Οι κερδισμένοι και οι χαμένοι των ευρωπαϊκών εκλογών 2014 (στοιχεία και ανάλυση)

Τα ποσοστά, οι έδρες, οι δυναμικές και το ερωτηματικό του αυξανόμενου αντιευρωπαϊσμού

Ένα από τα πλέον αγαπημένα ελληνικά σπορ είναι, ως γνωστών, η ομφαλοσκόπηση. Αναλύσαμε τις ευρωεκλογές της προηγούμενης Κυριακής σχεδόν αποκλειστικά με εσωτερικούς όρους, σε βαθμό που «πιο εγωιστικά πεθαίνεις»… Αλλά, από το όνομά τους και μόνο οι ευρωπαϊκές εκλογές αφορούν μια πανευρωπαϊκή καταγραφή δυναμικών του παρόντος και του κοντινού, τουλάχιστον, μέλλοντος.

Τι έγινε λοιπόν σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε σχέση με τις ανά κράτος-μέλος κάλπες του 2009 σε μια γεωγραφική ενότητα των 500 εκ. και πλέον κατοίκων και 4.422.773 km2, με έκταση βορειοανατολικά ως τη Φινλανδία, βορειοδυτικά ως την Ιρλανδία, νοτιοανατολικά ως την Κύπρο και νοτιοδυτικά ως την Πορτογαλία και συνολική ακτογραμμή 65.992 km; Τι αλλαγές πραγματοποιήθηκαν στο όργανο έκφρασης των πολιτών της σε σχέση με την αντίστοιχη προ πενταετίας λαϊκή ευρωπαϊκή ψήφο; Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρούν να απαντήσουν συνοπτικά οι παρακάτω αράδες αποτύπωσης συγκριτικών αποτελεσμάτων 2009 – 2014.

Ποσοστό συμμετοχής 2014: 43.09% – Αποτελέσματα ευρωεκλογών 2014 ανά πολιτική ομάδα:

• Κάθε πολιτική ομάδα πρέπει να αποτελείται από 25 ευρωβουλευτές από τουλάχιστον 7 κράτη μέλη.

Πηγή: TNS/Scytl σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Ποσοστό συμμετοχής 2009: 43% – Αποτελέσματα ευρωεκλογών 2014 ανά πολιτική ομάδα:

Βασικές παρατηρήσεις:

• Οι έδρες μοιράζονται αναλογικά και μειώθηκαν πλέον μετά από σχετική απόφαση της προηγούμενης περιόδου από 766 σε 751.

• Το ποσοστό συμμετοχής των ευρωπαίων πολιτών παρέμεινε σταθερό στα χαμηλά της περιοχής του 43%

• Οι συντηρητικοί του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), με κύρια δύναμή τους του χριστιανοδημοκράτες της Α. Μέρκελ διατήρησαν την πρώτη θέση, αλλά μειώνοντας την εκλογική τους δύναμη. Αυτό καθιστά δύσκολη την εκλογή του εκλεκτού τους προτεινόμενου κ. Γιούνγκερ για πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη θέση του επίσης συντηρητικού Μ. Μπαρόζο, με δεδομένη και την άρνηση των Άγγλων συντηρητικών.

• Οι σοσιαλδημοκράτες μείωσαν εκλογικά ποσοστά, αλλά και τη διαφορά τους από τους ευρωπαίους συντηρητικούς που σημείωσαν σαφώς μεγαλύτερες απώλειες.

• Οι Φιλελεύθεροι – Δημοκράτες γνώρισαν τη μείωση εκλογικών ποσοστών και εδρών, λόγω της σύνδεσής τους με ασκούμενη από το ΕΛΚ νεοφιλελεύθερη πολιτική και της κριτικής που ασκήθηκε σε αυτή από τους ευρωπαίους.

• Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι γνώρισαν μικρή μείωση ψήφων και εδρών, μη επιτυγχάνοντας να εισπράξουν από την ασκούμενη κριτική για την πορεία «γερμανοποίησης» της Ευρώπης, αντί εξελικτικής πορείας ομοσπονδοποίησης που κι οι ίδιοι προτάσουν, καθώς συντάχθηκαν περισσότερο με την ηγεσία της Ε.Ε. κατά των αντιευρωπαϊκών, μάλλον λησμονώντας τον παράλληλο αγώνα για μια «Ευρώπη των Λαών» αντί του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και βιομηχανικών συμφερόντων του κέντρου και του βορρά της Ε.Ε.

• Η Ευρωπαϊκή Αριστερά, με τον Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι της αύξησε εκλογική δύναμη και έδρες. Ουσιαστικά, έχει γίνει σε έδρες 5η δύναμη από 6η ,ξεπερνώντας τους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές, με 49 ευρωβουλευτές μετά κι από την απόφαση του ισπανικού κόμματος Podemos (από τη δεξαμενή των αγανακτισμένων του 2011) να ενταχθεί σε αυτή την ευρωομάδα, κι ίσως φτάσει και τις 50 θέσεις στο ευρωκοινοβούλιο μετά την οριστική λήψη απόφασης και του Φεμινιστικού Κόμματος της Σουηδίας. Παρόλα αυτά δεν έφτασε στα επίπεδα προσδοκιών της ηγεσίας του και οφείλει πολλά για την άνοδό του στο «ανακάτεμα της τράπουλας» από τον υποψήφιο πρόεδρό τους και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και την κατά πολύ καλύτερη επίδοση του ελληνικού κόμματος σε σχέση με το 2009.

• Οι Μη εγγεγραμμένοι και Λοιποί ευρωβουλευτές αντικατοπτρίζουν με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο τα μεγάλη οφέλη της ακροδεξιάς και των ευρωσκεπτικιστών, κατηγορίες όμως που είναι δύσκολα να αποτελέσουν ενιαία ομάδα, λόγω σημαντικών μεταξύ των διαφορών. Η ακροδεξιά καταγράφηκε ψηλά, άλλωστε, και στη χώρα μας, ενώ τα εντυπωσιακότερα ποσοστά τα έφερε η νικήτρια των γαλλικών εκλογών Μαρί Λεπέν, ενώ αγγλικό ευρωσκεπτικισμό αντιπροσώπευσε σε ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά ο Νάιτζελ Φαράτζ, γνωστός για τα κριτικά, συχνά τεκμηριωμένα (δυστυχώς για την υπεροπτική ευρωπαϊκή ηγεσία) του ξεσπάσματα κατά της αρχιτεκτονικής του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Το ευρωκοινοβούλιο με αυτή του σύνθεση θα διανύσει μια νέα πενταετία. Οι ευρωπαίοι πολίτες εκφραστούν για την πορεία του ξανά το 2019, ελπίζοντας σε μια καλύτερη και δημοκρατικότερη μέχρι τότε ευρωπαϊκή πραγματικότητα.