Στρατιωτική θητεία: H μεγάλη δοκιμασία! (η γυναίκεια προσέγγιση)

Πλησιάζει η ημερομηνία να μπουν μέσα τα καινούρια φανταράκια και αφού μπαίνουν και κοντινοί μας άνθρωποι είπα να το πιάσω αυτό το θέμα.

Προφανώς δεν έχω πάει φαντάρος! Λογικό… Αλλά έχω περάσει αρκετά μεγάλο μέρος της ζωής μου μέσα σε στρατόπεδα. Πάσχα, Χριστούγεννα, καλοκαίρια, ορκομωσίες κλπ, από μικρή στα βάσανα έστω και αν δεν ήταν δικά μου.

Μεγαλώνοντας και βλέποντας και τους φίλους μου να πηγαίνουν φαντάροι (αφού είχα δει τον αδερφό μου και τα ξαδέρφια μου που έκαναν κάπου 22 μήνες τότε…) απορούσα γιατί κάνουν έτσι. Ακόμα απορώ για να είμαι ειλικρινής αλλά μερικές απορίες μου έχουν λυθεί.

Βγάζω εκτός σχολιασμού τους ιδεολογικούς λόγους γιατί να μην πάει κανείς στρατό. Δεν τους σχολιάζω γιατί το παρόν άρθρο είναι αφενός «ανάλαφρο» αφετέρου είναι δικαίωμα του καθενός να νομίζει ότι θέλει. Καταλαβαίνω λοιπόν ότι τα αγόρια θεωρείτε ότι είναι χάσιμο χρόνου από την ζωή σας. Δεκτόν.

Να σας πω πώς το βλέπουμε εμείς οι κοπέλες απέξω…; Και ειδικά όσες είχαν σύντροφο που πήγε στρατιώτης όσο ήταν στη σχέση…

Μετά τον στρατό γυρνάτε άλλοι άνθρωποι. Μερικοί καλύτεροι, μερικοί χειρότεροι. Κάποιοι όντως μαθαίνετε να ζείτε εκτός σπιτιού και μαμάς κάτι που σας φαίνεται εξαιρετικά περίεργο και απελευθερωτικό και νομίζετε ότι μετά μπορείτε να το κάνετε και μόνοι σας και όταν πάτε και πιάνετε σπίτι βλέπετε τα σκατά.

Μερικοί χάνετε την μαγκιά σας. Δεν ξέρουμε πόσο σας πιέζουν εκεί μέσα, αν είναι σωστό ή λάθος, απλά αναφέρω τα αποτελέσματα. Και όταν αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν την μείωση της μαγκιάς τότε είναι ανακουφιστικά. Λίγη μαγκιά, νορμάλ (αν μπορεί να ειπωθεί αυτό) είναι ευπρόσδεκτη, η υπερβολική δόση σπάει το νευρικό σύστημα. Άλλοι πάλι επιστρέφετε χειρότεροι και παντογνώστες. Αν μπορείτε να το καταλάβετε ότι το κάνετε αυτό στον εαυτό σας, σταματήστε το όσο είναι καιρός ή προσπαθήστε να το μειώσετε.

Εμένα προσωπικά δεν με πειράζουν οι ιστορίες από τον στρατό και γενικά η λογική ποσότητα δεν πειράζει κανέναν. Αλλά ρε παιδιά, αν είστε σε παρέα με άντρες ΚΑΙ γυναίκες, τότε περιορίστε το λιγάκι γιατί πετάτε έξω πολύ κόσμο έτσι..Και ναι, αν μιλάτε συνέχεια γι αυτό, είναι εκνευριστικό και σπαστικό και αγενές.

Για όσους είστε σε σχέση και πάτε φαντάροι…Εκεί είναι μεγάλη η δοκιμασία. Και κρίσιμη. Αν η σχέση είναι καλή και έχει δοκιμαστεί έστω και λίγο, τότε μια χαρά θα είστε. Ειδικά τώρα που κάνετε και 9 μήνες, υπάρχουν και τα κινητά και τα internet δεν θα έχετε κανένα θέμα, μην τρελαθούμε. Αλλά αν αρχίσετε τα «εσύ βγαίνεις και εγώ είμαι έξω», «με ποιον είσαι;», «γιατί δεν σήκωσες το τηλέφωνο», γιατί δεν με πήρες όταν είχες πει πως θα με πάρεις και άργησες 2 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα;» τότε κλάφτε το το θέμα. Θα φάτε άκυρο μεγαλοπρεπές. Και αν σας χωρίσει μέσα στη θητεία θα την πείτε και άκαρδη π…α που σας χώρισε στην πιο δύσκολη στιγμή σας. ΕΛΕΟΣ. Αν όμως πάτε και ξενοπηδήξετε σε καμιά έξοδο, θα είσαστε μάγκες, ε; Λέτε και δεν τα ξέρουμε…!!!

Υπερβολικά όλα αυτά;; Εμένα έτσι μου φαίνεται αλλά απαντώ κατά κάποιο τρόπο στις δικές σας ανησυχίες που μεταφέρετε όταν είναι να πάτε στρατό.

Από την στιγμή που δεν μπορείτε να κάνετε διαφορετικό, κλείνετε την μυτούλα και το καταπίνετε σαν σιρόπι. Και στην τελική, κάντε διακοπές. Για 9 μήνες δεν θα έχετε να σκέφτεστε τίποτα άλλο (μιλάμε για νορμάλ καταστάσεις, μην παρεξηγηθούμε). Θα κάνετε δυνατές φιλίες, θα δείτε δέκα άλλα πράγματα και μετά θα είστε ελεύθερα πουλιά!