2 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Δεν ξεχνώ.
Ήταν μια νύχτα σαν κι αυτή που δέκα θρασύδειλοι τα έβαλαν με έναν.

 

Ήταν μια νύχτα σαν κι αυτή.

Ήταν μια νύχτα σαν κι αυτή που δέκα θρασύδειλοι τα έβαλαν με έναν.

Ήταν μια νύχτα σαν κι αυτή που ο πιο θρασύδειλος από τους δέκα,  αυτός που σύμφωνα με την ομολογία του “τον φώναξαν να καθαρίσει”, τράβηξε μαχαίρι και δολοφόνησε – εν ψυχρώ – τον Παύλο Φύσσα.

Ήταν βράδυ 17 Σεπτεμβρίου που τέσσερις μπάτσοι βλέπανε φασίστες να σφάζουν έναν νεαρό. Ώσπου μία αστυνομικός, γυναίκα, αποφάσισε να κάνει κάτι. Τη δουλειά της. Και εκεί ξεκίνησαν και τελείωσαν όλα.

Ήταν βράδυ 17 Σεπτεμβρίου 2013, που οι δικαιολογίες για τους τιποτένιους κατοίκους αυτής της χώρας, έληξαν.

Αυτή τη φορά δεν ήταν ομοφυλόφιλος. Αυτή τη φορά δεν ήταν μετανάστης. Αυτή τη φορά δεν ήταν ένα παιδί που έκανε το… “έγκλημα” να αράζει στα Εξάρχεια. Δεν ήταν κανένας που η εκκλησία, η -βαθιά μικροαστική/κομπλεξική- κοινωνία και η μέση συντηρητική οικογένεια, θα δικαιολογούσε (ο καθένας με τον τρόπο του) το μίσος απέναντί του.

Αυτή τη φορά ήταν ένα παλικάρι της διπλανής πόρτας.

Τις επόμενες μέρες όλος ο κόσμος είδε, έμαθε και κατάλαβε. Ακόμα και ο πιο διανοητικά αδύναμος. Ακόμα και ο πιο μπερδεμένος/παραμυθιασμένος. Όλοι είδαν τι σημαίνει φασισμός.

Σημαίνει θάνατος.

Και όμως, λίγους μήνες μετά, 536.409 συμπολίτες μας, ψήφισαν Χρυσή Αυγή.

Περισσότεροι από μισό εκατομμύριο ηθικοί αυτουργοί ενός φόνου. 

Σήμερα συμπληρώνονται ακριβώς δύο χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φϋσσα.

Μία δολοφονία που βύθισε στο πένθος την οικογένειά του, αλλά έριξε φως στην πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας και μας φανέρωσε μία αλήθεια:

Πως ζούμε σε μία βαθιά φασιστική κοινωνία, όπου το σκοτάδι που πηγάζει από όλους τους βασικούς φορείς κοινωνικοποίησης, όπως η Εκκλησία, το σχολείο, η τηλεόραση και τα social media, αρχίζουν να πνίγουν τη διαφορετικότητα και τον πολιτισμένο τρόπο σκέψης και έκφρασης.

Και εσύ συνεχίζεις τη ζωή σου, με μία βεβαιότητα και μία ευχή.

Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ σε αυτόν τον τόπο. (η βεβαιότητα)

Να μην τους επιτρέψω να με κάνουν να τους συνηθίσω. (η ευχή)

Να μην με αφομοιώσουν.

Να μην με κάνουν να ξεχάσω το ποιόν τους και να μην τους αποδεχτώ με οποιονδήποτε τρόπο.

Να μην τους δικαιολογήσω ποτέ, γιατί και άλλες κοινωνίες πτώχευσαν, αλά δεν οδηγήθηκαν στο φασισμό.

Να μην ξεχάσω.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Πωλήσεις

Πλήρης Απασχόληση

27-02-2024

Αγία Παρασκευή Αττικής

Παραγωγή

Πλήρης Απασχόληση

09-01-2024

Κηφισιά

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
29 Μαρ. 2024
ΦΕΝ
19:45
-
ΑΛΜΠ
29 Μαρ. 2024
ΒΙΡ
21:30
-
ΠΑΟ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;