5 κορυφαίες ασπρόμαυρες ταινίες που πρέπει οπωσδήποτε να δεις

Ο “ασπρόμαυρος” κινηματογράφος, που αποτελείται απ’ τις λεγόμενες ασπρόμαυρες ταινίες, αποτελούσε για πολλές δεκαετίες τη μοναδική δυνατή επιλογή!

Με την εφεύρεση του έγχρωμου φιλμ, προσπάθεια που είχε ξεκινήσει ήδη απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα, παρότι το B&W παρέμεινε στις κινηματογραφικές οθόνες, χρησιμοποιήθηκε κατά καιρούς κυρίως ως αισθητική ή ιδεολογική επιλογή του εκάστοτε σκηνοθέτη και δημιουργού ταινιών.

Ο κινηματογράφος μετασχηματίστηκε σταδιακά σε δημοφιλή μορφή τέχνης, ενώ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920 παρέμεινε χωρίς ήχο (“βουβός”).

Η κουλτούρα του ασπρόμαυρου σινεμά, είτε πρόκειται για ταινίες του προ-έγχρωμου κινηματογράφου, είτε για ασπρόμαυρες ταινίες από σκηνοθετική επιλογή, μας συγκινεί πάντα, προκαλώντας μας νοσταλγικά συναισθήματα, εικόνες και σκέψεις που δεν περιγράφονται με κανένα χρώμα!

Ας ανακαλύψουμε κάποιες αριστουργηματικές ασπρόμαυρες ταινίες, οι οποίες άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία του B&W σινεμά:

1. “Μοντέρνοι καιροί” (1936)

Με φόντο το χρηματιστηριακό κραχ του ’29, το σαρλοτικό γκροτέσκο του γνωστού αλητάκου Charlie Chaplin που παλεύει να επιβιώσει στους Μοντέρνους Καιρούς του βιομηχανοποιημένου κόσμου, θα αποτελεί πάντα μια κορυφαία ταινία εποχής, ένα διαχρονικό κινηματογραφικό “μανιφέστο” που χαρακτηρίζει γελοιογραφικά την μεσοπολεμική εποχή της οικτρής οικονομικής κατάστασης και της τεράστιας ανεργίας. Η οικονομική ύφεση του ’30, όπως κινηματογραφείται στην ταινία, διατηρεί μια πικρή και, σχεδόν πάντα, επίκαιρη πραγματικότητα.

2. “Η Λίστα του Σίντλερ”, (1993)

Με τον Liam Neeson (ίσως στον πιο επικό ρόλο της καριέρας του) να ενσαρκώνει το χαρακτήρα του Γερμανού βιομηχάνου, Oscar Sindler, που έσωσε χιλιάδες Εβραίους προσλαμβάνοντάς τους στα εργοστάσιά του, η ταινία αυτή του Steven Spielberg αποτελεί ίσως την πιο “πειστική” μυθοπλαστική αναπαράσταση του τρόμου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της κτηνωδίας των στρατοπέδων συγκέντρωσης των Ναζί. Όσο για τη σκηνοθετική επιλογή του ασπρόμαυρου φιλμ, αυτή είναι κάτι παραπάνω απο προφανής: Η αίσθηση εγγύτητας στην εποχή του Τρίτου Ράιχ δε θα μπορούσε να επιτευχθεί σε καμία περίπτωση αν υπήρχε χρώμα!

3. “Η νύχτα των ζωντανών νεκρών”, (1968)

Η ταινία-ορόσημο του George A. Romero δεν είναι μια απλή ταινία τρόμου, αλλά ένα κορυφαίο αλληγορικό αριστούργημα απ’ τα λίγα, όπου οι νεκροί ανασταίνονται για να επιτεθούν στους ζωντανούς. Πρόκειται για τη μοναδική ίσως περίπτωση, όπου ένα έργο καταφέρνει να “γεννά” και ταυτόχρονα να “τερματίζει” ένα είδος, όπως αυτό της “ζομπομανίας”. Η “νύχτα των ζωντανών νεκρών” που ουσιαστικά “εγκαινίασε” τη σχολή ταινιών τρόμου με ζόμπι, παραμένει και θα παραμένει εσαεί αμετακίνητη, παρά τη φθορά του χρόνου και τις όσες ταινίες αποπειράθηκαν έκτοτε να βαδίζουν στο δρόμο που εκείνη χάραξε!

4. “Οι 12 Ένορκοι”, (1957)

Η ταινία αυτή του Sidney Lumet αποτελεί ένα καθηλωτικό δικαστικό “δράμα”, με βαθύ στοχασμό πάνω σε ζητήματα δημοκρατίας, εφαρμογής της στην κοινωνία και ανθρώπινου ψυχισμού. Θα σε κάνει να αναρωτηθείς πολύ σοβαρά για το πόσο εύκολο ή “ηθικό” είναι τελικά να αποφασίζει κανείς για τη ζωή και το θάνατο ενός ανθρώπου, ενώ οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών απλά θα σε αφήσουν άφωνο!

5. “Τα 400 χτυπήματα”, (1959)

Τα 400 χτυπήματα είναι μια απ’ τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες του Γαλλικού Νέου Κύματος, που εγκαινίασε ο ίδιος ο σκηνοθέτης της, Φρανσουά Τριφό. Η δραματική κινηματογραφική αυτή ταινία, που απέσπασε πολλές προτάσεις βράβευσης και αναγνωρίστηκε επισήμως ως η πιο επιτυχημένη ταινία του Τριφό, πραγματεύεται την ιστορία ενός 12χρονου αγοριού, του Αντουάν Ντουανέλ, ο οποίος σπεύδει σε ένα ταξίδι φυγής στους δρόμους του Παρισιού, προσπαθώντας να “ξεφύγει” απ’ το αυταρχικό του σχολείο και την παγερή αδιαφορία των γονιών του.

Δες κι αυτό: 5+1 ΕΠΙΚΕΣ ταινίες που όλοι πρέπει να δούμε κάποια στιγμή