25η Μαρτίου εν έτη 2015

Για εμένα η 25η Μαρτίου δεν θα έπρεπε να έχει παρελάσεις, παραδοσιακούς χορούς και πανηγύρια, καθώς έτσι χάνεται το νόημα της ίδιας της γιορτής. Η εθνική αυτή επέτειος συμβολίζει την ελευθερία, την δημοκρατία, και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με εκείνο της μόρφωσης να ηγείται των υπολοίπων. Αυτό που έπρεπε να γίνεται αυτή τη μέρα είναι η καλλιέργεια της αγάπης για την πατρίδα και τον συνάνθρωπο, κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει στις μέρες μας.

Εν γένει τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί πολύ από το όχι και τόσο μακρινό 1821. Τα παιδιά τότε είχαν ζήλο για να μάθουν γράμματα και σπουδάγματα, και θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή, κατευθύνονταν τα βράδια σε κάποιο κρυφό σχολειό και υπό το φως των κεριών μελετούσαν τη ζωή, για να φέρουν αργότερα οι ίδιοι το φως στην άγνοια και την αμάθεια της σκλαβωμένης πατρίδας. Σήμερα, αντιθέτως, οι νέοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποφύγουν το σχολείο (με κοπάνες, καταλήψεις κ.ά) και σίγουρα δεν σέβονται, ούτε προστατεύουν τον σχολικό χώρο (τα σχολεία, τα σπίτια της μόρφωσης, αντί να είναι προσεγμένα, είναι κατεστραμμένα και με πολλαπλές ελλείψεις σε επίπεδο υπηρεσιών και παροχών). Ενδεχομένως υπό άλλες συνθήκες τα παιδιά να εκτιμούσαν το σχολείο και την προσφορά του. Όσον αφορά τώρα την αγάπη για την πατρίδα, δεν ξέρω πόσοι από εμάς θα σηκώνονταν να την υπερασπιστούν σε περίπτωση πολέμου, αν δηλαδή ερχόμασταν αντιμέτωποι με κάποιο εξωτερικό εχθρό. Ίσως οι περισσότεροι να έπιναν τον καφέ τους και να παραδίδονταν χωρίς πολλά πολλά. Για παράδειγμα, σε υποθετική επίθεση και εισβολή των Τούρκων στην Ελλάδα, που υπερτερούν κατά πολύ αριθμητικά συγκριτικά με εμάς, πιστεύω ότι μέσα σε πέντε το πολύ ώρες θα είχαν καταλάβει μέχρι και τους Οθωνούς στην Κέρκυρα. Και θα μου πείτε, πως είμαι ακραίος, αλλά θα σας πω, πως αυτή μου η άποψη πηγάζει από την ίδια την νοοτροπία του σύγχρονου Έλληνα και τη στάση που αυτός τηρεί και συντηρεί στο “σήμερα”.

Δηλαδή, βλέποντας τους βανδαλισμούς σε ιστορικά μνημεία και σημεία πολιτισμού στο κέντρο της πρωτεύουσας (και όχι μόνο), και την παράλληλη αδιαφορία και απάθεια του κόσμου απέναντι σε αυτά, βλέπω μια κοινωνία που δεν ενδιαφέρεται, μια κοινωνία που δεν αγαπά το χώμα της, την ιστορία της, και σίγουρα δεν σέβεται το παρελθόν και όλους εκείνους που κάποτε αγωνίστηκαν για να κατακτηθούν και να κατοχυρωθούν οι σημερινές ελευθερίες μας. Έχουμε ταυτίσει λανθασμένα στο μυαλό μας την έννοια της “επανάστασης” με την “καταστροφή” και την “αναρχία”, όμως “επαναστατώ” δεν σημαίνει “καταστρέφω”, αλλά “αγωνίζομαι”, “διεκδικώ”, “χτίζω”, “προοδεύω”, “εξελίσσομαι”. Ούτε τα γλέντια και οι χοροί μπορούν να ενισχύσουν το εθνικό μας φρόνημα και να αυξήσουν το ενδιαφέρον και την αγάπη για τη χώρα μας σε μία περίοδο πολιτικής, πολιτιστικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Πρέπει εμείς οι ίδιοι να μάθουμε να προστατεύουμε τα υπάρχοντά μας και την κληρονομιά μας, και να είμαστε αγαπημένοι και μονιασμένοι μεταξύ μας, γιατί ειδάλλως, μέσα σε λίγα μόλις λεπτά, η ιστορία τόσων αιώνων μπορεί να γίνει στάχτη. Ας μην την κάνουμε τουλάχιστον εμείς οι ίδιοι, ας απομακρυνθούμε από την αυτοκαταστροφή, και ας επαναφέρουμε ιδεώδη και αξίες στην καθημερινότητά μας. Για εμάς τους ίδιους. Για την Ελλάδα.