Η γλύκα του Σεπτέμβρη

Άλλωστε, τότε ήταν τα χρόνια που ακόμα…μαύριζα! Τόσο πολύ καθόμουν στον ήλιο! Και φυσικά μετρούσαμε μπάνια, γλυκά, σουβλάκια και μέρες που βγαίναμε να παίξουμε στην πλατεία του χωριού με τους φίλους που είχαμε να δούμε από το προηγούμενο καλοκαίρι.

Μεγαλώνοντας, άρχισαν να μπαίνουν κι άλλα πράγματα στο καλοκαίρι. Κυρίως διάβασμα. Μετά περισσότερο διάβασμα. Μετά «επαγγελματικό» διάβασμα. Μετά δουλειά και «επαγγελματικό» διάβασμα. Και φτάσαμε στο σημείο που το καλοκαίρι ήταν η ιδανική εποχή να γράψουμε τα άρθρα μας και τα βιβλία μας. Εκτός αυτού άρχισε να με ενοχλεί η ζέστη και ο ήλιος. Ο δερματολόγος ήταν αυστηρός. Οπότε πάνε και τα πολλά τα μπάνια. Μειώθηκαν και οι μέρες, όχι στο χωριό τόσο πολύ, αλλά οι ξέγνοιαστες.

Σιγά σιγά λοιπόν άρχισα να μην περιμένω το καλοκαίρι πώς και πώς. Δεν είχε διαφορά έτσι και αλλιώς πέρα από την ευκαιρία να κάνουμε μπάνιο. Έψαξα να βρω κάτι καινούριο να έχω να «περιμένω», να σχεδιάζω! Και αυτός είναι ο Σεπτέμβρης! Έτσι, για να πάω κόντρα στο κύμα!

Για εμάς που ασχολούμαστε με τα εκπαιδευτικά και τα ακαδημαϊκά, ο Σεπτέμβρης είναι αυτός που σηματοδοτεί τις νέες αρχές. Νέο έτος, νέο ξεκίνημα! Τί πιο ιδανικό λοιπόν από το να κάνω σχέδια γι’αυτό; Άλλωστε, είναι σημαντικό που μου αρέσει αυτό που κάνω, που ανυπομονώ να το αναπτύξω, να το εξελίξω, να κάνω νέα πράγματα.

Μου δίνει μια αίσθηση οργάνωσης να ξέρω ότι από αρχές Σεπτεμβρίου θα ξεκινήσουμε να κάνουμε πάλι πραγματάκια, να δημιουργούμε. Γι’αυτό και έχω επιλέξει να διοχετεύσω την προσμονή μου εκεί και όχι στο «καλοκαίρι» και τις «διακοπές» γενικά και αόριστα, πράγματα που εξαρτώνται και από άλλους ταυτόχρονα και δεν είναι μόνο στο χέρι μου να τα κάνω «όμορφα».

Γιατί αυτή η «θεοποίηση» του Σεπτέμβρη, ενώ έχουμε ακόμα 10 μέρες στον Αύγουστο;

Γιατί έχω κουραστεί τόσα χρόνια να ακούω «πότε θα έρθει το καλοκαίρι» και μετά, όταν αυτό έρχεται, να γίνεται μια τρύπα στο νερό. Δεν ξέρω τι περιμένουμε, ως διά μαγείας, να μην χρειάζεται να δουλεύουμε τρεις μήνες, να μην χτυπάνε τα τηλέφωνα, να μην έρχονται τα μέιλς; Ή να έχει συνεχώς δύο μποφόρ και ακριβώς 32 βαθμούς για να μην ζεσταινόμαστε και να περνάμε τέλεια; Αυτά δεν γίνονται. Και όσο τα περιμένουμε, τόσο θα απογοητευόμαστε.

Όλες αυτές οι προσδοκίες για τις 10-15 μέρες που θα κάνουμε διακοπές μάλλον κακό μας κάνουν, αφού σπανίως μπορούμε να τις εκπληρώσουμε.

Πρέπει να βρούμε κάτι πιο απτό να αναμένουμε (γιατί πάντα θέλουμε κάτι να περιμένουμε…), κάτι πιο βατό και εύκολο. Στην τελική, είναι και λίγο προβληματικό αν βρίσκουμε μόνο το καλοκαίρι λόγους για να «ζήσουμε» και να διασκεδάσουμε. Πόσες και πόσες φορές δεν ακούω «το καλοκαίρι νιώθω άλλος άνθρωπος»…Αυτό δεν είναι να μας προβληματίσει; Και η απογοήτευση που τρώμε μετά, δεν είναι κάτι που θέλουμε να αποφύγουμε;

Είναι ωραίος λοιπόν ο Σεπτέμβρης παιδιά, κι ας θεωρείται ο μήνας που βάζουμε τα κεφάλια μέσα. Αλλά να μου πείτε, τα βγάλαμε και ποτέ όξω; Γιατί εδώ, στη δική μου γειτονιά, συνεχώς μέσα είναι! Αλλά τουλάχιστον είναι δημιουργικά!