Το κάπνισμα σκοτώνει αλλά εάν είστε από αυτούς..τότε σίγουρα θα ταυτιστείτε με τις παρακάτω καταστάσεις:

 

Όταν οι φίλοι σου αποφασίζουν να πάτε σε ένα μαγαζί που δεν μπορείς να καπνίσεις μέσα και αναγκάζεσαι να βγεις έξω, στο κρύο.

Όταν οι καιρικές συνθήκες σε δυσκολεύουν ώστε ν’ ανάψεις ένα τσιγάρο.
Όπως το καλοκαίρι στη παραλία που έχει αέρα και σκεπάζεσαι με τις πετσέτες για να τα καταφέρεις.

Η στιγμή που κοιτάς ασυναίσθητα τα ρούχα σου και συνειδητοποιείς ότι πάλι έκανες μια τρύπα με την καύτρα.

Ή όταν για ακόμη μια φορά έκαψες τον εαυτό σου.
Ξέρεις, όπως εκείνες τις στιγμές που πίνεις λίγο παραπάνω και δεν ελέγχεις πολύ προς τα που πηγαίνει το τσιγάρο….

Η στιγμή που ψάχνεις απεγνωσμένα αναπτήρα και δε βρίσκεις πουθενά.

Η στιγμή που συνειδητοποιείς πόσα χρήματα ξοδεύεις για τα τσιγάρα σου αλλά συνεχίζεις να καπνίζεις λες και σου περισσεύουν.

 

 

 

 

 

Η στιγμή που ξεμένεις από τσιγάρα και όλα τα περίπτερα είναι κλειστά.
Ειδική αναφορά στους Αθηναίους που πάνε διακοπές κανένα Πάσχα στα χωριά τους, έχουν συνηθίσει τα 24ώρα περίπτερα και ξαφνικά ξεμένουν από τσιγάρα επειδή απλά δεν υπολόγισαν ότι εκεί τα περίπτερα κλείνουν νωρίτερα.

Όταν σου λένε ότι πρέπει να κόψεις το τσιγάρο και εσύ απαντάς: “Ναι το ξέρω, δε καπνίζω πολύ” ή το μεγαλύτερο ψέμα “περιστασιακά κάνω ένα-δύο, μη φανταστείς”. Και τέλος το χειρότερο απ’ όλα: “Δε καπνίζω, δοκιμάζω.”

Όταν επιμένουν και απαντάς: “Όταν αισθανθώ έτοιμος θα το κόψω”.

Αλλά μέσα σου ξέρεις ότι πρέπει να το κόψεις ή ότι δεν θα είσαι ποτέ έτοιμος.
Απλά πρέπει να το πάρεις απόφαση.

Παρ’ όλα αυτά, για πάντα θα το αγαπάς, ακόμη και αν το κόψεις.