Παράξενα νέα από κάποιο άλλο άστρο... Αντίο Θάνο.
Κινήσανε πριν χρόνια σαν τα τρένα που ολόφωτα διασχίζαν τα όνειρά τους.

 

Κινήσανε πριν χρόνια σαν τα τρένα που ολόφωτα διασχίζαν τα όνειρά τους.

Αφού αφήσαν την καρδιά τους στην Οαχάκα και τελείωσαν όλο το Μεσκάλ από την κάβα, είχε έρθει η ώρα να μας μιλήσουν για την απώλεια που έγινε συνήθεια.

Για την ώρα που θα ρθει και δεν θα ‘μαι όπως είμαι, για τη γυναίκα που διάβαζε ποιήματα και καθόταν κοντά στη φωτιά, για τους κλόουν της Τετάρτης, για το μίζερο φως στο δωμάτιο και για αυτούς που μέσα στα μάτια τους αστράφτει η απεεέραντη θλιμμένη Ανταρκτική. Και που ξέρεις; Όλοι αυτοί οι άγγελοι, ίσως να ήτανε φίλοι και γνωστοί σε μια ανυπόφορη γιορτή κάτω από δυνατή βροχή.

Και στα καπάκια, δυο χρόνια μετά, μας μίλησαν για κάτι σαράβαλες καρδιές.

“Σε μια βροχή από στάχτες, σε μια οπάλινη θάλασσα”.

“Κάποιος φεύγει με ένα πλοίο, κάποιος άλλος όχι εγώ”.

“Ήταν τα χρόνια μας πληγές”.

Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια. Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια.

Ο οργασμός δεν σταματά εδώ. Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές είπαν.

Ένα άλμπουμ για αυτούς που έχουν χαθεί στον ήλιο της νύχτας, για αυτούς που έχουν φτάσει στην άβυσσο περιμένοντας το σκύλο που λέγεται αγάπη, για τα “δειλά σώματα” και για αυτούς που περιμένουν σαν γέρικα σκυλιά μες το λιμάνι. Για τις Μικρές Αλήθειες τους.

Και μετά και μετά; Και μετά “Ο,τι απόμεινε απ’ την ευτυχία“.

“Σε μια σπηλιά που να θυμίζει το κορμί της”.

“κάτι με τρώει και δεν μπορώ να κοιμηθώ”

Κάθε Τι Που Ανασαίνει. Κάθε Τι Που Ανασαίνει. Κάθε Τι Που Ανασαίνει.

Πλησιάζουμε στο τέλος. Λίγο πριν η πίκρα σφίξει τα χείλη και γίνουν εχθροί, οι καλύτεροι φίλοι.

Κι η αγάπη πάλι θα καλεί.

Υπάρχει μία γλυκιά αισιοδοξία μέσα στη θλίψη; Υπάρχει. Γιατί δεν κόβεται στα δύο η ζωή. Είναι δάσος και ερημιά, ήλιος και μαζί βροχή.

Γύρε στον ώμο μου βγάλε φτερά, θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά.

Κέρνα τους δαίμονες που σου τρώνε την καρδιά

Μη φοβάσαι μωρό μου, πάνω λάμπουν τα αστέρια, εδώ κάτω λάμπουμε εμείς.

Δεν τελειώσαμε όμως. Σε λίγο τα μάτια θ’ ανοίξουν το στόμα να βγούνε οι λέξεις απ’ το άψυχο σώμα Θα δούμε με πόνο τις μνήμες να σέρνουν και άσχημα νέα οι σκόνες να φέρνουν.

Τα Διάφανα Κρίνα διαλύονται. Ο Θάνος παίρνει την κιθάρα του. Μελοποιεί. Μελοποιεί και γράφει. Μίλα μου σαν τη βροχή. Ένα δάκρυ Κοραλένιο. Ξανάρθαν Τα Σύννεφα.

Ένας δρόμος μέχρι το περσινό.

Για να φτάσουμε στον επίλογο. 3 Σεπτεμβρίου 2016.

Καλό ταξίδι Θάνο. Σήμερα θα βάλουμε να πιούμε για σένα.

ΥΓ: Θυμάμαι ένα φίλος που φύγε νωρίς μας όρκισε στα πιο μεγάλα μακρινά άστρα να φτάσουμε…

ΥΓ2: Ο γύρος της ημέρας σε 80 κόσμους.

ΥΓ3: Πήρα ένα τρένο με καθρέφτες αγκαλιά μου αυτό να τρέχει κι εγώ να σπάω τα είδωλά μου.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Πωλήσεις

Πλήρης Απασχόληση

27-02-2024

Αγία Παρασκευή Αττικής

Marketing

Πλήρης Απασχόληση

08-01-2024

Μαρούσι

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
29 Μαρ. 2024
ΦΕΝ
19:45
-
ΑΛΜΠ
29 Μαρ. 2024
ΒΙΡ
21:30
-
ΠΑΟ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;