Mε μια μπάλα του μπάσκετ
Είναι πραγματικά πολύ συγκινητικό, και ταυτόχρονα πολύ εκνευριστικό, να ακούς ξαφνικά όλα αυτά τα πράγματα και τα νέα για το γυναικείο μπάσκετ επειδή η εθνική γυναικών έχει μια τόσο εξαιρετική πορεία στο Eurobasket.

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, είμαστε για να παίξουμε μικρό τελικό αλλά ειλικρινά δεν έχει καμία σημασία ακόμα και τέταρτες να βγούμε.

Είναι συγκινητικό γιατί μου θυμίζει και εμένα τις δικές μου εποχές στα γήπεδα του μπάσκετ. Δεν ήμουν κανά ταλέντο, μην φανταστείτε, αλλά άντεχα στο…ξύλο και δεν φοβόμουν να παλέψω για την μπάλα, οπότε κάτι έκανα! Μεγαλώνοντας σε μία γειτονιά που ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου ήταν τα γήπεδα μπάσκετ του ΑΟΝΑ, στην Αργυρούπολη, ήταν φυσικό να πρήξω τους γονείς μου να με γράψουν και εμένα στην ομάδα.

Εγώ λοιπόν τα εφηβικά μου χρόνια δεν τα θυμάμαι στις καφετέριες και στις κοπάνες. Αντίθετα, ήμουν συνεχώς με αθλητικά, φόρμες και σορτσάκια, σε ένα γήπεδο μαζί με άλλες, εξίσου, τρελές. Ήμασταν καλή ομάδα, κάναμε καλές προπονήσεις και για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας περάσαμε στο πανελλήνιο και βγήκαμε τρίτες στην Ελλάδα. Για να φτάσουμε όμως εκεί, αλλάξαμε την καθημερινότητά μας, τις συνήθειές μας, τις φιλίες μας, τη διατροφή μας, τα πάντα όλα.

Ακόμα θυμάμαι, τότε που παίζαμε παιχνίδια σχεδόν κάθε μέρα και μας είχε δώσει ο προπονητής ειδική διατροφή. Τότε όλοι μας κορόιδευαν, μας έλεγαν «ούτε στους ολυμπιακούς δεν κάνουν τέτοια προετοιμασία»… Εδώ λοιπόν έρχεται το δεύτερο σκέλος που σας έλεγα στην αρχή: ο εκνευρισμός.

Είναι κάποια αθλήματα που έχουν συνδεθεί με την αντρική εκδοχή τους. Ειδικά ό,τι έχει να κάνει με δύναμη και φυσική κατάσταση έχει γίνει συνώνυμο με τους άντρες. Ακόμα και από το 1991 που ξεκίνησα να παίζω εγώ, μας έλεγαν αγοροκόριτσα (μετά γίναμε αντρογυναίκες) και λεσβίες. Ή μας κορόιδευαν για την προσπάθειά μας ή μας έβλεπαν υπέρ του δέοντος ανταγωνιστικά. Χαρακτηριστικό, όταν τους έλεγες ότι έπαιζες μπάσκετ, η απάντηση ήταν «σε παίζω ένα μονό». Μόλις όμως κάναμε τις επιτυχίες, να οι βραβεύσεις, να το μέλλον της Αργυρούπολης, να όλα. Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Στο ενδιάμεσο όμως το χάος, κανείς δεν ασχολείται, κανείς δεν βοηθά να πετύχεις, παρά μόνο ΑΦΟΥ πετύχεις. Παράλογο;

Φανταστείτε το αυτό στο επίπεδο επαγγελματικών ομάδων. Φανταστείτε το σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Πόση διαφορά υπάρχει ανάμεσα στο αντρικό και γυναικείο μπάσκετ (στη θέση του μπάσκετ βάλτε όποιο άλλο ομαδικό άθλημα θέλετε). Πόσο αδικημένες πρέπει να αισθάνονται αυτές οι κοπέλες;

Αλλά, ειλικρινά, δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Να μην τους δίνουν καθόλου σημασία ή να τους δίνουν και η σημασία αυτή να είναι του τύπου «λεσβίες», «θα σε δείρει αν της πας κόντρα», «ξεχειλίζει από θηλυκότητα»; Γιατί εγώ, μεταξύ μας, ανάμεσα στα δύο, θα προτιμούσα να με αγνοούν, αν δεν μπορούν να εκτιμήσουν την προσπάθειά μου.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Επιστήμες

Μερική Απασχόληση

31-01-2024

Ξηροκρηνη

400

Marketing

Πλήρης Απασχόληση

18-12-2023

Μαρούσι

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
29 Μαρ. 2024
ΦΕΝ
19:45
-
ΑΛΜΠ
29 Μαρ. 2024
ΒΙΡ
21:30
-
ΠΑΟ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;