Ο λαβύρινθος μιας αξιολόγησης ενός ελληνικού Πανεπιστημίου

Έπεσε στα πόδια μου χτες η «έρευνα» της ΔΑΠ για το πώς αξιολογούν οι φοιτητές τις σχολές τους.

Σαν σκέψη καλή για να δώσει μια γενική ιδέα αλλά όταν στο ίδιο πλαίσιο μπαίνουν και οι λέξεις φοιτητικές εκλογές τότε και ο πιο χαζός μπορεί να καταλάβει τι παίζει. Να σημειώσω εδώ ότι ό,τι χρώμα και αν ήταν η έρευνα, τα ίδια θα έγραφα, δεν παίζει ρόλο αυτό, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις και μπινελίκια.

Λέω θα μπω να την κάνω για να δω τι στο καλό είναι. Πρώτο φάουλ ότι μπορεί να την κάνει ο κάθε ένας, ας είναι φοιτητής προπτυχιακός-μεταπτυχιακός-διδακτορικός (που σημαίνει ότι έχουν διαφορετικές αντιλήψεις για το πανεπιστήμιο, διαφορετικά όνειρα γι’ αυτό και διαφορετικά το πονάνε), ας είναι η μάνα μου, ας είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Θα μου πεις, για τις φοιτητικές εκλογές είναι, ποιος θα νοιαστεί; Και όμως, αν θες να πεις ότι κάνεις κάτι καλό, κάλυψε τα νώτα σου για να μην σου την πουν και να μπορείς να υποστηρίξεις ότι τα αποτελέσματα που βγάζεις είναι σταθερά και πραγματικά.

Εννοείται ότι δεν ρωτάει ηλικία και έτος σπουδών…Και καλά το πρώτο, αλλά ούτε σε ποιο έτος είναι ο φοιτητής…; ΄Ιδια αντίληψη έχει ένας στο 8ο έτος για τη διαγραφή των φοιτητών και ίδια ένας στο 2ο έτος; Θα πει κάποιος εδώ ότι δεν κάνουμε επιστημονική έρευνα. Ναι, σωστό, αλλά ας γίνει έστω και λίγο σωστά, αλλιώς κάνουμε και γκάλοπ του BuzzFeed με τους πιο hot άντρες του ελληνικού πανεπιστημίου, την ίδια βαρύτητα θα έχει. Υποτίθεται ότι γίνεται για να στηρίξει μια καμπάνια…(Αλλά να μου πεις και οι δημοσκοπήσεις των εκλογών έτσι δεν γίνονται…; Μια σκηνή από το μέλλον παίζεται τελικά…)

Πάμε στις ερωτήσεις:

Ερώτηση για την φύλαξη της σχολής-οκ, δεκτό, αν και με πολλά προβλήματα και έξοδα. Εμείς μέχρι πρότινος ήμασταν σε 4 διαφορετικά κτήρια, το ένα εκ των οποίων πολυκατοικία…Δεν είμαστε σε…campus για να έχουμε συνολική φύλαξη.

Ερώτηση για την αγορά εργασίας-αν ισχύσει τέτοιο κριτήριο, οι μισές σχολές θα κλείσουν ή θα ενωθούν μεταξύ τους, δεν μπορούν να αναπροσαρμοστούν τα προγράμματα σπουδών.

Υλικοτεχνική υποδομή-και άλλα χρήματα.

Επίπεδο εξυπηρέτησης γραμματείας– Όλα ηλεκτρονικά, συμφωνούμε, να ηρεμήσουν και οι υπάλληλοι από κακομαθημένους φοιτητές.

Σίτιση-δεν έχω άποψη, δεν θα σχολιάσω.

Στέγαση-το ίδιο (πολλοί δεν έχουν άποψη γι αυτά τα δύο, άρα η κριτική θα είναι λανθασμένη…).

Επίπεδο διδασκαλίας-Μας δουλεύετε έτσι;; Ποιος θα το κρίνει αυτό; 200 γραμμένοι στο μάθημα, έρχονται οι 30. 500 γραμμένοι στην εξεταστική, δίνουν οι 100. Στην τελική, έχουν δικαίωμα οι απόντες να κρίνουν; Γι αυτό και η αξιολόγηση των μαθημάτων/διδασκόντων κλπ γίνεται ΜΕΣΑ στο μάθημα, με όσους είναι παρόντες.

ΜΜΜ για την μεταφορά στη σχολή-Συμφωνώ απολύτως!

Χρονικό όριο σπουδών– η πρόταση για 2ν νομίζω είναι αποδεκτή από όλους. Ίσως θα έπρεπε να μπουν και αναλυτικά ειδικά κριτήρια για ανθρώπους που έχουν θέματα. Αλλά όχι ξέφραγο αμπέλι πλέον.

Βιβλιοθήκες-πολύ σωστό. Αλλά πόσοι χρησιμοποιούν βιβλιοθήκη…; Πόσοι από τους 150 ανά έτος έχουν πατήσει μέσα σε βιβλιοθήκη για σοβαρή έρευνα; Ίσως πρώτα πρέπει να γίνει μια εκπαίδευση για την χρήση της και μετά να πάμε σε μια τέτοια ερώτηση για ένα τόσο κομβικό σημείο στην εκπαίδευση.

Συμπέρασμα για εμένα. Έστω και μια τόσο επιφανειακή έρευνα, μπορεί να θέσει τα κύρια θέματα στο ελληνικό πανεπιστήμιο για σκέψη. Αλλά σχεδόν όλες οι προτάσεις απαιτούν χρήματα τα οποία δεν υπάρχουν και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα προφανώς. Επίσης, και το έχω ξαναπεί, το επίπεδο του ελληνικού πανεπιστημίου προκύπτει και από το…εσωτερικό του. Κάποια πράγματα δεν μπορούν να αξιολογηθούν και να διορθωθούν αν δεν…βιωθούν. Ποιο είναι το ποσοστό των φοιτητών που μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει βιώσει το ελληνικό πανεπιστήμιο, με τα καλά και τα κακά του, σε εμπειρία πάνω από 80%; Ελάχιστοι. Το να κρίνει ο κάθε ένας περαστικός, δεν θα έχει αποτέλεσμα. Θα κρίνει ιδεολογικά (το χειρότερο), θα κρίνει ουτοπικά αλλά δεν θα κρίνει πραγματικά.

Αν θέλετε να αλλάξετε το πανεπιστήμιο, ξεκινήστε να πηγαίνετε σε αυτό για αρχή και αφήστε τις καφετέριες και τα τραπεζάκια των παρατάξεων. Ανοίξτε την πόρτα της βιβλιοθήκης, μιλήστε με τους καθηγητές σας, μην βλέπετε την σχολή σας όπως βλέπατε την Γ’ Λυκείου. Εδώ επιλέξατε να μπείτε, δεν είστε υποχρεωτικά. Θα πάθετε πλάκα πόσα θα δείτε που δεν είχατε πάρει πρέφα αν ξεφύγετε από το πρότυπο του Έλληνα φοιτητή του φραπέ.