Ο μηδενισμός του χρόνου

Για κάποιο λόγο, εδώ στην Ελλάδα που το καλοκαίρι είναι όπως είναι και όπως έχουμε μάθει να είναι, ο Αύγουστος είναι σαν Δεκέμβριος και ο Σεπτέμβρης σαν Ιανουάριος.

Στην αρχή νόμιζα ότι αυτό το κακό το είχαμε μόνο όσοι ήμασταν στον εκπαιδευτικό χώρο (με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο) που λέγαμε ότι ο Σεπτέμβρης είναι η νέα «χρονιά», εννοώντας την ακαδημαϊκή φυσικά χρονιά. Αν όμως κοιτάξει κάποιος γύρω του, θα καταλάβει ότι τελικά ισχύει για όλους αυτό. Ο Αύγουστος είναι ένας μήνας «νεκρός», δεν κινείται τίποτα, δεν προχωρά τίποτα στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά όμως δεν μένουμε πίσω γιατί πολύ απλά ο χρόνος είναι σαν να έχει παγώσει.

Ο Αύγουστος, λόγω του ότι όλα παγώνουν, είναι και μήνας αποφάσεων, ξεκαθαρίσματος. Λόγω του ότι πολλοί παίρνουν άδειες και φεύγουν από την καθημερινότητά τους που τους βασανίζει, σπάει η ρουτίνα, δεν βλέπουν τους ίδιους και τους ίδιους ανθρώπους, θεωρούν ότι ήρθε η ώρα να πάρουν αποφάσεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πολλά νέα χόμπι, γυμναστήρια κλπ ξεκινούν το Σεπτέμβρη.

Γυρνάμε από τις διακοπές με φόρα, να αλλάξουμε αυτά που μας ενοχλούσαν μέχρι πριν και μας κρατούσαν πίσω σε ότι θέλαμε να κάνουμε. Πόσα καταφέρνουμε να κάνουμε βέβαια στην πορεία, είναι ένα άλλο θέμα.

Μηδενίζει ο χρόνος λοιπόν τον Αύγουστο. Εκεί που καθόμαστε στην παραλία, στο βουνό, στο ποτάμι ή όπου αλλού έχουμε πάει, σκεφτόμαστε, διαγράφουμε και ξαναγράφουμε και αποφασίζουμε προς τα πού θα οδηγήσουμε τη ζωή μας. Σίγουρα δεν μπορούν να αλλάξουν πράγματα που έχουν ήδη γίνει αλλά μπορεί να μην υπάρξει επανάληψή τους.

Θέλει όμως και λίγη προσοχή. Γιατί εύκολα ξεγράφεις κάποιον/κάτι εκτός του πλαισίου στο οποίο βρίσκεσαι συνήθως, όλα φαίνονται πολύ πιο καθαρά όταν είσαι μακριά (ή έτσι νομίζουμε τέλος πάντων). Όταν είσαι εκτός της καθημερινότητας, των νορμάλ καταστάσεων που βιώνεις κάθε μέρα, τείνεις να στρογγυλοποιείς τα πράγματα, να ξεχνάς τις κοφτερές γωνίες που μπορεί να έχουν ή τα «κρυφά» περάσματα. Παίρνεις την απόφασή σου και γυρνάς και διαπιστώνεις ότι τίποτα από αυτά που αποφάσισες δεν είναι εφικτό και εφαρμόσιμο γιατί η ροή της ζωής το πατάει και το καταστρέφει. Προσοχή λοιπόν με τις μεγάλες αποφάσεις.

Ας αρκεστούμε στις μικρές και αυτές που αφορούν αποκλειστικά και μόνο εμάς, μην πάρουμε και άλλους στο λαιμό μας. Ας σκεφτούμε πώς περάσαμε τον χειμώνα μας, αν μας άρεσε και αν θα θέλαμε να τον ξαναπεράσουμε με τον ίδιο τρόπο. Αν μας αρέσει η ιδέα κάτω από το φως του καλοκαιρινού ήλιου, τότε συνεχίζουμε. Αν όχι, τότε σκεφτόμαστε τι μπορούμε να αλλάξουμε με μικρά και σταθερά βήματα.

Και κυρίως, ξεκουραζόμαστε ρε παιδιά. Όχι σωματικά τότε, δεν παίζει ρόλο αυτό, αλλά ψυχικά. Αυτές οι δυνάμεις είναι απαραίτητες για τους επόμενους μήνες, οι άλλες μπορούν να βρεθούν και με λίγες ώρες ύπνο. Άντε και καλό μήνα!