21 Φεβρουαρίου: Διεθνής Ημέρα Μητρικής Γλώσσας

Σήμερα, 21 Φεβρουαρίου είναι Διεθνής Ημέρα Μητρικής Γλώσσας.
Ως διεθνής ημέρα καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση της Unesco το 1999.

Το “background” της ημέρας:

Πρόθεσή της, ως διεθνούς ημέρας, είναι η προώθηση της γλωσσικής πολυμορφίας και της πολύγλωσσης εκπαίδευσης, και η προσπάθεια διάσωσης των λιγότερο ομιλουμένων γλωσσών.

H υιοθέτησή της αποφασίστηκε με αφορμή τη Σφαγή της Ντάκα στις 21 Φεβρουαρίου 1952, όταν φοιτητές του Ανατολικού Πακιστάν (σημερινού Μπανγκλαντές) ξεσηκώθηκαν, στα πλαίσια του «Γλωσσικού Κινήματος», για να εμποδίσουν την απαγόρευση της γλώσσας τους,που λεγόταν Μπενγκάλι, και την υιοθέτηση της επίσημης γλώσσας του Πακιστάν, της Ουρντού. Η διαμαρτυρία τους κατέληξε σε αιματοχυσία καθώς καταγράφηκαν τέσσερις νεκροί.
Η ημέρα άρχισε να γιορτάζεται στο Μπαγκλαντές ως «Ημέρα του Γλωσσικού Κινήματος», και στη συνέχεια αναγνωρίστηκε και από την Unesco.

Σήμερα μιλιούνται 6.000 γλώσσες στον κόσμο, εκ των οποίων οι μισές απειλούνται με εξαφάνιση, που ανήκουν σε ιθαγενείς πληθυσμούς, δεν έχουν γραπτή παράδοση, ούτε επίσημη αναγνώριση στα κράτη όπου χρησιμοποιούνται.

Μπορεί η Ελληνική γλώσσα να μην διατρέχει τον ίδιο κίνδυνο εξαφάνισης, που διατρέχουν οι προαναφερθείσες, ωστόσο στις μέρες μας, δυστυχώς, έχει μειωθεί σημαντικά η χρήση της. Για την ακρίβεια έχει μειωθεί η χρήση του γλωσσικού κι εκφραστικού της πλούτου.

Η παγκοσμιοποίηση έχει επιφέρει, ως συνέπεια, την υιοθέτηση της αγγλικής γλώσσας σε ευρεία κλίμακα, και την αναπότρεπτη υποβάθμιση της χρήσης της Ελληνικής. Η τεχνολογική εξέλιξη και οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής έχουν φέρει τα “greeklish” στη ζωή μας, με αποτέλεσμα και να περιορίζεται το λεξιλόγιό μας, μιας και πλέον τόσο γραπτά, όσο και προφορικά έχουμε φτάσει στο σημείο να συνεννοούμαστε με συντομογραφίες.

To αποτέλεσμα αυτής της ομογενοποίησης; Έχουμε αρχίσει να χάνουμε την πολιτιστική μας ταυτότητα. Η γλώσσα μας αποτελεί θεμέλιο λίθο της κουλτούρας και του πολιτισμού μιας χώρας. Η Ελληνική γλώσσα, συγκεκριμένα, είναι “μητέρα” κι άλλων γλωσσών, αν λάβει υπόψιν του κανείς το γεγονός ότι πάρα πολλές λέξεις έχουν ελληνικές ρίζες όσον αφορά την ετυμολογία τους.

Δες εδώ το video όπου Ισπανοί καθηγητές και μαθητές ευχαριστούν την Ελλάδα τόσο για όσα έχει προσφέρει στον κόσμο σε πολιτιστικό κι, ασφαλώς και σε γλωσσικό επίπεδο:

Επιπλέον, είναι σημαντικό να τονιστεί, ότι η Ελληνική γλώσσα αποτελεί συνονθύλευμα ποικίλων παραγόντων, πέραν της μητρικής μας. Για την ακρίβεια, αποτελείται από τις διαλέκτους και τα ιδιώματα που απαντώνται ανά περιοχή. Οπότε, ακόμη, και τη λεγόμενη “ντοπιολαλιά” οφείλουμε να τη σεβόμαστε, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τη χλευάζουμε, αλλά -αντίθετα- να χαιρόμαστε που υπάρχουν άνθρωποι που τη συντηρούν, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας και πολιτισμικής κληρονομιάς.