Ξεκινώντας το πρώτο έτος

Ήταν σίγουρα το τελευταίο που δεν είχα/έπρεπε να διαβάσω κάτι. Ήταν ένα καλοκαίρι που μπορούσα να κάνω διακοπές αλλά, ταυτόχρονα, είχα να περιμένω και κάτι τεράστιο, το πρώτο έτος στη σχολή που ήθελα.

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή γυρνάω πίσω ομολογώ, έστω και αν βρίσκομαι πλέον σε άλλη θέση. Έχω όμως την ίδια ανυπομονησία να ξεκινήσει το ακαδημαϊκό έτος, όπως όταν ήμουν στη σχολή. Σίγουρα όμως τα πράγματα αλλάζουν, μαζί και οι φοιτητές, μαζί και ο τρόπος που λειτουργούν και επικοινωνούν.

Δεν θα σταματήσει, ας πούμε, ποτέ να με εκπλήσσει το ότι στηρίζονται ακόμα τόσο πολύ στους γονείς τους. Ή, για να είμαι πιο δίκαιη, το γεγονός ότι οι γονείς τα έχουν τόσο πολύ από κοντά, την ίδια στιγμή που τα έχουν ξαμολημένα να κάνουν τα αίσχη. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος;

Γεγονός όμως παραμένει ότι το πρώτο έτος είναι αναντικατάστατο. Πριν καλά καλά προσαρμοστείς, έχει φύγει και μετά το αναπολείς. Δεν έχεις βρει ακόμα τα πατήματά σου αλλά προσπαθείς να βρεις τον σωστό δρόμο στο χάος που λέγεται πανεπιστήμιο. Είναι κάποια πράγματα όμως που πρέπει να κάνεις.

Αρχικά να ανοίξεις τα μάτια σου. Σβήνεις όλα αυτά που ήξερες από το Λύκειο, όλες τις συμπεριφορές σου. Εδώ είναι αλλιώς. Ξεκινάς λευκή σελίδα και μπορείς να την κάνεις ό,τι θέλεις. Μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις είτε για καλό είτε για κακό.

Βγαίνεις πλέον εκτός σπιτιού, εκτός γειτονιάς, μπορεί και εκτός πόλης. Βλέπεις άλλους ανθρώπους, με άλλα βιώματα, με άλλες συμπεριφορές. Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις αυτούς που θες να κρατήσεις, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κάποιες από τις πιο δυνατές φιλίες δημιουργούνται στα πανεπιστημιακά έδρανα.

Κάνε πράγματα. Μάθε μια ξένη γλώσσα. Ξεκίνα θέατρο ή κάποιο άθλημα. Ξεκίνα μια δραστηριότητα που πάντα ήθελες. Τώρα έχεις περισσότερο χρόνο από όσο πριν.

Πάρε ό,τι έχει να σου δώσει το πανεπιστήμιο. Σεμινάρια, εκδηλώσεις, συνέδρια, ομιλίες, βιβλία, γνώσεις. Πάρε ό,τι μπορείς περισσότερο γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα έχεις την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσεις.

Πέτα από πάνω σου το σύνδρομο του Έλληνα φοιτητή. Δεν είναι ντροπή να παρακολουθείς τα μαθήματα, ούτε είναι ντροπή να διαβάζεις. Αλλά μάθε να το κάνεις όπως πρέπει και όχι με τη λογική του σχολείου. Αν πας έτσι, «υποχρεωτικά», τότε χάθηκε το παιχνίδι.

Δοκίμασε την τύχη σου στη δουλειά ή στην πρακτική. Αλλά όχι εις βάρος της σχολής σου γιατί μετά…η φοιτητική αιωνιότητα πλησιάζει. Δοκίμασε όμως στην αγορά εργασίας αυτό που σπουδάζεις, μόνο έτσι θα καταλάβεις τι γίνεται στην πραγματικότητα.

Δείξε σεβασμό εκεί που πρέπει. Οι άνθρωποι που θα συναντήσεις στο πανεπιστήμιο δεν είναι όλοι άξιοι σεβασμού, αλλά όσοι είναι, το αξίζουν πραγματικά. Αυτούς ξεχώρισέ τους και προσπάθησε να τους μοιάσεις.

Ζήσε τη φοιτητική σου ζωή αλλά όχι εις βάρος του μέλλοντός σου. Και όχι, δεν έχεις τόσο καιρό όσο νομίζεις για να αναπληρώσεις!

Άντε και καλή αρχή!