17 Μαΐου: Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας

Η 17η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια ημέρα κατά της ομοφοβίας

Στις 19 Ιανουαρίου 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία αναγνώρισε το συμβολισμό της ημέρας αυτής και με ψήφισμά του κάλεσε τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλάβουν δράσεις για την εξάλειψη των διακρίσεων λόγω ομοερωτικού προσανατολισμού.

Γιατί επιλέχθηκε η σημερινή ημέρα και όχι κάποια άλλη; 

Από το 1948 μέχρι το 1990, η ομοφυλοφιλία ήταν καταχωρημένη από την Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας στα ψυχικά νοσήματα αλλά στις 17 Μαΐου του 1990, η γενική συνέλευσή του, με ψήφισμά της τόνισε ότι “η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί ψυχική νόσο, διαταραχή, ή ανωμαλία”.

Τι είναι η ομοφοβία; 

Η ομοφοβία (ή ομοφυλοφοβία ή ομοερωτοφοβία) είναι η αποστροφή ή οι διακρίσεις με αφετηρία τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή γενικότερα σε βάρος των LGBTQI+ ατόμων.

Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1969 από τον Αμερικανό κλινικό ψυχολόγο George Weinberg και έγινε γνωστή με το βιβλίο του Society and the Healthy Homosexual (1971). Ως ευρύτερη έννοια αφορά το σύνολο των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και όχι απαραίτητα αποκλειστικά τους ομοφυλόφιλους.

Η ομοφοβία μπορεί να περιλαμβάνει ακόμη μίσος, εχθρότητα ή αποδοκιμασία των ομοφυλόφιλων ανθρώπων, της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς, που οδηγεί στην εκδήλωση μισαλλοδοξίας. Συχνά φτάνει ως το σημείο να εκδηλώνεται πολύ επικίνδυνα, όπως μέσω λεκτικής βίας και με ομοφοβικά εγκλήματα μίσους όπως επιθέσεις, ξυλοδαρμούς, ακόμη και φόνους. Τα άτομα που ενεργούν με τέτοιους τρόπους περιγράφονται ως ομοφοβικά.

Έρευνες έχουν δείξει ότι η ομοφοβία μπορεί να προέρχεται από θρησκευτική προκατάληψη —μάλιστα, οι απόψεις που έχουν θρησκευτική βάση είναι οι πιο δύσκολες για να αλλάξουν—, αισθήματα κοινωνικής ανασφάλειας ή ως αυτοεπιβεβαίωση του σεξουαλικού προσανατολισμού. Κάποιοι από τους παράγοντες που επιτείνουν την ομοφοβία είναι ακόμη το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και κοινωνικό στάτους, η έλλειψη επαφής με ομοφυλόφιλους και η έλλειψη παιδείας. Σε σπάνιες περιπτώσεις, είναι δυνατόν να παρατηρηθούν φαινόμενα ομοφοβίας προερχόμενα από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους.

Σήμερα παρά τους αγώνες που έχουν δώσει τα κινήματα για την ίση μεταχείριση των ανθρώπων ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, τα ομόφυλα και διεμφυλικά άτομα εξακολουθούν να υφίστανται διακρίσεις και να γίνονται θύματα αρνητικών στερεοτύπων, προκαταλήψεων ακόμα και βίαιων επιθέσεων. Ο γάμος ομοφυλοφίλων ή το λεγόμενο σύμφωνο συμβίωσης δεν αναγνωρίζονται στα περισσότερα κράτη μέλη και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην αναγνώριση των δικαιωμάτων τους σε περίπτωση που μετακομίσουν σε χώρα που δεν αναγνωρίζει το γάμο.