Antonio Porchia: Άσημος ποιητής με ευαίσθητο πνεύμα
"Αν έχεις ένα κόσμο, μην τον χάνεις αναζητώντας μέσα του ένα κόσμο"

Ο Antonio Porchia (Αντόνιο Πόρτσια) ανήκει στον κύκλο εκείνων των ποιητών που δε γνώρισαν ιδιαίτερη, σχεδόν καθόλου, απήχηση. Όπως πολλοί άλλοι, έτσι και ο Ιταλοαργεντινός ποιητής Porchia, δεν πήρε ποτέ τον τίτλο του ποιητή ή συγγραφέα, παρότι το βασικό του βιβλίο, Voces”, (“Φωνές”) ξεχωρίζει μέχρι σήμερα για την πρωτοτυπία και ανεπιτήδευτη απλότητά του.

Ο συγκεκριμένος ποιητής αποτελεί φωτεινό παράδειγμα αυτοδημιούργητου καλλιτέχνη, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, που παρέμεινε άσημος παρά το βάθος και την καθαρότητα των αφορισμών του. Ο ίδιος ασκούσε κατά κύριο λόγο χειρωνακτικά επαγγέλματα (δουλειά σε λιμάνια και σε τυπογραφεία), ενώ παράλληλα είχε ασχοληθεί με την κεραμική και την ξυλουργική.

Ωστόσο, στάθηκε τυχερός, όταν ανακαλύφθηκε το έργο του απ’ το Γάλλο συγγραφέα Roger Caillois, ο οποίος μετέφρασε τους αφορισμούς του και τους εξέδωσε στο Παρίσι το 1949. Έκτοτε, η δουλειά του Porchia εκτιμήθηκε ιδιαίτερα και έγινε σχετικά γνωστή στο ευρύ κοινό απο Γάλλους σουρεαλιστές, όπως ο Andre Breton, αλλά και διακεκριμένες φιγούρες της σύγχρονης λογοτεχνίας, όπως ο Henry Miller και κυρίως ο Jorge Luis Borges.

Για το άρθρο αυτό, επiλέξαμε την παράθεση ορισμένων απ’ τους πιο ευρηματικούς αφορισμούς του “Voces”. Οι αφορισμοί παρουσιάζονται ως αποτέλεσμα του αδιάκοπου διαλογισμού του για τη γλώσσα και τη γραφή, μιας και ο Porchia ουσιαστικά δεν έπαψε ποτέ να επεξεργάζεται το εν λόγω βιβλίο.

Ακολουθούν δέκα αφορισμοί από έναν ευαίσθητο θαυμαστή της απλότητας που εμπνεύστηκε απ’ τον ίδιο του τον εαυτό και ίσως δεν ενδιαφέρθηκε να “φτάσει κάπου”:

1. Δίνουμε ένα όνομα και ύστερα δε ξέρουμε τι όνομα να δώσουμε στο όνομα.

2. Αν έχεις ένα κόσμο, μην τον χάνεις αναζητώντας μέσα του ένα κόσμο.

3. Όλα τα παιχνίδια έχουν δικαίωμα να σπάνε.

4. Ό,τι κουβαλάω φυλακισμένο μέσα μου, βρίσκεται ελεύθερο κάπου αλλού.

5. Πιστεύεις πως σου λείπουν τα πάντα, και σου λείπουν μόνο λίγα λουλούδια, για να σου περισσεύουν τα πάντα.

6. Οι πληγές είναι φωλιές λουλουδιών.

7. Η φωνή μου μου λέει: “Έτσι είναι όλα”. Κι ο αντίλαλος της φωνής μου μου λέει: “Έτσι είσαι”.

8. Υπήρξα ο μαθητής του εαυτού μου και ο δάσκαλος του εαυτού μου. Και υπήρξα καλός μαθητής αλλά κακός δάσκαλος.

9. Κι αν δεν μπορώ να σου λέω τίποτα χωρίς αυτό που λέω στον εαυτό μου, αυτό που σου λέω, είναι άραγε αυτό που σου λέω ή αυτό που λέω στον εαυτό μου;

10. Οι αλυσίδες που μας δένουν πιο σφιχτά είναι οι αλυσίδες που έχουμε σπάσει.

Δες κι αυτό: 10 ποιήματα που θα σε κάνουν να ΛΑΤΡΕΨΕΙΣ την ποίηση!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Marketing

Πλήρης Απασχόληση

18-12-2023

Μαρούσι

Marketing

Πλήρης Απασχόληση

19-12-2023

Νέα Ιωνία Αττικής

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
28 Μαρ. 2024
ΠΑΡ
ΤΕΛ
69 - 73
ΟΣΦΠ
28 Μαρ. 2024
Bayern
ΤΕΛ
77 - 85
BARC

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;