Game of Thrones: Γιατί το πραγματικό όνομα του Jon Snow έχει τόση σημασία!

Προσοχή, το συγκεκριμενο post περιέχει spoilers σχετικά με το φινάλε της 7ης σεζόν Game of Thrones!

Χρειάστηκε να περάσουν 7 σεζόν, 67 επεισόδια και να μεταμορφωθεί ο Bran Stark σε παντογνώστη για να μάθουμε την αλήθεια για τους γονείς του Jon Snow.

Ο Rhaegar Targaryen και η Lyann Stark είναι οι γονείς του και το πραγματικό του όνομα είναι Aegon Targaryen.\

Δες ακόμη: Game of Thrones: Ο ηθοποιός που παίζει τον Bran Stark απαντά στις θεωρίες για τους White Walkers!

Το όνομα αυτό μας δίνει ένα σημαντικό στοιχείο σχετικά με το τι περίμεναν οι γονείς του πως θα γίνει, ειδικά διότι, την περίοδο που γεννήθηκε ο Jon Snow, ο Rhaegar είχε ήδη έναν γιο με αυτό το όνομα από την πρώτη του σύζυγο, Elia Martell.

Στην πραγματικότητα, με την ακύρωση του γάμου του με την Elia, ο Rhaegar μετέτρεψε τα παιδιά του, Aegon και Rhaenys, σε μπάσταρδα. Τα παιδιά αυτά δεν κατάφεραν, βέβαια, να επιβιώσουν από την επανάσταση του Robert Baratheon αλλά και πάλι, ήταν ζωντανά όταν ο Rhaegar ονόμασε το νέο του παιδί, Aegon.

Πέραν της καφρίλας αυτής, το όνομα Aegon δεν είναι τυχαίο αλλά φέρει τεράστια ιστορία. Ορισμένοι από τους κατόχους του ήταν από τους σπουδαιότερους άρχοντες του Westeros και άλλοι ήταν…ό,τι χειρότερο.

Πάμε να τους δούμε έναν-έναν:

Αίγκον ο Κατακτητής

Ο Αίγκον Ταργκάρυεν, ο Πρώτος του Ονόματός Του, γνωστός και ως Αίγκον ο Κατακτητής ή Αίγκον ο Δράκος, ήταν ο κατακτητής των Επτά Βασιλείων και ο ιδρυτής της βασιλικής δυναστείας των Ταργκάρυεν στο Γουέστερος.

Ο Αίγκον ήταν σίγουρα φιλόδοξος. Περιγράφεται ως ψηλός, με πλατείς ώμους και δυνατός στην όψη, με βιολετιά μάτια και κοντά ασημόχρυσα μαλλιά. Ήταν ιδιαίτερα χαρισματικός και επιβλητικός. Κατά τη διάρκεια της Κατάκτησης φόραγε συνήθως ένα πουκάμισο με μαύρες αποχρώσεις στη μάχη και πολεμούσε με ένα σπαθί από Βαλυριανό Ατσάλι ονόματι Μπλάκφαϊρ. Το στέμμα του ήταν ένα απλός κυκλίσκος από Βαλυριανό Ατσάλι, με μεγάλα τετραγωνικά ρουμπίνια.

Τον Αίγκον τον έβλεπαν όλοι σαν ένα αίνιγμα. Ήταν μοναχικός άνθρωπος με μοναδικό φίλο τον Όρυς Μπαράθηον. Ήταν σπουδαίος πολεμιστής, αλλά δεν αγωνιζόταν ποτέ σε λογχομαχίες ιπποτών. Επίσης, πετούσε μόνο με τον δικό του δράκο στη μάχη ή στα ταξίδια και ποτέ με τους δράκους των αδελφών του. Παρ’ ότι ήταν σκληρός με αυτούς που τον αψηφούσαν, ήταν γενναιόδωρος με αυτούς που γονάτιζαν σε αυτόν και τον αναγνώριζαν ως βασιλιά.

Κάποια στιγμή ο Αίγκον αποφάσισε να πάει δυτικά στο Γουέστερος, και πέρασε χρόνια σχεδιάζοντας την κατάκτηση των Επτά Βασιλείων. Έφτιαξε ένα τεράστιο χάρτη του Γουέστερος, σκαλισμένο σε τραπέζι, χωρίς όμως να ζωγραφίσει σύνορα ως ένδειξη ότι θα έπρεπε να υπάρχει μόνο ένα ενιαίο βασίλειο αντί για πολλά. Ο χάρτης αργότερα έγινε γνωστός ως Το Ζωγραφιστό Τραπέζι.

Όταν ήταν έτοιμος, αυτός και οι δύο αδερφές-συζύγοί του Ραίνυς και Βισένυα, αποβιβάστηκαν μαζί με το στρατό τους στην ανατολική ακτή του Γουέστερος. Με τη βοήθεια των τριών τους δράκων (τον Βάγκαρ, τον Μεράξες, και τον Μπαλήριον τον Μαύρο Τρόμο), ο Αίγκον οδήγησε το στρατό των Ταργάρυεν στη μία νίκη μετά την άλλη, κατακτώντας ή υποδουλώνοντας έξι από τα επτά βασίλεια της ηπείρου Γουέστερος και καθιστώντας τις Παραποτάμιες Περιοχές ως ξεχωριστή περιοχή. Απέτυχε ωστόσο να κατακτήσει το Ντορν και τελικώς αναγκάστηκε να αναγνωρίσει την αυτονομία του.

Κατά την εισβολή ο Αίγκον μεταστράφηκε στην Πίστη των Επτά, κερδίζοντας έτσι την υποστήριξή τους, και όρισε ως αρχή της βασιλείας του την μέρα που ο Υψηλός Σέπτον τον έχρισε στην Όλνταουν.

Μετά τον πόλεμο, ο Αίγκον ίδρυσε την πόλη Κινγκς Λάντινγκ και το Κόκκινο Φρούριο στην τοποθεσία της αρχικής του αποβίβασης στον κόλπο του Μαυροποτάμου. Πήρε τα σπαθιά από τους ηττημένους του εχθρούς, σφυρηλατώντας τα στον Σιδερένιο Θρόνο. Πέρασε την υπόλοιπη βασιλεία του εδραιώνοντας την ισχύ του και χτίζοντας την πρωτεύουσά του, την Κινγκς Λάντινγκ. Επίσης, έχρισε τους επτά καλύτερους ιππότες του Γουέστερος ως σωματοφύλακές του και έτσι δημιούργησε την Βασιλική Φρουρά.

Αίγκον II

Ο πατέρας του Αίγκον ο Βισέρυς I πέθανε στα 129 AC. Ο Βισέρυς σκόπευε να ανεβάσει στο Σιδερένιο Θρόνο την κόρη του και ετεροθαλή μεγαλύτερη αδερφή του Αίγκον, τη Ραινύρα. Ωστόσο, ο Κρίστον Κόουλ, Άρχοντας Διοικητής της Βασιλικής Φρουράς, που έμεινε αργότερα γνωστός με το όνομα Ανακτοποιός, αψήφησε τις επιθυμίες του προηγούμενου βασιλιά και στήριξε τον Αίγκον II, στέφοντας εκείνον βασιλιά. Η Ραινύρα αντέδρασε στον παραγκωνισμό της, αμφισβητώντας το δικαίωμα του Αίγκον στο θρόνο. Το βασίλειο διχάστηκε, δρακοκαβαλάρηδες φάνηκαν στους ουρανούς ξανά και ένας εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους Ταργκάρυεν ξεκίνησε που έμεινε γνωστός ως Χορός των Δράκων.

Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, η Ραινύρα αιχμαλωτίστηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε για προδοσία και έγινε τροφή για το δράκο του Αίγκον ενώ ο ίδιος παρακολουθούσε το αποτρόπαιο θέαμα. Ο πόλεμος συνεχίστηκε παρ’ όλα αυτά καθώς οι οπαδοί της Ραινύρα έμειναν πιστοί στο σκοπό της υποστηρίζοντας το γιο της Αίγκον III. Ο πόλεμος και ο χρόνος της βασιλείας του Αίγκον II έφτασαν στο τέλος τους στα 131 AC με το θάνατό του που συνέβη επίσης κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο Αίγκον II δεν άφησε διαδόχους, πράγμα το οποίο οδήγησε τελικά τον ανιψιό του Αίγκον III (το γιο της Ραινύρα) στο να ανέβει στο θρόνο.

Ο Αίγκον II έμοιαζε στον πατέρα του εμφανισιακά, όμως όχι στην προσωπικότητα. Είχε μόνο ένα λεπτό μουστάκι και ένα βλοσυρό ύφος στο πρόσωπο. Φορούσε το στέμμα του Αίγκον του Κατακτητή.

Αίγκον ο Δρακοφονιάς

Ο Αίγκον III Ταργκάρυεν, γνωστός και ως Αίγκον ο Δρακοφονιάς ήταν ο έβδομος βασιλιάς της γενεαλογικής γραμμής των Ταργκάρυεν. Διαδέχτηκε στον θρόνο τον θείο του, Αίγκον II, στο τέλος του Χορού των Δράκων. Με τον Αίγκον II να μην αφήνει αρσενικούς απογόνους, η ενθρόνιση του Αίγκον III είναι μία πιθανή ισχυρή δικαίωση της αξίωσης της μητέρας του για το θρόνο.

Ο Αίγκον τρόμαξε αρκετά κατά την διάρκεια του πολέμου αφού είδε την ίδια του την μητέρα να καταπίνεται από τον δράκο του θείου του, και ανέπτυξε τελικά φοβία και μίσος για αυτά τα πλάσματα.

Ο θάνατος της μητέρας του δεν τελείωσε τον πόλεμο, πιθανώς επειδή οι υποστηρικτές της συνέχισαν να υποστηρίζουν τον Αίγκον και όταν ο Αίγκον II πέθανε όχι πολύ αργότερα, ο Αίγκον κληρονόμησε τον θρόνο ως Αίγκον III Ταργκάρυεν.

Ως Βασιλιάς, ο Αίγκον III κυβέρνησε καλά και για μεγάλο διάστημα τα Επτά Βασίλεια, αν και τον κατηγορούσαν συχνά για τον θάνατο του τελευταίου δράκου, αφού είχε μια απέχθεια για τα πλάσματα αφού είδε την μητέρα του να καταβροχθίζεται από το τέρας του θείου του. Παρά το γεγονός ότι οι Μέιστερ έπαιξαν μάλλον ρόλο στην δολοφονία των τελευταίων δράκων, ο Αίγκον III έμεινε γνωστός ως “Αίγκον ο Δρακοφονιάς,” παρά τις μετέπειτα προσπάθειές του να αποκτήσει αυγά δράκων. Σε κάποιο σημείο έφτασε να έχει βάλει εννέα μάγους να διασχίσουν την θάλασσα ώστε να βρουν ένα τρόπο να εκκολάψουν τα αυγά που είχε κρυφά.

Αίγκον ο Ανάξιος

Ο Αίγκον ο IV, γνωστός και ως Αίγκον ο Ανάξιος, ήταν ο ενδέκατος Ταργάρυεν που κάθισε στον Σιδερένιο Θρόνο και θεωρείται ως ένας από τους χειρότερους βασιλείς των Ταργκάρυεν. Απέκτησε πάρα πολλά νόθα παιδιά, τα οποία και νομιμοποίησε στο νεκροκρέβατό του, μια πράξη που επέφερε την Επανάσταση των Μπλάκφαϊρ, και σχεδόν διέλυσε τα Επτά Βασίλεια.

Ο Αίγκον ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Χεριού του Βασιλιά, Βισέρυς, και μεγάλωσε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ξαδέρφου του Νταίρον I. Παντρεύτηκε την αδερφή του Ναίρυς, όμως ο γάμος τους δεν ήταν καλός. Μόλις γεννήθηκε ο γιος του ο Νταίρον, η Ναίρυς ζήτησε από τον Αίγκον να την απαλλάξει από τους όρκους του γάμου τους, ώστε να μπορέσει να καταταχθεί στην Πίστη των Επτά, όμως εκείνος αρνήθηκε.

Όταν ο Μπαίλορ I έγινε βασιλιάς, λόγω της πίστης του στους Επτά, έληξε το γάμο του με την αδερφή-σύζυγό του Νταίνα και την φυλάκισε στο Παρθενοφυλάκιο, ώστε η παρουσία της να μην του προκαλεί σαρκικούς πόθους και σκέψεις. Ο Αίγκον, που δεν είχε τέτοιους περιορισμούς, άρχισε να αναπτύσσει συμπάθεια για την ξαδέλφη του Νταίνα. Τελικώς, βοήθησε την Νταίνα να το σκάσει από το Γυναικωνίτη και μετά εκείνη έμεινε έγκυος. Η Νταίνα αρνήθηκε να αποκαλύψει ποιος ήταν ο πατέρας, και έτσι έγινε γνωστή ως η ‘Νταίνα η Ατίθαση’. Τελικώς, γέννησε ένα γιο, τον Ντέιμον Μπλάκφαϊρ και ο Αίγκον επιδοκίμαζε το γεγονός ότι ο Νταίμον εξελισσόταν σε δυνατό πολεμιστή.

Ο βασιλιάς Μπαίλορ, τελικά πέθανε από ασιτία σε μία από τις νηστείες του προς τιμήν των Επτά, και μετά από αυτόν βασίλεψε το Χέρι του ο Βισέρυς για μόλις ένα χρόνο πριν πεθάνει κι αυτός. Έτσι ο θρόνος πέρασε στον Αίγκον, τον Τέταρτο του Ονόματός Του.

Ο Αίγκον IV γενικώς θεωρείται ένας από τους χειρότερους βασιλείς στην ιστορία του Γουέστερος, και στα ιστορικά κείμενα ονομάζεται ως ο ‘Αίγκον ο Ανάξιος’.

Ήταν ένας παρακμάζων, διεφθαρμένος μονάρχης που επιδιδόταν στα πάθη του και τα καπρίτσια του, με κάθε ευκαιρία. Όντας γοητευτικός, ήταν δημοφιλής με τις γυναίκες και υψηλής καταγωγής και χαμηλής. Είχε εννέα βασικές ερωμένες και πολλά νόθα παιδιά. Εκτός από αυτές όμως, έπαιρνε και κάθε γυναίκα που ήθελε είτε ήταν παντρεμένη είτε όχι. Ένα από τα λαϊκά ανέκδοτα ήταν, ότι μπορεί τα λόγια του Οίκου Ταργκάρυεν να ήταν “Φωτιά και Αίμα” αλλά του Αίγκον του Τέταρτου το μότο ήταν “Πλύνετέ την και φέρτε την στο κρεβάτι μου.”

Αίγκον ο Απροσδόκητος

Έγινε βασιλιάς μόνο μετά από ένα Μεγάλο Συμβούλιο που προσπέρασε άλλους υποψηφίους που βρίσκονταν πιο πριν από αυτόν στη σειρά της διαδοχής,και μετά την άρνηση του μεγαλύτερου αδελφού του, Αίμον, να αναλάβει το θρόνο.Καθώς ήταν ο τέταρτος γιος του Μαίκαρ I,όντας και ο ίδιος τέταρτος γιος,ο Αίγκον ονομάστηκε “Αίγκον ο Απροσδόκητος.”

Πηγή: wiki.westeros.gr