Επαγρυπνείτε για όσους επιχειρούν να παραχαράξουν το μήνυμα του ‘73

nomiki

Συγκεκριμένη μορφή πάλης που δεν προσφέρεται για «πλυντήριο» αλλότριων στοχεύσεων και ιδεών

Σαράντα χρόνια από το ιστορικό τριήμερο εξέγερσης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973. Η επέτειος των είκοσι χρόνων θυμάμαι είχε σφραγιστεί από τη χάραξη του προσώπου μαθήτριας με το σχήμα του αγκυλωτού σταυρού από περιθωριακούς τότε χρυσαυγίτες, γεγονός που είχε συμβεί μικρό διάστημα πριν την επέτειο, με αποτέλεσμα ιδιαίτερη ένταση στην καθιερωμένη πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία, με πρωταγωνιστές μαθητές από το πολυκλαδικό λύκειο Αμπελοκήπων και άλλα σχολειά της Αθήνας. Η φετινή επέτειος βρίσκει τη χώρα σε κρίση, βαθιά οικονομική ύφεση και εν γένει παρατεταμένη παρακμή, με τη Χρυσή Αυγή στο επίκεντρο – ποιός να το πίστευε εκείνα τα χρόνια – ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι τη δεύτερη ημέρα των φετινών επετειακών εκδηλώσεων να σου «έσκασε» κι η αναμενόμενη προκήρυξη ανάληψης ευθύνης της πρόσφατης, τουλάχιστον περίεργης, δολοφονικής επίθεσης μελών της εν λόγω ακροδεξιάς ναζιστικής/νεοναζιστικής οργάνωσης.

Πολλοί όλα αυτά τα χρόνια των προηγούμενων δεκαετιών, από πολιτικούς, καλλιτέχνες μέχρι και επιχειρηματίες δεν έκρυβαν την επιθυμία τους να εμφανίζονται στο κάδρο των συμμετεχόντων και πρωταγωνιστών των γεγονότων του Νοέμβρη του ’73. Και στην προκειμένη περίπτωση, των συντακτών της θεωρούμενης από τις κρατικές αρχές ως γνήσιας προκήρυξης μιας… πρωτοεμφανιζόμενης οργάνωσης, είναι περισσότερο από εμφανής/προφανής η επιθυμίας κάποιων «από όπου κι αν προέρχονται» να συνδέσουν την πράξη της διπλής δολοφονίας και ενός βαρύ τραυματισμού με το πνεύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Κάτι τέτοιο, όμως, μόνο εύκολο δεν είναι.

Μπορεί η αντιδικτατορική αντίσταση του ελληνικού λαού να μην διεκδικεί ιδιαίτερη δόξα, αλλά τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην εξέγερση του Πολυτεχνείου τα γεγονότα σηματοδοτούν το αναμφισβήτητα γνήσιο λαϊκό αντιχουντικό περιεχόμενο της. Ικανό πλήθος νέων και ωριμότερων μελών της κοινωνίας των αρχών του ‘70, φοιτητών, εργαζόμενων και γενικότερα σκεπτόμενων δημοκρατικών ανθρώπων, με τα πρόσωπά τους «φόρα παρτίδα» απέναντι σε μία αμείλικτη χουντική εξουσία παραδοσιακού τύπου, όρθωσε το ανάστημα του για ένα ελεύθερο δημοκρατικό και προοδευτικό μέλλον στον τόπο. Κι αυτή η ιστορία δεν φαλκιδεύεται, δεν απαιτεί κανένα φτιασίδωμα γιατί είναι πέρα για πέρα αληθινή, δεν παραγράφεται και γι’ αυτό και δεν μπορεί να αποτελεί και «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για κανέναν και οτιδήποτε βρίσκεται στον αντίποδα της μορφής πάλης του Πολυτεχνείου, αλλά και των γεγονότων της Νομικής του ’73.

«Η προκήρυξη των αυτοπροσδιοριζόμενων “Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Δυνάμεις” αποκαλύπτει ξεκάθαρα το απάνθρωπο ποιόν τους, παρά την απελπισμένη προσπάθειά τους να επενδύσουν ιδεολογικά το έγκλημά τους. Όποιοι κι αν είναι, πέρα από την ταυτότητά τους, ποιός τους όρισε ανακριτές, δικαστές, εκτελεστές; Ποιός τους έδωσε το δικαίωμα να αφαιρούν την ανθρώπινη ζωή; Η κατάργηση της θανατικής ποινής αποτελεί συνάρτηση του ανθρωπιστικού πολιτισμικού επιπέδου ενός κράτους», είπε ο αειθαλής αντιστασιακός Μ. Γλέζος. Για να καταλήξει, ότι πρόκειται για ενέργεια είτε από υποκινούμενους συμφερόντων όπως οι G8/G20 είτε από αυτοαποκαλούμενους αριστερούς που δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι ο σκοπός δεν μπορεί επουδενί να αγιάζει τέτοιου είδους μέσα, καλώντας παράλληλα κάθε δημοκράτη/σα σε διαρκή «επαγρύπνηση» .

Η προσπάθεια σύνδεσης ενός ασαφούς στόχευσης και κινήτρων χτυπήματος, από ένα χωρίς το ελάχιστο ιδεολογικό βάθος, σχεδόν απολιτίκ και περισσότερο ρεπορταζιακού τύπου κείμενο προκήρυξης ανάληψης ευθύνης(;)/ανευθυνότητας, δεν μπορεί να βρει ευήκοα ώτα. Η σημερινή επαναφορά ισχυρού λαϊκού στοιχείου χωρίς παρατράγουδα στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, με αφετηρία την παλιά πολυτεχνική σχολή της Πατησίων και κατάληξη την αμερικάνικη πρεσβεία στην Β. Σοφίας, αποτελεί θετική εξέλιξη στην εποχή της μακράς ύφεσης και του αποκλεισμού μεγάλου μέρους της κοινωνίας από ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, συνεπεία της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας.

Πράγματι. Επαγρύπνηση! Στον διεξαγόμενο οικονομικό πόλεμο, με τον εχθρό περίπου «αόρατο», οι λύσεις δεν μπορεί παρά να είναι μόνο λαϊκές-μαζικές πολιτικές περισσότερο από ποτέ. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να σκοτωθούμε μεταξύ μας, όπως λέει κι ο ποιητής, χωρίς να δυνάμεθα να διακρίνουμε μεταξύ φίλιων και εχθρικών πυρών, κάτι που άλλοτε ήταν ευκολότερο, αλλά στους σημερινούς ύποπτους καιρούς καθόλου δεν ισχύει το ίδιο…

Συντάκτης

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Logistics

Πλήρης Απασχόληση

03-01-2024

Μενίδι

Εκπαίδευση

Πλήρης Απασχόληση

18-12-2023

Νέα Ιωνία Αττικής

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
28 Μαρ. 2024
ΖΑΛΓΚ
20:00
-
ΜΛΝ
28 Μαρ. 2024
ΠΑΡ
21:30
-
ΟΣΦΠ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;