Δ. Aρεοπαγίτου 17 vs Νέο Μουσείο Ακροπόλεως (μέρος δεύτερο)

Toυ Γιώργου – paramithia1@yahoo.gr

Γεια και χαρά σε όλους, και φυσικά και στον Ηλία. Με αφορμή το «πύρινο» σχόλιό του, γράφω δυο λόγια. Θεωρώ πως η βλακεία μπορεί να κτυπά ξανά και ξανά στην Ελλάδα, μα στην συγκεκριμένη περίπτωση, πολύ καλά θα κάνουν να τα κατεδαφίσουν. Για να μην μακρηγορήσω, θα αναφέρω τους λόγους που με κάνουν να το πιστεύω, και παράλληλα θα δώσω και δυο απαντήσεις στον Ηλία. Αριθμημένα, αλλά όχι αξιολογημένα για την σειρά αναφοράς τους.

1. Εδώ δεν συζητάμε αν το κτίριο του μουσείου είναι όμορφο ή άσχημο. Αυτό είναι. Τέλος. Κάθε αναφορά αισθητικού επιθετικού προσδιορισμού του γίνεται για να κάνει παιχνίδια στο μυαλό του αναγνώστη ώστε να ενισχύσει την άλλη άποψη. «Πώ –πω, αυτό το άσχημο, θα γίνει αιτία να γκρεμιστούν τα όμορφα».
2. Γνωρίζετε πως στο συγκεκριμένο προς κατεδάφιση κτίριο έχουν γίνει παράνομες επεκτάσεις στο τελευταίο όροφο; Που ήταν η ευαισθησία όλων όσων τώρα κόπτονται για την βάρβαρη κατεδάφιση όταν επώνυμοι της Αθήνας μεγάλωναν, σε βάρος της αισθητικής και της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς, τα τετραγωνικά του σπιτιού τους; Που ήταν τότε η επιθυμία των υπόλοιπων ιδιοκτητών να προστατεύσουν το αρχιτεκτονικά αξιόλογο κτίριο;
3. Νομίζω πως αν πρότειναν στους ιδιοκτήτες την μεταφορά ολόκληρου του κτιρίου κάπου αλλού, κανείς δεν θα το δεχόταν, όπως δεν θα δεχόντουσαν και την διατήρηση του κτιρίου αλλά με απομάκρυνση όσων κατοικούν σε αυτό, και την λειτουργία του σε βάση κοινωφελούς έργου. Η μετακόμιση πονάει, και όχι η κατεδάφιση. Την αγάπη τους για την διατήρηση της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς, ας την είχαν δείξει όταν είχαν την ευκαιρία.
4. Όλοι όσοι υποστηρίζουν την άποψη της μη κατεδάφισης, θα έπρεπε να κάνουν τον ίδιο αγώνα για ένα σωρό άλλα κτίρια που κατεδαφίστηκαν. Μα φευ… δεν νοιάστηκαν. Θα έπρεπε να θυμούνται και να αναφέρουν, εκτός των άλλων, και τα ονόματα όσων κατοικούν στο κτίριο, και να αναρωτηθούν αν αυτά έπαιξαν – και πόσο – ρόλο στην μεγέθυνση του θέματος. Νομίζω πως είναι από τις λίγες φορές που το «άθλιό» μας κράτος, αποφάσισε δίκαια, για το κοινό καλό, χωρίς να επηρεαστεί από επώνυμα. Στο κάτω-κάτω, ας γίνει ότι έγινε σε άλλους λιγότερο γνωστούς, και με λιγότερες διασυνδέσεις συμπολίτες μας, των οποίων τα αξιόλογα κτίρια κατεδαφίστηκαν χωρίς κανείς να το μάθει. Εδώ υπάρχει σοβαρός λόγος!
5. Όλοι βγάζουν φωτογραφίες το κτίριο από μπροστά, και κανείς δεν πηγαίνει να βγάλει μία από το ισόγειο του μουσείου, ώστε να δούνε όλοι το πως φαντάζει –μαζί με το άλλο – σαν «φάντης μπαστούνι» στην οπτική επαφή του μουσείου με τον ιερό βράχο. Ουαί γραμματείς, ή μάλλον φωτογράφοι, υποκριτές!

ΥΓ. Τώρα για τις φούστες των γυναικών και το τι θα βλέπει όποιος είναι κάτω από τη σκάλα, αν σηκώσει το βλέμμα του προς τα πάνω, δεν ξέρω. Ας βρούμε κάποιον που το ασκεί το άθλημα, να τον ρωτήσουμε.