Οι "C. for Circus" μιλούν στο neolaia.gr

Η ομάδα θεάτρου C.For Circus παρουσιάζει σε διασκευή την παράσταση “ГЛУМ” (Γκλούμ) βασισμένη στο «Ημερολόγιο ενός απατεώνα» του Αλεξάντρ Οστρόφσκι.

Πρόκειται για μια σάτιρα της εποχής του μεγάλου Ρώσου δραματουργού της περιόδου του ρεαλιστικού ρεύματος στη ρωσική λογοτεχνία που καυτηριάζει με χιούμορ διαχρονικά κοινωνικοπολιτικά θέματα όπως τη ματαιοδοξία και την κενότητα των διαπροσωπικών σχέσεων, τη δημόσια εικόνα-ως εργαλείο απάτης και αυτοεξαπάτησης, τις προκαταλήψεις και το συντηρητισμό, τη διαπλοκή της εξουσίας και των εκπροσώπων της ανώτερης κοινωνικής τάξης.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ

1) Πως αποφασίσατε να ανεβάσετε το συγκεκριμένο έργο;

Διαβάζοντας το έργο, ξεχωρίσαμε διάφορα κομμάτια της ιστορίας, που μας αφορούν, και παρά την κουλτούρα της εποχής και την απόσταση που μας χωρίζει, εντοπίσαμε πραγματικά ανθρώπινες ανάγκες. Ανάγκες διαχρονικές, όπως αυτή της επιβίωσης ή την ανάγκη για επιβεβαίωση, για κοινωνική υπεροχή, αυτοπροβολή και άνευ όρων αποδοχή. Η ιστορία του Γκλούμοφ, τα μέσα που χρησιμοποιεί, ο κύκλος των ανθρώπων στον οποίο προσπαθεί να διεισδύσει δεν μας ήταν άγνωστα, ίσα ίσα είναι πράγματα που έχουμε ξαναδεί και βλέπουμε συνεχώς. Αυτό, λοιπόν, που μας οδήγησε στο να επιλέξουμε αυτό το έργο τελικά, είναι ότι πολλές από τις καταστάσεις που περιγράφονται όχι μόνο δεν έχουν αλλάξει ύστερα από 150 χρόνια, αλλά αντίθετα έχουν μείνει τρομακτικά ίδιες.

2) Ποιο ήταν το μεγάλο στοίχημα που θέσατε για το ανέβασμα αυτής της παράστασης;

Να παραχθεί ένα ενιαίο αποτέλεσμα μέσω της συλλογικής σκηνοθεσίας αυτού του έργου. Η επιλογή μας αυτή είχε σίγουρα πολλές δυσκολίες, καταρχάς γιατί ήταν απαραίτητο να συγκλίνουν όλα τα μέλη της ομάδας ώστε να ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε κάτι. Έτσι, έπρεπε συνεχώς να κοπιάζουμε ώστε να υπάρχει μια κοινή εικόνα για την παράσταση που θα δημιουργήσουμε. Προσπαθήσαμε να συναντηθούν οχτώ διαφορετικοί κόσμοι στην ερώτηση «Τι είναι απάτη, τελικά;». Αυτό ήταν μεν χρονοβόρο, απ’ την άλλη όμως, μέσω της σύμπραξης φτάσαμε σε ένα αποτέλεσμα που θα ήταν αδύνατο να συλληφθεί από ένα μόνο μυαλό.

3) Η ιδιαίτερη σάτιρα που έχετε στήσει πραγματεύεται κοινωνικοπολιτικά θέματα που φαντάζουν πιο σύγχρονα από ποτέ παρότι πρόκειται για έργο της περιόδου του ρεαλιστικού ρεύματος στη ρωσική λογοτεχνία. Πως το εξηγείτε αυτό;

Οι σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές συγκυρίες είναι σαφώς διαφορετικές όμως αυτό που μας κάνει να αισθανόμαστε τόσο οικείο το περιβάλλον του φίλου μας Γκλούμοφ είναι οι σχέσεις και οι δυναμικές εξουσίας και τα μέσα με τα οποία δομούνται. Βλέπουμε το χρήμα, την ‘αυθεντία’ και τη διαφθορά να κατέχουν τα ψηλότερα σκαλοπάτια της ιεραρχικής κλίμακας υφαίνοντας ένα ατσάλινο πλέγμα ισχυρών. Όταν ένας νέος επιχειρεί να τρυπώσει σ’ αυτό το πλέγμα με σκοπό να κερδίσει μια θέση στην καλή κοινωνία και τα προνόμια που αυτή συνεπάγεται, επιστρατεύει όλα τα εργαλεία που μπορεί να βρεθούν στα χέρια του. Όμως, τα εργαλεία του αφέντη δεν πρόκειται ποτέ να διαλύσουν το σπίτι του αφέντη («For the master’s tools will never dismantle the master’s house» Audre Lorde ). Μπορεί να τον νικήσουν προσωρινά μόνο αλλά δεν πρόκειται να φέρουν καμία γνήσια αλλαγή.

4) Ο Γκλούμοφ είναι ένας χαρακτήρας με τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν “παρατραβηγμένα” για χάρη της θεατρικής του παρουσίασης ή είναι μια φιγούρα που συναντάται σε κάθε κοινωνία;

Ο Γκλούμοφ δεν έχει τίποτα το παρατραβηγμένο, τίποτα το μη κανονικό. Είναι ένας νέος της εποχής του, ένας νέος που ψάχνει να βρει τη θέση του μέσα σε μια κοινωνία που επιβάλλει τους κανόνες της, προσβλέποντας σε κάτι αρκετά υψηλό και κάνοντας τις ανάλογες επιλογές. Ο Γκλούμοφ ενσαρκώνει αυτήν την πτυχή του εαυτού μας που λέει “Έχω και γνωρίζω ό,τι χρειάζεται για να φτάσω στην κορυφή που εσείς κατασκευάσατε και υμνείτε. Δεν μένει παρά να σας το προσφέρω”. Πιστεύει ακράδαντα πως θα μείνει αλώβητος και μόνος κερδισμένος, διαβρώνοντας το σύστημα εκ των έσω. Οπότε, στη δική μας εκδοχή, ο ήρωας είναι ο μόνος
χαρακτήρας που δε φέρει γκροτέσκα χαρακτηριστικά, σε αντίθεση με τους ήρωες της κοινωνίας που τον περιβάλλουν. Είναι ένας από μας.

5) Αισθάνεστε ταύτιση με τους χαρακτήρες που υποδύεστε;

Οι χαρακτήρες που υποδυόμαστε, πλην του Γκλούμοφ, είναι κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας και απέχουν τόσο κοινωνικά όσο και ιδιοσυγκρασιακά από μας. Πρόκειται για “τύπους”, γραφικές περιπτώσεις ανθρώπων, που οπωσδήποτε έχεις ξαναδεί κάπου, σίγουρα κάτι σου θυμίζουν. Δεν στοχεύουμε όμως στην ταύτιση με τους χαρακτήρες, αλλά στην ταύτιση με τις καταστάσεις εν μέσω των οποίων τους συναντάμε. Αυτές είναι στιγμές που έχουν τρομερό ενδιαφέρον. Αυτό το εγχείρημα κι εκεί ακριβώς είναι που συναντιόμαστε κι εμείς. Στις κρίσιμες στιγμές των ηρώων και τις επιλογές τους. Πρόκειται, άλλωστε, για μια κωμωδία καταστάσεων, είναι από γραφής κατ’ αυτόν τον τρόπο δομημένο το κείμενο του Αλ. Οστρόφσκι.

6) Τι επιδιώξεις έχετε για το μέλλον της ομάδας σας;

Κάνουμε πολλά όνειρα κατά καιρούς και υπάρχουν διάφορα έργα και θέματα με τα οποία θέλουμε να ασχοληθούμε. Σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε όσο περισσότερο και όσο καλύτερα μπορούμε, σ’ αυτήν την δύσκολη για το θέατρο εποχή, για όσο καιρό υπάρχει όρεξη και σύμπνοια μεταξύ μας. Με τα χρόνια και την εμπειρία που θα αποκτάμε ελπίζουμε να καταφέρουμε η ομάδα μας να γίνει βιώσιμη, ώστε να μπορεί να συντηρεί τα μέλη της και οικονομικά και δημιουργικά.