Τα κόμματα στη σχολή
Ποια είναι η στάση των κομμάτων απέναντι στους φοιτητές;

Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών

Με αφορμή τις φοιτητικές εκλογές, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποια πράγματα από τη δική μου εμπειρία. Όταν πέρασα στη Φιλοσοφική Αθηνών το 2012, μας την έπεσαν από την πρώτη μέρα, στημένοι έξω από το αμφιθέατρο της Aula, οι άνθρωποι των παρατάξεων της αριστεράς, Πανσπουδαστικής και ΕΑΑΚ, και φυσικά η ΔΑΠ. Μας προσέγγισαν και μας υποδέχθηκαν με τον πιο μεθοδικό, ”επιστημονικό” θα μπορούσα να πω τρόπο. Όσο ψυλλιασμένος και να είσαι ότι πάνε να σε προσηλυτίσουν, είναι ανθρώπινο, κάποια στιγμή θα υποκύψεις από το ψηστήρι και το ενδιαφέρον που σου δείχνουν. Κανείς άλλωστε δεν είναι φτιαγμένος από σίδερο. Είχαν ορισμένες εμφανίσιμες κοπέλες που έκαναν με επιτυχία τη δουλειά του κράχτη, και του δολώματος. Τα πάντα, ακόμη και η θηλυκότητα και η σεξουαλικότητα, τέθηκαν στην υπηρεσία του σκοπού: να σε γράψουν στη φοιτητική τους παράταξη, και αργότερα στη νεολαία του κόμματος. Σου φούσκωναν τα αυτιά με κολακείες, ότι δήθεν είσαι “συνειδητοποιημένο” και “μαζικό” άτομο, που δεν μένει ασυγκίνητο από τους αγώνες του πλήθους, που δεν μπορεί να περιχαρακωθεί στην ατομικότητά του, αλλά ζητά κάτι άλλο, μια εμπειρία μέθεξης στο συλλογικό.

Αυτοί που αναμφίβολα συμπεριφέρονταν πιο περίεργα και λανθασμένα, ήταν οι Δαπίτες, που έρχονταν να σε πλησιάσουν αναλόγως της εμφάνισης που είχες. Ήταν οι ντίβες. Ήταν η εξουσία, η πρώτη παράταξη στη σχολή. Σπάνια προσέγγιζαν τα άτομα, γιατί τις περισσότερες φορές έπρεπε εσύ ο ίδιος να καταπιείς τη ντροπή σου και να εμφανιστείς στο τραπεζάκι τους, ζητώντας βοήθεια (σημειώσεις ή κάτι άλλο) και αναγνωρίζοντας την υπεροχή τους θα σου απηύθυναν τον λόγο. Σαν τον υποτελή που δηλώνει πίστη στον φεουδάρχη αφέντη του, αναγνωρίζοντας την ιεραρχία. Σαν τους ανθρώπους του Δον Κορλεόνε, που φίλαγαν το χέρι του με ευγνωμοσύνη… Οι Δαπίτες, αν ήσουν διαφορετικός από αυτούς, έξω από τον κύκλο τους, ούτε ματιά δεν σου χάριζαν. Σε κοίταγαν σχεδόν με περιφρόνηση και λύπηση. Κι όμως, αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους έπρεπε να προσεγγίσουν. Τους ”αντιπάλους” τους.

Οι κοπελίτσες με τις πανάκριβες τσάντες και τα φαντεζί χτενίσματα, τα αγόρια με τους χαρτοφύλακες, τις πένες και την εφημερίδα υπό μάλης ήταν δεδομένοι. Η παράταξη της ΝΔ έπρεπε να ανοιχθεί πέρα από αυτούς. Να κοινωνήσει την ιδεολογία της ελευθερίας και σε όσους δεν είχαν πειστεί. Σε όσους έλκονταν από τις σειρήνες του κομμουνισμού. Όχι να κηρύττει στους ήδη πιστούς. Για να μοιραστούν ωστόσο οι ευθύνες, οφείλω να πω, πως τόσο οι δεξιές, όσο και οι αριστερές παρατάξεις δεν προσφέρουν τίποτα στο πανεπιστημιακό περιβάλλον, και περιορίζονται στο να τσακώνονται μεταξύ τους και να τρώγονται με τα ρούχα τους, σε έναν αγώνα χωρίς ουσιαστικό νικητή. Αυτό που θέλει η σχολή τη δεδομένη στιγμή είναι πράξεις και όχι άλλα λόγια και φρούδες ελπίδες. Ας ελπίσουμε μελλοντικά η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να αλλάξει ριζικά.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Μέσα μαζικής ενημέρωσης

Πλήρης Απασχόληση

04-01-2024

Κηφισιά

Επιστήμες

Μερική Απασχόληση

31-01-2024

Ξηροκρηνη

400

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
28 Μαρ. 2024
ΖΑΛΓΚ
20:00
-
ΜΛΝ
28 Μαρ. 2024
ΠΑΡ
21:30
-
ΟΣΦΠ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;