Ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος τα λέει όλα στο neolaia.gr!

O Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος με αφορμή τις εμφανίσεις του στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο με τον Λευτέρη  Ελευθερίου μιλάει στο neolaia.gr!

Από την πρώτη στιγμή που ακούσαμε για σένα είχαμε μια απορία: Πώς προέκυψε το ο “άνθρωπος-ορχήστρα” ως αναφορά στο πρόσωπο σου;

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ όταν το πρωτοάκουσα μου έκανε εντύπωση.. Φαντάζομαι είναι μια αναφορά στο γεγονός ότι παίζω πολλά όργανα. Μου θύμισε λίγο περιπλανόμενο τσίρκο, ξέρεις: το κορίτσι λάστιχο, η ασώματος κεφαλή… κάτι τέτοιο. Μου άρεσε οπότε το υιοθέτησα και το εξέλιξα φτιάχνοντας ένα πολυόργανο σαν αυτό που από μικρός θαύμαζα στην ταινία Mary Poppins να παίζει ο Dick Van Dyke.
Πες μας λίγα πράγματα για σένα. Πώς ξεκίνησες; Ήθελες εξαρχής να ασχοληθείς με την μουσική ή ήταν κάτι που προέκυψε συγκυριακά;

Ξεκίνησα κάνοντας βιολί στα πέντε μου, τρομπόνι κάπου στα δέκα και όλα τα υπόλοιπα λίγο λόγω ωδείου, λίγο από περιέργεια, κιθάρα για να παίζω στα κορίτσια στις παραλίες… Ήταν πάντα αυτό με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ στην ζωή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουσική.

Στα πρώτα σου βήματα ως μουσικός, είχες κάποιον μέντορα; Συγγενή, φίλο, καλλιτέχνη, ας πούμε.

Από μικρός άκουγα στο σπίτι μουσική όλων των ειδών από την μητέρα μου. Πήγαινα μαζί της σε συναυλίες και παραστάσεις και γενικά είχα πάντοτε τη στήριξη των γονιών μου στην απόφασή μου να ασχοληθώ με τη μουσική. Είχα όμως την τύχη να συναντήσω εξαιρετικούς δασκάλους μουσικής που με ενέπνευσαν και με καθοδήγησαν. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιο θα ήταν ίσως ο μεγάλος Μιχάλης Ροζάκης. Ο πιο αυστηρός αλλά και ο πιο καθοριστικός δάσκαλος που είχα ποτέ.

Έχεις συνεργαστεί με πολλούς σπουδαίους καλλιτέχνες στο παρελθόν. Υπάρχει κάποιος που θα ήθελες ιδιαίτερα να συνεργαστείς στο μέλλον;
Όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους βρέθηκα στη σκηνή μου έμαθαν πολλά. Όχι μόνο τα μεγάλα ονόματα όπως ο Μαχαιρίτσας ή ο Σαββόπουλος που με τίμησαν κατά καιρούς με την εμπιστοσύνη τους αλλά και οι σπουδαίου μουσικοί αλλά και τεχνικοί με τους οποίους έχω δουλέψει και από τους οποίους έχω μάθει πάρα πολλά. Και υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί με τους οποίους θα ήθελα να δουλέψω..
Όσον αφορά το Αγαλματάκια Ακούνητα Αμίλητα Αγέλαστα, θέλαμε να σε ρωτήσουμε, πως προέκυψε η συγκεκριμένη ιδέα;
Με τον Λευτέρη δεν γνωριζόμασταν αλλά από την πρώτη συνάντησή μας για να συζητήσουμε αυτή τη συνεργασία ανακαλύψαμε ότι ήταν σαν να δουλεύαμε μαζί από χρόνια. Βασικό κοινό χαρακτηριστικό μας θα έλεγα ότι είναι η παιχνιδιάρικη διάθεση. Μας αρέσουν οι πλάκες, να πειράζουμε το κοινό και τα τραγούδια, είμαστε ανορθόδοξοι και παρορμητικοί επί σκηνής και λίγο παιδιά θα έλεγα, με την καλή αλλά και με την κακή έννοια του όρου. Ο τίτλος της παράστασης αντικατοπτρίζει αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό μας.

Αν μπορούσες να επιλέξεις ένα πράγμα που θέλατε σίγουρα να περάσετε στο κοινό μέσα από αυτήν την παράσταση, ποιο θα ήταν αυτό;
Η διαφορετική οπτική γωνία με την οποία βλέπουμε αγαπημένα τραγούδια και μουσικές που άλλοτε μας κάνει να γελάμε, άλλοτε να προβληματιζόμαστε και άλλοτε να συγκινούμαστε.. Για όσους θέλουν να πάρουν μια γεύση από την τρέλα μας συνεχίζουμε για άλλα δύο Σάββατα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.

Και για το καλοκαίρι ξεκινάμε ένα διαφορετικό μουσικοθεατρικό project δικής μας έμπνευσης παρέα με την ομάδα της παράστασης “Μια τρελή τρελή Αλφαβήτα” που ανέβηκε φέτος το χειμώνα στο θέατρο Coronet. Μια ενιαία παράσταση που θα αποτελείται από δύο μέρη, ένα για παιδιά και ένα για ενήλικες που θα απευθύνεται σε όλη την οικογένεια αλλά και σε όσους απλά αισθάνονται πάντα παιδιά: “Έλα με τον κηδεμόνα σου” σε όλη την Ελλάδα εγω, ο Λευτέρης και μαζί μας οι Βανέσα Αδαμοπούλου, Τατιάνα Καλατζή, Νεφέλη Παπαδερού και ο Γιάννης Χατζηγεωργίου.

Εμείς κάπου εδώ να δηλώσουμε ότι αγαπάμε Αλκιβιάδη εδώ και χρόνια και σίγουρα σας προτείνουμε να πάτε σε αυτή την παράσταση γιατί θα γελάσετε, θα συγκινηθείτε και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα περάσετε πολύ όμορφα!