Όλοι αυτοί που πήγαν άκλαυτοι: Από τις τηλεοπτικές άδειες...μέχρι τα Διάφανα Κρίνα

Δεν μπορούμε να ηρεμήσουμε για παραπάνω από μία βδομάδα. Πάντα κάτι πρέπει να μας συμβαίνει και να αναστατωνόμαστε, να χαλιόμαστε, να εκνευριζόμαστε και να τσακωνόμαστε μεταξύ μας.

Έτσι είναι αυτή η χώρα. Εκεί που την υποστηρίζεις με νύχια και με δόντια, εκεί θες να βγεις με μια βαριοπούλα και να αρχίσεις να βαράς. Πολύ περίεργο συναίσθημα ομολογώ. Ίσως θα πρέπει να καλύπτουν ασφαλιστικά και τη λοβοτομή, μπορεί στο μέλλον να είναι μια βασική επέμβαση που θα χρειάζονται πολλοί Έλληνες και Ελληνίδες με το ρυθμό που πάμε-ανάμεσά τους και εγώ, δεν το αρνούμαι.

Οι τελευταίες μέρες είναι πάλι ανακατωμένες και τα χτυπήματα απανωτά. Όχι όλα σημαντικά ή δυνατά, αλλά ικανά να ρίξουν λάδι στη φωτιά και να σε κάνουν να αναρωτηθείς τι πάει λάθος με εμάς τους ανθρώπους.

Πρώτα οι τηλεοπτικές άδειες. Οκ, δεν θα αναλύσω το παράλογο του θέματος, βγήκαν ειδικοί επικοινωνιολόγοι να το κάνουν. Αλλά αυτό το πράγμα πάλι που “χαιρόμαστε” που κάποιοι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους είναι σίγουρα σημάδι ότι είμαστε σκατόψυχοι. Δεν συζητώ όταν τέτοιες κορώνες βγαίνουν (ή δεν βγαίνουν-ακόμα χειρότερα) από τα στόματα εργαζομένων στην ΕΡΤ που μας είχαν πρήξει τα συκώτια όταν είχε γίνει το θέμα με την δημόσια τηλεόραση. Δεν συζητώ για όλη την υποστήριξη που είχαν τότε εκείνοι. Οι τωρινοί μάλλον σε κάποιο πηγάδι κατούρησαν, δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς. Άκλαυτοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Όπως και τόσο καιρό άλλωστε…Περίεργο δεν είναι που όλοι αυτοί που βρίζουν τους δημοσίους υπαλλήλους, ότι ξύνονται κλπ κλπ κλπ, πάνε και τους υποστηρίζουν μόλις πάει κάποιος να τους κουνήσει από τη θέση τους;

Μετά βγαίνει στην επιφάνεια αυτό το περιστατικό στη Θεσσαλονίκη με την τύπισσα που παθαίνει κρίση γιατί την πιάνει ελεγκτής και γίνεται ο κακός χαμός. Προφανώς υπάρχουν καλοί και κακοί ελεγκτές. Προφανώς υπάρχουν άνθρωποι που έχουν σοβαρό λόγο που δεν πληρώνουν εισιτήριο και ξέρουν να αντιμετωπίσουν σαν άνθρωποι λογικοί την περίπτωση που τους πιάσουν (έχω βρεθεί μπροστά σε περιστατικά-πληθυντικός- που οι ελεγκτές τους αφήνουν και φεύγουν γιατί τους λένε οι άνθρωποι ότι δεν έχουν). Ασχέτως λοιπόν όλων αυτών, διαβάζω άρθρα με συμβουλές για τα δικαιώματα όσων δεν θέλουν να πληρώσουν εισιτήριο..Τι να πω..άκλαυτοι εμείς οι υπόλοιποι οι μαλάκες που πληρώνουμε και παίρνουμε κάρτες για να μην βρεθούμε ποτέ ξεκρέμαστοι. Κορόιδα, εύκολα. Γιατί προφανώς οι κανόνες και οι υποχρεώσεις είναι για λίγους και τα δικαιώματα για όλους. Μη σου πω και αυτά για λίγους. Αλλά τους υπόλοιπους λίγους-όχι αυτούς που έχουν τις υποχρεώσεις.

Το κερασάκι στην τούρτα για το σημερινό μου ντελίριο είναι η ανακοίνωση του σύριζα για τον θάνατο του τραγουδιστή από τα Διάφανα Κρίνα. Γιατί ο σύριζα θεώρησε απαραίτητο να βγάλει ανακοίνωση για ένα τέτοιο γεγονός, απορίας άξιο. Ίσως η απάντηση βέβαια να κρύβεται στη φράση “[…] αλλά και άνθρωπος με κοινωνικές ανησυχίες, ο οποίος ποτέ δεν δίστασε να πάρει θέση, να βοηθήσει, με τη συμμετοχή του, σε αντιφασιστικές, αντιρατσιστικές συναυλίες, συναυλίες συμπαράστασης […]. Αν δεν έχεις εκφράσει τις απόψεις σου τις πολιτικές λοιπόν, ο θάνατος σου μετράει λιγότερο από κάπου άλλου. Αν πάλι τις έχεις εκφράσει, νομιμοποιείται το κάθε κόμμα, ο κάθε μαλάκας πολιτικός να σε βρομίσει ακόμα και στην τελευταία σου “παράσταση” καθώς δεν ξέρει πώς και γιατί έκανες ό,τι έκανες, που μπορεί εσύ τους συγκεκριμένους να τους σιχαινόσουν..

Φτάσαμε λοιπόν σε μια εποχή που είναι ήρωες μερικοί και οι άλλοι πάνε άκλαυτοι. Θα μου πείτε, πάντα έτσι δεν γινόταν; Ναι, έτσι γινόταν. Αλλά είχες την αίσθηση ότι ο κόσμος αυτός ήταν πιο λογικός, ίσως λίγο πιο δίκαιος. Τώρα αυτό μας τελείωσε. Θα πρέπει να προσαρμοστούμε, να αποκτήσουμε ανοσία στο παράλογο, να κρατάμε τη ψυχραιμία μας. Και ίσως να ελπίζουμε ότι κάποια μέρα, κάτι θα συμβεί και θα μας ξεβολέψει, θα μας τουμπάρει και θα μας ξυπνήσει.

Μέχρι τότε, report-delete-block.