Είδαμε το Deadpool και δε θέλουμε να δούμε άλλη ταινία με υπερήρωες φέτος.

Μία από τις πιο καλομαρκεταρισμένες ταινίες του 2016 (κι ας είναι αρχή του χρόνου, ξέρουμε εμείς), είναι αυτή με τον μασκοφόρο υπερήρωα (πόσο κλισέ περιγραφή) που παίζεται τώρα στις αίθουσες.

Την ιστορία του Deadpool θα τη μάθετε από το (ένα από τα πάρα πάρα πάρα πάρα πολλά) trailer που συνοδεύει το άρθρο και δεν θα ασχοληθώ, με αυτό που θα ασχοληθώ είναι με τους λόγους που ο Deadpool μπαίνει στην κατηγορία “αγαπημένες ταινίες με υπερήρωες, μακάρι να μην τα θαλασσώσουν στα sequels”.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Το Deadpool, είναι μία ταινία αρκετά δύσκολη να τοποθετηθεί σε κάποιο πλαίσιο. Είναι κωμωδία μάλλον. Αλλά με δράση. Και εκρήξεις. Και υπερήρωες. Και έχει και λίγη σάτιρα.

Σε όρους Big Bang Theory, το Deadpool θα μπορούσαμε να πούμε πως μπορεί να πωρώσει τον Λέοναρντ Χοφστάντερ, χωρίς όμως να ξενερώσει την Πένυ.

Ο Deadpool είναι σα χαρακτήρας είναι εξυπνάκιας και κωλοπαιδαράς σαν τον Ultimate Spiderman, αλλά χωρίς να ξενίζει, ίσα ίσα το αντίθετο. Η ταινία έχει χιούμορ και σάτιρα τύπου Scary Movie (του πρώτου του καλού, όχι των υπολοίπων) ενώ δεν της λείπουν τα εφέ κλασικής ταινίας υπερηρώων (καλά, εδώ μπορούσε και καλύτερα, αλλά καλά είναι).

Στον ρόλο του Deadpool ο Ryan Reynolds δίνει ρεσιτάλ και μάλλον βρήκε το ρόλο της ζωής του, κάνοντάς μας να ανυπομονούμε για το Deadpool 2 που αναμένεται το 2017.

Α τώρα που το θυμήθηκα, πριν κλείσουμε αξίζει να σημειωθεί πως έχει χαρακτηριστεί ως κατάλληλο από 18, ενώ αφού το δείτε, θα νιώσετε πως χορτάσατε από ταινίες με υπερήρωες για φέτος. Έστω για την Άνοιξη βρε αδερφέ.