Εύστοχοι αφορισμοί του Woody Allen που χτύπησαν φλέβα

Ο Woody Allen μας έχει κάνει να ξεκαρδιστούμε πολλές φορές με τις ταινίες του (κυρίως τις παλιές), ιδιαίτερα όταν εμφανίζεται ο ίδιος στην οθόνη και ερμηνεύει τους πιο αμήχανους και γελοιογραφικούς ρόλους. Αν δεν έχεις δει το «Ωραίος και Σέξι» («Play it again Sam») σε παροτρύνω να το δεις – πολύ γέλιο με την αμηχανία του blind date να τον γελοιοποιεί όσο δεν πάει.

Φιλοσοφικές ανησυχίες, παθολογικός φόβος θανάτου, μικροαστική “παράνοια” είναι οι βασικές πηγές, απ’ τις οποίες άντλησε το καυστικό χιούμορ των περισσότερων ταινιών του («Νευρικός εραστής», «Απιστίες και αμαρτίες», «Μικροαπατεώνες» κ.α.), ενώ τον εκτιμούν περισσότερο στην Ευρώπη, παρά στην Αμερική, πράγμα περίεργο για έναν «ιθαγενή» Νεοϋορκέζο σαν τον Allen, που δεν έχει φύγει λεπτό από τη χώρα της υποτιθέμενης «ελευθερίας».

Η κινηματογραφική του περσόνα ενσαρκώνει, σχεδόν πάντα, ένα διανοούμενο Εβραίο της Νέας Υόρκης, κοσμοπολίτη, προσωποποίηση της “μιζέριας” και αθεράπευτα νευρωτικό.

Ωστόσο, η τρέχουσα νομική κατάσταση και τα σκάνδαλα για σεξουαλική κακοποίηση είναι όντως ένα πολύ προβληματικό ζήτημα, το οποίο τον καθιστά δικαιολογημένα μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του διεθνούς κινηματογραφικού σύμπαντος, την οποία μάλιστα πολλοί αρχίζουν να απορρίπτουν, ενώ άλλοι διχάζονται.

Ερωτήματα κάθε είδους γεννώνται: Μπορεί κάποιος να είναι «κάθαρμα» και παράλληλα πετυχημένος καλλιτέχνης; Πολύ μεγάλη και ενδιαφέρουσα συζήτηση, που ξεκινά απ’ το διαχωρισμό της έννοιας «καλλιτέχνη» απ’ την έννοια «άνθρωπος» και συνεχίζεται με πολλά άλλα…

Όπως και να έχει, ο Woody Allen είναι και θα είναι (δυστυχώς ή ευτυχώς) ένας από τους πιο διακεκριμένους και ευρηματικούς παραγωγούς ταινιών της σύγχρονης εποχής που ανέκαθεν εκφραζόταν για όσα μας αφορούν: τη ζωή, το θάνατο, την ανυπαρξία ουσιαστικού νοήματος, τις σχέσεις, τις εμμονές, τη θρησκεία, τον σκεπτικισμό, την οικογένεια κλπ κλπ.

Ο λόγος για το Woody Allen, τον καυστικό υπαρξιστή του σύγχρονου σινεμά.

Κυνισμός, Υπαρξιακή μελαγχολία και χούμορ

Η ζωή δεν μιμείται την τέχνη. Μιμείται την κακή τηλεόραση.

Η διαφορά σεξ και έρωτα είναι ότι το σεξ χαλαρώνει την ένταση, ενώ ο έρωτας τη δημιουργεί.

Με έδιωξαν από το κολέγιο επειδή αντέγραψα στις εξετάσεις της μεταφυσικής: κοιτούσα κρυφά στην ψυχή του διπλανού μου.

Ισχύει ο δεύτερος νόμος της Θερμοδυναμικής: Αργά ή γρήγορα, όλα καταλήγουν να γίνουν σκατά.

Δεν φοβάμαι το θάνατο. Απλώς, δεν θα ήθελα να είμαι εκεί όταν συμβεί.

O πατέρας μου μ’ έχει δείρει μόνο μια φορά. Άρχισε το Σεπτέμβριο του 1945 και τέλειωσε το Mάρτιο του 1956.

Δεν μπορώ να ακούω για πολλή ώρα Βάγκνερ. Αρχίζω να έχω την επιθυμία να εισβάλω στην Πολωνία.

Στο σπίτι μου εγώ είμαι το αφεντικό. Η γυναίκα μου, απλώς, παίρνει τις αποφάσεις.

Τα λεφτά είναι καλύτερα απ’ τη φτώχεια, αν μη τι άλλο, για οικονομικούς λόγους.

Για εσάς μπορεί να είμαι ένας άθεος. Για τον Θεό είμαι η Πιστή Αντιπολίτευση.

Μισώ την πραγματικότητα, αλλά παραμένει το καλύτερο μέρος για μια καλή μπριζόλα.

Μην επιτίθεστε στον αυνανισμό. Είναι σεξ με κάποιον που αγαπάμε.

Έδωσα εξετάσεις για τον υπαρξισμό. Άφησα όλες τις απαντήσεις κενές και πήρα άριστα.

Οι Γάλλοι με έχουν παρεξηγήσει. Νομίζουν ότι είμαι διανοούμενος επειδή φοράω αυτά τα γυαλιά και καλλιτέχνης γιατί οι ταινίες μου δεν βγάζουν λεφτά.

Όταν δεν αποτυγχάνεις πού και πού, σημαίνει ότι δεν κάνεις τίποτε καινοτόμο.

Με αποκαλούσαν τρελό, αλλά ήμουν εγώ αυτός που ανακάλυψε την σύνδεση ανάμεσα στον υπερβολικό αυνανισμό και την είσοδο στην πολιτική.”

Τρία μικρά αποσπάσματα από ταινίες του

«Αυτό που αναζητούμε όταν ερωτευόμαστε κάποιον είναι αρκετά παράδοξο. Από τη μία, ψάχνουμε σ’ αυτόν ή αυτήν να επανανακαλύψουμε όλους ή κάποιους από τους ανθρώπους με τους οποίους είχαμε δεθεί όσο ήμασταν παιδιά. Από την άλλη, ζητούμε από τους αγαπημένους μας να διορθώσουν ελαττώματα σαν κι αυτά που οι γονείς και τα αδέλφια της παιδικής μας ηλικίας μας επέβαλαν. Ιδού η αντίφαση μέσα στον έρωτα: η τάση να επιστρέφεις στο παρελθόν και η τάση να ανατρέπεις το παρελθόν.»

«Στη ζωή υπάρχουν οι φριχτοί και οι αξιολύπητοι. Οι φριχτοί είναι οι αβοήθητες περιπτώσεις, ξέρεις, οι τυφλοί, οι ανάπηροι. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν στη ζωή, είναι απίστευτο. Οι αξιολύπητοι είναι όλοι οι υπόλοιποι. Οπότε πρέπει να είσαι ευγνώμων αν είσαι αξιολύπητος.»

«Όταν αγαπάς υποφέρεις. Άρα για να μην υποφέρεις πρέπει να μην αγαπάς. Αλλά τότε υποφέρεις που δεν αγαπάς. Άρα όταν αγαπάς υποφέρεις, όταν δεν αγαπάς υποφέρεις κι όταν υποφέρεις υποφέρεις. Και είσαι ευτυχισμένος όταν αγαπάς. Άρα είσαι ευτυχισμένος όταν υποφέρεις, αλλά όταν υποφέρεις γίνεσαι δυστυχισμένος. Άρα για να είναι κανείς ευτυχισμένος πρέπει να αγαπά ή να αγαπά να υποφέρει, ειδάλλως να υποφέρει από την υπερβολική ευτυχία.»

Δες κι αυτό: 15 αποφθέγματα του Ζαν Πωλ Σαρτρ που σίγουρα θα σε βάλουν σε σκέψεις!