Στη χώρα που φοβάσαι να πας για ύπνο!

Όχι, το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι πολιτικό. Δεν ξέρω να μιλήσω για πολιτική έτσι και αλλιώς, μαλακίες θα πω. Το κείμενο που ακολουθεί είναι για τα αποτελέσματα της πολιτικής στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας, στην ψυχολογία μας. Και εκεί δεν έχει χρώματα, κόμματα κλπ. Όλοι τα ίδια αισθανόμαστε, δεν έχει σημασία τι πιστεύουμε.

Τον τελευταίο καιρό ρε παιδιά έπεφτες για ύπνο με μια κατάσταση άλφα και σηκωνόσουν με μια κατάσταση γάμα, ούτε καν βήτα. Ειδικά αν είσαι σαν και μένα και πας για ύπνο από τις 11, ξυπνάς σε άλλον κόσμο. Σε άλλον κόσμο που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει και φτάνεις να φοβάσαι να πας για ύπνο, να φοβάσαι να ξυπνήσεις. Και καλά όταν ο άλλος κόσμος είναι καλύτερος…Το Σάββατο όμως αλλάξαμε και σύμπαν όχι μόνο κόσμο.

Τα πιο άσχημα πράγματα συμβαίνουν το βράδυ. Σε πιάνουν στον ύπνο. Να μην μπορείς να αντιδράσεις. Να είσαι ανίκανος να κάνεις το οτιδήποτε. Αυτό το συναίσθημα ότι είσαι ανίκανος να ελέγξεις την μοίρα σου μας πνίγει, είναι σαν συννεφιά που είναι πλέον μόνιμη.

Εκτός όλων αυτών έχουμε, όπως και σε κάθε δύσκολη στιγμή, τους πορωμένους και την διάσπαση, τους τσακωμούς και τις εξυπνάδες. Αμέσως υπήρξε και η «μαχαιριά» ότι φοβούνται οι Έλληνες να πάρουν την ευθύνη. Ευθυνόφοβοι και άλλα όμορφα επίθετα μας συνοδεύουν σε διάφορα βαθυστόχαστα στο facebook και στο twitter. Ποιος όμως έχει τα κότσια να κρίνει μια οικονομική πρόταση; Ποιος έχει τις γνώσεις για να το κάνει; Ποιος έχει τα καθαρά μάτια και μυαλό από κομματικές και ιδεολογικές βλακείες για να το κάνει; Έτσι εύκολο είναι; Αν θα φάμε σουβλάκια ή πίτσα;

Κανείς δεν ξέρει πώς λειτουργούν οι πολιτικοί και η πολιτική. Ούτε καν οι ίδιοι που ασκούν την τελευταία. Άρα δεν μπορούμε να μπούμε στο κλίμα και αυτό μας τρελαίνει. Μας κρατά στο σκοτάδι, μας δένει και αναγκαζόμαστε και εμπιστευόμαστε άλλους πιο ικανούς (λέμε τώρα) να το κάνουν. Όποτε προσπαθούμε να εξηγήσουμε κάποια πράγματα με κοινή λογική γελάνε και οι ρέγγες μαζί μας. Καμία λογική δεν μπορεί να σχετιστεί με αυτό που γίνεται αυτήν την στιγμή.

Κάντε ένα βήμα πίσω όμως. Χέστε την πολιτική και τα κομματικά συμφέροντα. Όποιος είδε το Σάββατο το βράδυ τη συνεδρίαση στη Βουλή είδε πεντακάθαρα τι ζώα είναι και τα 300. Δείτε την καθημερινότητά μας και πώς μας έκαναν όλα αυτά. Τόσα χρόνια γελάμε αλλά δεν το νοιώθουμε. Περνάμε καλά και μόλις κλείνουμε την πόρτα του σπιτιού μας πέφτουμε σε κατάθλιψη. Δεν τολμάμε να σκεφτούμε για το πιο μακρινό μέλλον, δεν ξέρουμε πού θα είμαστε. Σκεφτόμαστε να παρατήσουμε την χώρα που αγαπάμε και τους ανθρώπους μας εδώ και να πάμε να βρούμε τις τύχες μας αλλού. Είναι ωραίο αυτό; Πόσα χρόνια ακόμα θα αντέχουμε να περπατάμε σε τεντωμένο σκοινί;

Λένε ότι στο όνομα της θρησκείας γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Μήπως να βάλουμε και την δημοκρατία σε αυτήν την κατηγορία; Άντε, γιατί καραμέλα την κάναμε και αυτήν και κάποια στιγμή θα λιώσει και θα τελειώσει.