ΜΜΜ: Ένας κάνει το καλό, πολλοί σώνονται!

 

Τι μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε το καλοκαιράκι; Ζέστη, μπορεί και καύσωνας όπως τις προηγούμενες μέρες, παραλίες, μπάνια, μαγιώ…Ωραία όλα αυτά όταν είσαι διακοπές…Έλα όμως που δεν μπορείς να είσαι διακοπές από 1η Ιουνίου μέχρι 31 Αυγούστου! Πρέπει ενδιάμεσα να πηγαίνεις και δουλειά. Να χρησιμοποιείς τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ). Μαζί με άλλους.

Το θέμα με τα ΜΜΜ δεν είναι μόνο καλοκαιρινό, φυσικά, απλά τώρα το αισθάνεσαι πιο έντονα. Το κυριότερο είναι ότι πολλοί άνθρωποι αισθάνονται, πώς να το πω, σαν το σπίτι τους μέσα στο μετρό/τρένο/λεωφορείο/τρόλει και κάνουν ότι θα έκαναν σε αυτό. Αλλά, άλλο να είσαι στο σπιτάκι σου, μόνος σου και άλλο σε έναν δημόσιο χώρο….

Αν ο κάθε ένας άνθρωπος το σκεφτόταν αυτό πριν την κάνει την αηδία του, τότε πραγματικά όλοι οι υπόλοιποι θα του χρωστούσαμε πολλά. Το πρόβλημα όμως είναι ότι (όπως και για πολλά άλλα στον κόσμο που ζούμε -γιατί δεν είναι μόνο της Ελλάδας αυτό) κανείς δεν σκέφτεται πώς αυτό που κάνει επηρεάζει και τον διπλανό του. Κοινώς, στα τέτοια του αν θα πειράξει/ενοχλήσει τον συνάνθρωπό του.

Τι θα τους έλεγα αν μπορούσαν να με ακούσουν; Τι θα τους έβαζα μέσα στο κεφάλι αν μπορούσα να το ανοίξω; Διαβάστε:

• Σας παρακαλώ, φορέστε λίγο αποσμητικό και ίσως και λίγο άρωμα. Αντιλαμβάνομαι ότι όλοι οι άνθρωποι δεν μπορούν να μυρίζουν όμορφα από μόνοι τους. Επίσης, καταλαβαίνω ότι το να μυρίζει κάποιος δεν σημαίνει ότι δεν έχει πλυθεί. Αλλά σκεφτείτε και τους γύρω σας, όταν πιάνεστε από τις πάνω χειρολαβές…
• Φασαρία, πολλή φασαρία. Δυνατή μουσική, δυνατές ομιλίες, φωνές, γέλια. Εντάξει, δεν είναι εκκλησία το βαγόνι του μετρό αλλά δεν είναι ανάγκη να συμμετέχουμε στην κουβέντα σας όλοι ή να χορεύουμε στον ίδιο σκοπό που κουνιέστε! Δεν μιλάω για κάτι λίγο προφανώς, αλλά για δοκιμάστε να πάτε από Ελληνικό στο Σύνταγμα μέσα σε βαγόνια που είναι γεμάτα με «παιδιά» που γυρνάνε από την παραλία και θεωρούν ότι ΠΡΕΠΕΙ να μάθουμε πώς πέρασαν.
• Σκουπίδια. Ξεκινώντας από ένα βήμα πιο πριν, απαγορεύεται να τρως και να πίνεις μέσα στα ΜΜΜ. Το γράψιμο αυτού του κανόνα είναι επικό πλέον, οπότε πάμε στο επόμενο στάδιο που τα ΜΜΜ γεμίζουν σκουπίδια. Δεν ξέρω αλήθεια αν στο σπίτι τους τα πετάνε όλα κάτω ή τα σφηνώνουν ανάμεσα στα καθίσματα, αλλά ακόμα και αν το κάνουν, είναι απαράδεκτο. Βρώμα, όχι μόνο στα καθίσματα αλλά και στον επόμενο άτυχο επιβάτη που θα κάτσει εκεί.
• Πόδια πάνω στο κάθισμα. Πόσο απαράδεκτο. Πόση γυφτιά μαζεμένη σε μια κίνηση. Και αν πεις κάτι, σε βρίζουν κιόλας. Εγώ πάντως, πάω επιδεικτικά και κάθομαι εκεί, αφού τους λέω να το σκουπίσουν πρώτα! Ευτυχώς κάποιοι ντρέπονται περισσότερο από όσο είναι μάγκες και σώνεται η κατάσταση. Έλεος όμως, σταματήστε το.
• Προσωπικός χώρος. Είναι λογικό όταν ένα μέσο είναι τίγκα να μην υπάρχει προσωπικός χώρος και φυσικά εκεί υπάρχει υπομονή. Αλλά κάποιοι το έχουν σύστημα να έρχονται να κολλάνε πάνω σου, ακόμα και όταν είναι άδειο γύρω τους. Ρε μεγάλε, θα μας καβαλήσεις κιόλας; Να ξέρετε ότι δυο-τρεις αγκωνιές ή ένας παρατεταμένος «βήχας» λύνει το πρόβλημα! Α, οι αγκωνιές δουλεύουν και όταν πας να βγεις από το βαγόνι και οι άλλοι βιάζονται να μπουν. Τρελό ματς.
• Τσίχλες. Σας παρακαλώ, μην σας ακούμε όλοι ότι μασάτε τσίχλα (και κάνετε φούσκα) από τρία βαγόνια μακριά. Επίσης, μην βλέπουμε όλα τα σφραγίσματά σας αφού μασάτε με ανοιχτό το στόμα. Επίσης, μην την κολλάτε την τσίχλα στο κάθισμα. Υπάρχει και ένα όριο.
• Τέλος, κάτι δικό μου, ίσως λίγο περίεργο. Αν κάποιοι είστε άλλης εθνικότητας, τουρίστες ή και μόνιμοι, μην χρησιμοποιείτε τη γλώσσα σας να σχολιάζετε και να κοροϊδεύεται τους άλλους μπροστά στη μούρη τους. Εδώ στην Ελλάδα είμαστε γλωσσομαθείς, και σε κάτι περίεργες γλώσσες. Μπορεί και να σας καταλαβαίνουμε!

 

Με αγάπη (πάντα!).