Ε, Πρόεδρε (Μίμης Ανδρουλάκης)

Από το diavasame.gr

Ο Μίμης Ανδρουλάκης γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1951. Σπούδασε στο ΕΜΠ. Πήρε μέρος στην αντιδικτατορική αντίσταση και υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973. Ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς επί εικοσαετία, αποχώρησε το 1993 και επέστρεψε στην πολιτική το 2004, ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Τα τελευταία βιβλία του, «Βαμπίρ και κανίβαλοι», «Ζητούνται Αλχημιστές», «Θηλυκό Πόκερ» και «Λευκό Kοτσύφι, blue tree, Μαύρο Kαράβι», εγκαινιάζουν ένα νέο κύκλο έργων του πάνω στα κορυφαία ζητήματα του 21ου αιώνα.

Ο συγγραφέας αφιερώνει τα δύο τρίτα του βιβλίου του, «Ε, Πρόεδρε», στο να τονίσει τη σημαντικότητα των εκατό πρώτων ημερών της διακυβέρνησης ενός πρωθυπουργού, ιδιαίτερα νέου. Επισημαίνει τους κινδύνους οι οποίοι υπάρχουν, ενώ παράλληλα, με παραινέσεις αλλά και αβεβαιότητα για τις τοποθετήσεις του, καταγράφει τι πρέπει να γίνει. Δίνει προτεραιότητα στην ανατροπή του συστήματος που τον επέλεξε, εστιάζοντας στη διαχείριση των οικονομικών, αφού εν μέσω κρίσης υπάρχει πόλεμος, εμπορικός πόλεμος. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται αυστηρή επιλογή ατόμων στη στελέχωση της κυβέρνησης και των συμβούλων της. Επίσης σημαντική είναι η γνωστοποίηση του προγράμματος του οποίου πρέπει να ξέρει όλες τις κινήσεις, διότι τότε μόνο επιτρέπονται οι ελιγμοί, οι ανατροπές και οι υπερβάσεις. Ωστόσο, την ίδια βαρύτητα δίνει και στην πρώτη μέρα ενός προέδρου, όταν εξαγγέλλεται η λέξη-κλειδί, το «μότο», στο οποίο θα συμπυκνώνει το κεντρικό νόημα της διακυβέρνησής του. Το υπόλοιπο του βιβλίου αφιερώνεται στη σεναριακή σκέψη. Καθοριστική για το στρατηγικό σχεδιασμό, την κλιμάκωση των προγραμματικών στόχων, την τακτική, την επικοινωνία, το θεμελιώδες στόρυ της προεδρίας του. Παράλληλα τον προτρέπει, διακόσιες με εκατό μέρες πριν την εκλογική νίκη, να πάρει το φάκελο των σεναρίων, όπου οι σύμβουλοι θα επικεντρώσουν την προσοχή τους στην ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα επόμενα δέκα χρόνια, δίνοντας βαρύτητα στην πράσινη ανάπτυξη, την τεχνολογία και την επιστροφή στον βιομηχανικό ακτιβισμό. Και τέλος, η ψυχολογία. Το μεγαλύτερο όπλο για τη διαχείριση πληροφοριών και ατόμων. Ολοκληρώνοντας του υπενθυμίζει να μη χάσει το πάθος για τη ζωή και να εκφράζεται με ζωντάνια και ειλικρίνεια, ζυγίζοντας ηθικά διλήμματα και βάζοντας όρια.

Ο Μίμης Ανδρουλάκης στο βιβλίο του «Ε, Πρόεδρε» βρίσκεται ίσως στην πιο ώριμη συγγραφική του στιγμή . Με άμεση, ζωντανή γραφή μοιάζει σαν να συνομιλεί με τον αναγνώστη ή με τον ίδιο του τον εαυτό, ξεστομίζοντας φόβους και δαιμόνια, ακόμη και τα δικά του, μήπως και τα νικήσει. Στο κείμενο ο λόγος του παραπέμπει στην πιο δυναμική του μορφή -τον προφορικό-, κάνοντας τον αναγνώστη τον εξοικειωμένο με το γραπτό αλλά και τον προφορικό του λόγο, να αναρωτιέται πολλάκις αν τον διαβάζει ή τον ακούει. Με διακριτικό χιούμορ αλλά και τη λαϊκή σοφία του παππού του, μιλά για τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα, ορίζοντας το χρονικό πλαίσιο των εκατό ημερών, στο οποίο πρώτος αναφέρθηκε ο Ρούσβελτ: « Σήμερα κλείσαμε εκατό μέρες». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ανακοινωθούν τα προγράμματα πάνω στα οποία πρέπει να κινηθεί ένας ηγεμών. Με εξαιρετικό πλούτο γλώσσας, ο οποίος δεν διολισθαίνει στην φιλαυτία του αλλά αναδεικνύει τη σοβαρότητά του, περιγράφει έναν ορίζοντα ξεκινώντας από το πετραδάκι που βρίσκεται εμπρός του για να καταλήξει στο στερέωμα. Αυτός είναι ο Μίμης Ανδρουλάκης, ένα σύμπαν που ντύνει τα κείμενά του με γνώσεις από ιστορικές προσωπικότητες, για τις οποίες ξέρει ακόμη και τις επιρροές που έχουν δεχθεί από συγγενείς τους, μέχρι γεγονότα, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά που διαμόρφωσαν το τότε, το ύστερα, το τώρα.

Ο Μίμης Ανδρουλάκης, με πολιτικά, οικονομικά και ιστορικά δομημένη σκέψη στο βιβλίο αυτό επισημαίνει τους τωρινούς κινδύνους στον επερχόμενο πρόεδρο. Απευθυνόμενος παράλληλα, προς κάθε πρόεδρο, κράτους, κόμματος , οργανισμού, ακόμη και του εαυτού ενός εκάστου από εμάς. Το βιβλίο γράφτηκε τον Ιούνιο του 2009, όταν όχι μόνο δεν είχε κριθεί το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά ούτε καν είχαν εξαγγελθεί. Προφητικό; Ίσως!