Προφανώς είναι πράγμα «γελοίο» να το λέει αυτό κάποιος που κάνει αυτή τη δουλειά, κάποιος που τα μελετά.
Το ότι τα βλέπω ακαδημαϊκά, μερικές φορές μου δίνει τη δυνατότητα να τα δω «ιατρικά», εργαλειακά, να μην επενδύσω πολλά σε αυτή τη διαδικασία. Είναι και άλλες φορές όμως που πέφτεις στην παγίδα και ξεγελιέσαι.
Οι ώρες που είμαι συνδεδεμένη είναι πολλές. Μέσα σε αυτές τις ώρες βλέπω αναρτήσεις, φωτογραφίες, βίντεο από φίλους μου, κοντινούς και λιγότερο κοντινούς αλλά και από ανθρώπους που ακολουθώ για άλλους λόγους. Ένα πολύ ωραίο παραθυράκι στις ζωές των άλλων, σε αυτά που θέλουν να μας δείξουν αλλά και σε αυτά που δεν θέλουν και μερικές φορές τους ξεφεύγουν από τον έλεγχο.
Είναι, ας πούμε, πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθείς πώς είναι η ζωή του φίλου σου σε μια άλλη χώρα, πώς αλλάζει συμπεριφορά, πώς αλλάζει τρόπο ζωής και σκέψης (και πώς ξαναλλάζει όταν επιστρέφει στην Ελλάδα). Είναι όμως ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον να δεις πώς ζουν οι ίδιοι οι ξένοι. Πώς κάνουν τα πράγματα που κάνεις εσύ. Πώς αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα, πώς αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες, πώς αντιμετωπίζουν τις χαρές.
Αυτή είναι η «αδυναμία» μου εμένα! Έχω πολλούς «φίλους» (με την έννοια του Facebook) που ζουν στην Αμερική. Πεθαίνω λοιπόν να βλέπω πώς περνάνε τις μέρες τους, πώς αντιλαμβάνονται την ίδια πραγματικότητα την οποία ζούμε και εμείς. Και είναι σοκαριστικό το πόσο διαφορετικά τα κάνουν όλα. Από το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέχρι το πώς αποφασίζουν τι θα φάνε, τι θα ψηφίσουν, τι θα σπουδάσουν. Ζουν φυσικά σε έναν τελείως διαφορετικό τόπο από τον δικό μας, με διαφορετικές συνθήκες και ευκαιρίες, αλλά ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν ζούμε καν στον ίδιο πλανήτη, που λέει ο λόγος!
Δεν είναι να απορείς που πάμε στο εξωτερικό (ή έρχονται αυτοί εδώ) και κοιτάμε όλοι σαν εξωγήινοι! Οι διαφορές είναι πολύ πιο βαθιές από τη γλώσσα ή σε ποια πλευρά οδηγούμε στους δρόμους. Και τα social media είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ζήσεις μια εικονική πραγματικότητα για λίγο και να μπεις στις ζωές των άλλων.
Είναι κακό άραγε αυτό; Γιατί έτσι όπως το διαβάζω τώρα ξανά, μάλλον σαν «ανώμαλη» ακούγομαι ή σαν τύπισσα που δεν έχω να κάνω τίποτα άλλο στη ζωή μου και παρακολουθώ σαν reality τις ζωές τους. Σίγουρα θα υπάρχουν και περιπτώσεις δύσκολες. Έχουμε οι περισσότεροι κάποιον που είναι σε αυτή τη δύσκολη φάση της εξάρτησης (με την έννοια της αρρώστιας) από τα social media. Που φτάνει στο σημείο να μην έχει κανένα ενδιαφέρον παρά μόνο αυτά και το τι κάνουν οι άλλοι.
Καταλήγω όμως, όσο το σκέφτομαι, ότι σε νορμάλ επίπεδα μπορεί να μας κάνει εξαιρετικό καλό. Γιατί ανοίγουμε τα μάτια μας. Μαθαίνουμε τι γίνεται στον κόσμο, μαθαίνουμε διαφορετικές απόψεις, βλέπουμε διαφορετικούς τρόπους ζωής. Δεν έχει σημασία αν συμφωνούμε ή όχι, αν θα το κάνουμε και εμείς ή όχι. Αλλά βλέπουμε ότι υπάρχουν και εναλλακτικές. Αν τα δούμε δηλαδή με ανοιχτό μυαλό, μπορεί να μας ξεμπλοκάρει από καταστάσεις ή και να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τι γίνεται στον κόσμο και, κυρίως, γιατί γίνεται.
Ποιος ξέρει….ίσως έτσι μπορέσουμε να αποφύγουμε τα ίδια λάθη και όταν έρθει η σειρά μας…
JOBS
Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα
Marketing
Πλήρης Απασχόληση
18-12-2023
Μαρούσι
Marketing
Πλήρης Απασχόληση
19-12-2023
Χαλάνδρι