Τουρισμός | Το ελληνικό potential που έφυγε ταξίδι;

Όσα χρόνια σκέφτομαι, ζω με την εικόνα ότι οι κλάδοι- συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας είναι η ναυτιλία και ο τουρισμός, με τον δεύτερο να έχει την ικανότητα του πενταπλασιασμού του εισερχόμενου εισοδήματος στην εγχώρια οικονομία. Είναι γνωστό τα εκατομμύρια των επισκεπτών που έρχονται στη χώρα μας. Είναι γνωστό επίσης ότι για να έρθει ο τουρίστας να σε επισκεφτεί, πρέπει να έχεις προϊόν. Για την Ελλάδα ευτυχώς είχαν εργαστεί δύο χιλιάδες χρόνια πριν οι διάσημοι πλέον ανά τον κόσμο Σωκράτης, Αριστοτέλης, Περικλής, Πλάτωνας, διαμορφώνοντας σήμερα αυτό που καλούμε ως πολιτιστικό τουρισμό, την κύρια μορφή τουριστικού ελληνικού προϊόντος. Προσφάτως αποτελεσματικά είχε εργαστεί για την προώθηση της χώρας ο Ωνάσης με την παλιά Ολυμπιακή καθώς και το μοντέλο που αν και συχνά κατηγορείται, είναι το πιο αποδοτικό αλλά και το πιο αντιπροσωπευτικό για την Ελλάδα, το ήλιος-θάλασσα. Δυστυχώς η όλη αυτή ειδική σχέση του Έλληνα με τον ήλιο και τη θάλασσα, λόγω της έλλειψης σχετικής παιδείας δεν έχει δημιουργήσει την ιδανική τουριστική συνείδησησε αντίθεση με τους ανταγωνιστικούς προορισμούς της Μεσογείου.

Εκτός από τα υπέροχα νησιά και την -ίσως υπό αμφισβήτηση πλέον- ελληνική φιλοξενία, ένα άλλο χαρακτηριστικό που είχε η Ελλάδα και η Αθήνα είναι η ασφάλεια. Με απλά λόγια, αφενός η πρόσβαση στον προορισμό και αφετέρου κατά πόσο ασφαλής είναι η ολόκληρη η επίσκεψη στη διάρκειά της.
Αρκετούς μήνες τώρα, και ειδικά έπειτα από το 2004 και τη θετικότατη προβολή της χώρας μας σε παγκόσμιο επίπεδο -τότε- η εικόνα μας ως ασφαλή προορισμού, όχι μόνο έχει αλλάξει αλλά έπειτα και τα σημερινά γεγονότα και τις ταξιδιωτικές οδηγίες, έχει μετατραπεί στην εικόνα μιας οικονομικά ασταθούς χώρα με οργισμένους κατοίκους, που σίγουρα δε μπορεί να παρέχει το βασικό της προϊόν: τον πολιτισμό και την χαλάρωση.

Δεδομένου ότι η Αθήνα αποτελεί τον πιο δημοφιλή χειμερινό προορισμό για ξένους επισκέπτες, η εικόνα της έχει χτυπηθεί ανεπανόρθωτα και το Δεκέμβρη του 2008, καθώς και με τα επεισόδια που συνέβησαν σήμερα. Σε συνδυασμό με τα διεθνή εξώφυλλα με τίτλο Greek crisis και τα τηλεφωνήματα από συγγενείς από το εξωτερικό που ρωτάνε εάν πεινάμε, συνθέτουν μία προφανώς αντίθετη εικόνα για τον μύθο που πρέπει να ζήσεις στην Ελλάδα, του 2004, αναλογιζόμενοι και τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 σε Αρχαία Ολυμπία και Αθήνα, βασικούς ελληνικούς προορισμούς.

Η εικόνα για έναν προορισμό είναι η πιο σημαντική. Δυστυχώς για την Ελλάδα, το 18% του ΑΕΠ που στηρίζεται στον τουρισμό και τους 14.000.000 τουρίστες που μας επισκέφτηκαν το 2009, η παρούσα διεθνής εικόνα προφανώς και θα πλήξει τον ελληνικό τουρισμό ανεπανόρθωτα, χωρίς να μπορεί να κάνει κάποιος πιο ασφαλείς προβλέψεις από τώρα, εκτός του δεδομένου ότι αρκετά ξενοδοχεία άνοιξαν αργότερα από τις προηγούμενες σεζόν…

Η κατάσταση μάλλον απαιτεί στοχευμένες καμπάνιες σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, άμεσες και χρηματοδοτούμενες από ιδιωτικούς φορείς και όχι το κράτος, το οποίο φυσικά και δε μπορεί να αντεπεξέλθει. Δε συζητάμε ότι θα έπρεπε ήδη να υπάρχει εταιρεία ή υπηρεσία με αυτά τα καθήκοντα. Εάν κάτι μπορεί να σωθεί-εάν- οφείλουν όσοι καρπώνονται τα οφέλη από το τουριστικό προϊόν εδώ και δεκαετίες να προσπαθήσουν σοβαρά και συντονισμένα να σώσουν με στοχευμένη διαφήμιση και συγκεκριμένα μηνύματα την κατάσταση στις παραδοσιακές αγορές στόχους του ελληνικού τουριστικού προϊόντος. Αυτό απαιτεί βέβαια συνέργεια και συνέπεια στην υλοποίηση, κάτι που μόνο στις δύσκολες στιγμές αυτό το έθνος μπόρεσε. Το potential μπορεί να έφυγε αλλά ίσως η ώρα να ήρθε τώρα.

Ο Θεμιστοκλής Παπαδημόπουλος είναι φοιτητής στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Διοίκησης Eπιχειρήσεων-Mάνατζμεντ Τουρισμού στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, ιδρυτής του Opentourism και πρόεδρος του MBA Tourism Society.