Συνέδρια στο εξωτερικό: Μαθήματα ζωής

Μπορεί να μην μου αρέσει να ζω στο εξωτερικό αλλά μια βόλτα εκεί έξω μπορεί να σε διδάξει πολλά πράγματα. Οι διακοπές κλπ είναι πολύ καλή ευκαιρία για να δεις κάποια πράγματα αλλά πολλά περισσότερα θα καταλάβεις αν δεις πώς δουλεύουν στην χώρα που θα πας. Γι΄αυτό και τα διάφορα συνέδρια είναι ιδανικά για κάτι τέτοιο και είναι τυχεροί όσοι λόγω σπουδών ή δουλειάς μπορούν να πηγαίνουν, να βλέπουν τι γίνεται και να συνεργάζονται με ξένους.

Πολλές φορές αντί να σου αρέσει το έξω, εκτιμάς ακόμα περισσότερο το μέσα. Όλες οι χώρες και όλοι οι λαοί έχουν τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία τους, τα οποία όμως δεν τα καταλαβαίνεις αν δεν δεις το αντίθετο.

Τις προηγούμενες 3 μέρες ήμουν στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχα την ευκαιρία να δω αρκετά (όχι όμως πολλά) πράγματα για την πόλη αλλά κυρίως να μιλήσω με ανθρώπους κυριολεκτικά από όλον τον κόσμο. Και δεν ξέρω γιατί, αλλά στην φάση της γκρίνιας (δικαιολογημένης και μη) που είμαστε όλοι οι Έλληνες, μου φάνηκε ιδιαίτερα διαφωτιστική αυτή η εμπειρία.

Το ξέρετε λοιπόν ότι οι Γερμανοί αισθάνονται άσχημα για εμάς; Προσέξτε, όχι για την κυβέρνησή μας ή το κράτος, αλλά για εμάς, τους απλούς ταπεινούς ανθρώπους! ΣΟΚ;;; Και τι δηλαδή;; Μας λένε ψέματα τα κανάλια και οι εφημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό; Ναι, δεν θέλω να σας το χαλάσω, μας λένε. Μιλώντας με Γερμανούς στο συνέδριο μου είπαν ότι πραγματικά αισθάνονται άσχημα και νομίζουν και εκείνοι ότι τους μισούμε. Και πολλοί σκέφτονται αν μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα για διακοπές γιατί ενώ το θέλουν πολύ νομίζουν ότι θα τους πάρουμε με τις πέτρες! Έλεος δηλαδή….

Επίσης, να σας πω ότι η Ελλάδα στα μάτια των ξένων είναι ο παράδεισος…Όσοι είχαν έρθει για διακοπές εδώ είχαν μόνο τα καλύτερα να πουν. Από το πόσο φιλόξενοι ήμασταν, μέχρι το πόσο ωραία μέρη και φαγητά έχουμε, μέχρι το πόσο βοηθούν οι Έλληνες τους τουρίστες και πόσο χρήσιμο είναι που ξέρουμε όλοι αγγλικά και μπορούμε να βοηθήσουμε! Ήταν πολύ αναζωογονητικό να ακούς να μιλούν για την χώρα σου με αυτόν τον τρόπο (και μετά ξενερώνεις γιατί θυμάσαι πόσο πασχίζουμε εμείς οι Έλληνες να την καταστρέψουμε…).

Δεν ξέρω για εσάς αλλά πηγαίνοντας σε μια χώρα σαν την Τουρκία, εγώ αισθάνθηκα πάρα πολύ τυχερή που ζω στην Ελλάδα. Ειλικρινά ρε παιδιά… Και φυσικά δεν θα ξαναπαραπονεθώ ΠΟΤΕ για την κίνηση που έχουμε στην Αθήνα…Ποτέ όμως. Αυτό που ζουν καθημερινά στην Κωνσταντινούπολη θα με είχε τσακίσει. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ίσως παίζει ρόλο το ότι η Τουρκία είναι μοιρασμένη ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Ασία αλλά ρε γαμώτο, είναι τόσο διαφορετικοί από εμάς και που είναι απόκοσμο. Είμαστε τυχεροί που είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε και δεν περιοριζόμαστε από μία θρησκεία ή από μία πολιτική ηγεσία που είναι παντού. Παντού όμως…Ακόμα και σε αφίσες στους ουρανοξύστες που φαίνονται από το αεροπλάνο. Και αν θέλετε, μπορώ να το τραβήξω και άλλο και να πω ότι είμαστε τυχεροί που δεν είμαστε στην Ινδία που οι γυναίκες δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Αν σε χτυπάει ο άντρας σου, υποχρέωσή σου δεν είναι να σωθείς, αλλά να σώσεις τον γάμο σου. Απλά, τροφή για σκέψη.

Τέλος, όσο διαφορετικοί είμαστε με τους γείτονες, τόσο ίδιοι είμαστε. Ναι, είμαστε ίδιοι και με τους Τούρκους και με τους Αλβανούς και με τους Βούλγαρους. Τόσο ίδιοι που αν μας δεις δίπλα δίπλα δεν μας ξεχωρίζεις. Ίδιες αντιδράσεις, ίδια γούστα, ίδιο ντύσιμο, τα πάντα όλα. Μάλλον είναι στο αίμα μας αυτό. Όσα ευρώ και αν πέσουν και όσες Ευρώπες ακόμα Βαλκάνιοι θα θεωρούμαστε.