Εκκλησιάζουσες: Είδαμε την κωμωδία του καλοκαιριού και σας την παρουσιάζουμε!

Οι Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη ανέβηκαν την Παρασκευή το βράδυ στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου από το Εθνικό Θέατρο.

Οι συντελεστές της παράστασης προσέφεραν στο κοινό μία βραδιά γεμάτη χιούμορ, γέλιο, σάτιρα και καυστικά σχόλια και καταστάσεις, προερχόμενα από την αρχαιότητα, μα και απόλυτα προσαρμοσμένα στη σημερινή πραγματικότητα.

Πρόκειται για την κλασική γυναικεία κωμωδία του Αριστοφάνη, γραμμένη το 392 π.Χ. Στην παρηκμασμένη, μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο,Αθηναϊκή κοινωνία, η Πραξαγόρα ξεσηκώνει τις Αθηναίες γυναίκες να ντυθούν άντρες (στοιχείο της παρενδυσίας, δλδ. άντρες ηθοποιοί που παριστάνουν τις γυναίκες, οι οποίες μασκαρεύονται σε άντρες) και ξεγελώντας τους συζύγους τους να εισέλθουν στην Εκκλησία του Δήμου, όπου θα ψηφίσουν την μεταβίβαση των πολιτικών εξουσιών στις γυναίκες.

Το αποτέλεσμα; Μία πολιτική και ερωτική κοινοκτημοσύνη, όπου δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, δεν υπάρχουν αυλόγυροι στο σπίτια, δεν υπάρχουν ατομικές περιουσίες, αποκλειστικότητες στον έρωτα, ούτε καν συγκεκριμένοι γονείς για κάθε παιδί που γεννιέται. Οι παρεξηγήσεις που ακολουθούν, δημιουργούν έτσι το τέλειο έδαφος για καταστάσεις τόσο υπερβολικά κωμικοτραγικές που χαρίζουν γέλιο μέχρι δακρύων. Μέσα από μία παράλογη και σπαρταριστή ουτοπία ο Αριστοφάνης καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της ανδρικής πολιτικής πραγματικότητας της αρχαίας Αθήνας, αλλά και τις ανατρεπτικές ιδέες φιλοσόφων της εποχής, όπως ο Πλάτωνας.

Ο Γιάννης Μπέζος στο ρόλο της Πραξαγόρας, προσέφερε απλόχερα γέλιο, προσθέτοντας μάλιστα μία σύγχρονη, “αναπάντεχη” πινελιά. Από τη μέση της παράστασης και μετά, όταν πια η Πραξαγόρα έχει μετατραπεί σε στρατηγό της Αθήνας, παρουσιάζεται στην σκηνή ντυμένη…. Ζωή Κωνσταντοπούλου, αφήνοντας το κοινό άφωνο, τόσο με τη εξωτερική ομοιότητα, όσο και με τους συνειρμούς που ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει. Ο Γιάννης Ζουγανέλης στο ρόλο του Βλέπυρου και ο Πάνος Βλάχος στο ρόλο του Νέου απέδωσαν αριστοτεχνικά την ανδρική αφέλεια και ανεμελιά, με την ελαφρότητα και την διακωμώδηση που απαιτούνταν.

Ο γυναικείος χορός με ανεβασμένη διάθεση, τραγούδησε, χόρεψε και στην πραγματικά απογείωσε την παράσταση. Το σκηνικό με τα σπίτια της αρχαίας Αθήνας, που χάρη στον υπέροχο φωτισμό, γινόταν δυνατό να ρίξουμε κλεφτές ματιές στο εσωτερικό τους, σε συνδυασμό με την κεφάτη μουσική του Κωστή Μαραβέγια και τα πολύχρωμα, σύγχρονα κουστούμια του Γιώργου Γαβαλά, δημιούργησαν ένα έντονο, κεφάτο και κωμικό αποτέλεσμα.

Η αλάνθαστη πένα του Αριστοφάνη, με την γλωσσική της αρτιότητα και φρεσκάδα, μαζί με τα σύγχρονα στοιχεία της παράστασης προσέφεραν διαχρονικότητα και ζωντάνια. Αν λοιπόν επιθυμείτε μία βραδιά γέλιου, χαράς τραγουδιού, χορού αλλά… και ενός κάποιου προβληματισμού, δεν έχετε παρά να πάρετε μία θέση και εσείς απέναντι από τις Εκκλησιάζουσες και όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους.

Περιοδεία

8 Αυγούστου          Πάτρα, Ρωμαϊκό Ωδείο
10 Αυγούστου        Αρχαία Ολυμπία, Αρχαίο Θέατρο Φλόκα
23 Αυγούστου        Νέα Μάκρη, Αμφιθέατρο του Πολιτιστικού & Αθλητικού Πάρκου Νέας Μάκρης
28 Αυγούστου         Λάρισα, Κηποθέατρο “Αλκαζάρ”
31 Αυγούστου         Θεσσαλονίκη, Θέατρο Δάσους
3 Σεπτεμβρίου        Ωδείο Ηρώδου του Αττικού
7 Σεπτεμβρίου       Βριλήσσια, Θέατρο “Αλίκη Βουγιουκλάκη”
10 Σεπτεμβρίου     Βύρωνας, Θέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη”
13 Σεπτεμβρίου     Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο
19 Σεπτεμβρίου     Νέα Σμύρνη, Θέατρο Άλσους Ν.Σμύρνης
21 Σεπτεμβρίου     Κηποθέατρο Παπάγου
23 Σεπτεμβρίου     Ηλιούπολη, Θέατρο Άλσους “Δημήτρης Κιντής”