ΡΑΣ - ΕΑΑΚ: Γιατί πρέπει να ψηφίσω στις φοιτητικές εκλογές 2014!

Όσο περνάνε οι μέρες και φτάνουμε στην περίοδο των φοιτητικών εκλογών, σε κάθε συζήτηση φοιτητών θα τεθεί το ερώτημα «θα πας να ψηφίσεις;» και εαν ναι, τότε «γιατί;» Αυτό που έχει σημασία, είναι η απάντηση στο τελευταίο ερώτημα, και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια είναι διακριτό ένα ρεύμα αποστροφής και απάθειας προς τις φοιτητικές εκλογές, γεγονός που μεταφράζεται σε κρίση εκπροσώπησης των αναποφάσιστων φοιτητών προς τις καθεστωτικές παρατάξεις. Είναι σαφές, ότι όλη η απέχθεια που προκαλείται από τις πρακτικές των πελατειακών δικτύων, των «εξυπηρετήσεων», των επιτηδευμένων κοινωνικών επαφών, προκαλούν «αγκυλώσεις» στο κομμάτι εκείνο του αμφιθεάτρου που αντιλαμβάνεται την πολιτική ιδιοτέλεια αυτών και αποφασίζει να απέχει. Όμως, γιατί έχει μεγάλη σημασία να πάω να ψηφίσω στις φοιτητικές εκλογές;

1) Αρχικά, πρέπει να γίνει αντιληπτή η σημασία των εκλογών ως την πιο μαζική διαδικασία του φοιτητικού συλλόγου μέσω της οποίας αποτυπώνεται η εμπιστοσύνη των φοιτητών στις πολιτικές δυνάμεις του συλλόγου και η οποία αποκρυσταλλώνεται στην κατανομή των εδρών στο Διοικητικό Συμβούλιο. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε μια συγκυρία όπου η σχολή μας και κατ’επέκταση το πτυχίο μας πλήττεται από τις πολιτικές του μνημονίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να μπορεί ο σύλλογος να παίρνει αποφάσεις, να υπάρχει πολιτική δραστηριότητα και να μην αδρανοποιείται όπως παραδοσιακά επιδιώκουν οι καθεστωτικές παρατάξεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ. Ενδεικτικό είναι ότι όταν έχασε την αυτοδυναμία της η ΔΑΠ στη σχολή το 2012, ο σύλλογος αμέσως μπήκε σε τροχιά κινητοποιήσεων, αγωνιστικών αποφάσεων, συνελεύσεων δίνοντας μια τεράστια μάχη ενάντια στο ν.4009 και στο σχέδιο Αθηνά. Επομένως, είναι ένας αγώνας που μπορεί σε θεσμικό και πολιτικό επίπεδο να ανακόψει τα σχέδια του Υπουργείου που θέλει ανίσχυρα πτυχία που να ταιριάζουν στον εργασιακό μεσαίωνα της επισφάλειας και της ανεργίας, αλλά και να ενισχύσει τη δημοκρατία στους συλλόγους, η οποία είναι ο μεγάλος ασθενής της απάθειας και της αδιαφορίας.

2) Γιατί όπως και σε εθνικό επίπεδο, έτσι και στο Πανεπιστήμιο οι εκλογές σημαίνουν την διασφάλιση και τον αγώνα για το μέλλον μας και τα συμφέροντά μας. Ένα μέλλον αβέβαιο για τη νεολαία, η οποία βρίσκεται στη μέγγενη της κρίσης και της ανεργίας του 70%, της φτώχειας, της μετανάστευσης και της απογοήτευσης λόγω των μέτρων και των πολιτικών που επιβάλλονται ερήμην μας και χωρίς να ρωτηθούμε από κανέναν. Γιατί οι νεοι και οι νέες είναι αυτοί που πλήττονται πιο άμεσα, αλλά και οι αυριανοί επαγγελματίες, το ενεργότερο κομμάτι της κοινωνίας. Είναι χρέος μας να αποφασίζουμε εμείς για το μέλλον μας, και όχι να παραχωρούμε αυτό το κεκτημένο δικαίωμα στη σιωπηρή συναίνεση της ανάθεσης και της αποχής.

3) Γιατί θέλω όπως πέθανε ο δικομματισμός την 6η του Μάη, να τελειώσει μια και καλή η επικράτηση των καθεστωτικών παρατάξεων στις σχολές. Γιατί πίσω από την ψήφο μου δεν θέλω να εκφράζονται οι καλύτερες σημειώσεις και sos για τις εξετάσεις, τα Σαββατόβραδα στα μπουζούκια και οι καλύτερες και πιο φθηνές εκδρομές. Γιατί η απάντηση στο απολιτίκ στοιχείο που κυριαρχεί και μονοπωλεί στους συλλόγους δεν δίνεται με αποχή, αλλά με συμμετοχή. Γιατί η ψήφος σημαίνει εμπιστοσύνη σε ένα πρόγραμμα και μια προοπτική, και όχι χάρη σε κάποιον φίλο που σε εξυπηρέτησε!

4) Γιατί σήμερα όσο ποτέ υπάρχει η αναγκαιότητα να παλέψουμε ενάντια σε κάθε νόμο και ρύθμιση που θυσιάζει ετσιθελικά το Δημόσιο – Δωρεάν – Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο. Γιατί δεν θέλω το πτυχίο μου να είναι διασπασμένο, γιατί η συλλογική κατοχύρωση που μου εγγυάται ένα ισχυρό – ενιαίο πτυχίο είναι απάντηση στην επισφάλεια, γιατί το ισχυρό πτυχίο είναι κατάκτηση. Γιατί η ψήφος μπορεί να εκφράσει την άρνηση στις αλλαγές του προγράμματος σπουδών, στις αλυσίδες μαθημάτων, στο Σχέδιο Αθηνά ΙΙ, στους Πρότυπους Εσωτερικούς Κανονισμούς, στην πειθάρχιση του φοιτητικού στρώματος, στην καθηγητική αυθαιρεσία. Είναι σημαντικό να αντισταθούμε σε κάθε κατεύθυνση εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που βάζει το Υπουργείο, υπό τις επιταγές των μνημονιακών δεσμεύσεων που θέλουν ένα Πανεπιστήμιο εξεταστικό κάτεργο, χωρίς καμία πολιτική κουβέντα, χωρίς κανέναν ανθρώπινο ρυθμό σπουδών, χωρίς καμιά δυνατότητα δωρεάν σπουδών.
5) Για να μην υπερηφανεύεται ο Σαμαράς ότι η νεολαία του βγαίνει πρώτη στα Πανεπιστήμια!

6) Γιατί «Αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται» όπως έλεγε και ο Μπρεχτ.

Γιατί αν δεν τους σταματήσουμε εμείς, θα μας σταματήσουν αυτοί. Αυτή η αντίσταση πρέπει να αφορμάται από την ψήφο μας, αλλά το χνάρι πρέπει να δίνεται σε κάθε συλλογική διαδικασία και στους δρόμους του αγώνα. Γιατί το μέλλον και η προοπτική ανήκει στο μπόι των ονείρων μας, γιατί εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να τους ανατρέψουμε μέσα από το συλλογικό δρόμο, κόντρα σε κάθε λογική ατομισμού, ανταγωνισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού. Γιατί τα αμφιθέατρα του αγώνα και οι ταράτσες της Νομικής δεν άδειασαν ποτέ!

Από το raseaak.blogspot.gr