Eurovision 2016: Από το σ(trash) στο Φεστιβάλ (;)

Ώρες πριν το Μεγάλο τελικό που περιμένουν εκατομμύρια τηλεθεατές ανά τον κόσμο (Αυστραλία, Κίνα και ΗΠΑ επίσης παρακολουθούν το διαγωνισμό) και εγώ είπα να γράψω τη δική μου αίσθηση απ’ τη φετινή διοργάνωση.

(Άρθρο του Μάκη Μεζόπουλου)

Τεχνολογία, φώτα, φωτιές, πυροτεχνήματα και τραγούδι. Και όλα σε πολύ καλό επίπεδο, άντε όμως να πείσεις τους φίλους σου να δουν τον τελικό.

Η Eurovision που κάποτε αναδείκνυε τραγούδια που έγραφα κι εγώ στην τουαλέτα μου, φαίνεται πως μας έχει αφήσει χρόνους. Από μπαλάντες μέχρι έθνικ κομμάτια διατηρούν μια ποιότητα και το βασικότερο, έναν απροσδιόριστο σεβασμό απέναντι στην ίδια τη μουσική σαν τέχνη. Και κάπως έτσι έρχεται η φίλη Κορεάτισσα που εκπροσωπεί την Αυστραλία (ό,τι να ‘ναι) να πει πως δεν έχει τραγουδήσει σε μεγαλύτερο μουσικό Φεστιβάλ και να μας ανοίξει τα μάτια. Τέρμα τα «πανηγύρια» για τη Eurovision…

Στα φετινά Down:

1. Η υπερχρήση των τεχνολογικών μέσων, μερικές φορές νιώθεις πως είσαι σε επίδειξη ικανοτήτων τηλεοράσεων.
2. Το κομμάτι της Ρωσίας που είναι φαβορί από την πρώτη μέρα και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σου θυμίσει μπαγιάτικο τραγούδι του Ρουβά (που δεν το κυκλοφόρησε τότε επειδή το «Όλα γύρω σου γυρίζουν» ήταν καλύτερο).

Στα φετινά Ups:

1. Η Αρμενία.

2. Τα κομμάτια που συμμετέχουν. Φεστιβαλικά μεν, αλλά πιθανά στην κατάκτηση των charts του ραδιοφώνου.
3. Ο πιθανά δύσκολος τελικός του Σαββάτου. Αν δεν το πάρει (χωρίς λόγο) η Ρωσία, ο νικητής μάλλον θα αναδειχθεί μέσα από ένα εξαιρετικής ποιότητας θρίλερ.