H Χρυσούλα Κεχαγιόγλου μιλά αποκλειστικά στο neolaia.gr!

«Με γοητεύει το ακατέργαστο ιδίωμα της φωνής, αυτό που δε θυμίζει ωδεία και κλειστές αίθουσες…» λέει στο neolaia η Χρυσούλα Κεχαγιόγλου, μια από τις πιο ξεχωριστές και ζεστές φωνές της νεότερης γενιάς ερμηνευτριών. Την βρήκαμε στα Ιωάννινα όπου μένει αυτή την περίοδο, κρατώντας με μεγάλη χαρά στα χέρια της την πρώτη προσωπική δισκογραφική της δουλειά – «Σα φυλαχτό» – τη σύνθεση και τους στίχους της οποίας υπογράφει ο Λάζαρος Σαμαράς.

Μέλος της «Ορχήστρας των Κυκλάδων» υπό τη διεύθυνση του Νίκου Κυπουργού, της «Ομάδας Καβάφης» του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Σύρου αλλά και του κέλτικου σχήματος “Ιέρνις”, η Χρυσούλα Κεχαγιόγλου δεν σταματά να ψάχνεται σε διαφορετικά είδη μουσικής, τα οποία υπηρετεί με μοναδικό τρόπο, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στην παραδοσιακή μουσική ευρωπαϊκών χωρών και συμμετέχοντας σε διεθνή φεστιβάλ.

Χρυσούλα, έχεις κάνει αρκετές δισκογραφικές συμμετοχές, όπως ο δίσκος «Κάτω από την Ακρόπολη», του Νίκου Αντύπα και της Λίνας Νικολακοπούλου, αλλά το maxi single “Σα φυλαχτό» είναι η πρώτη προσωπική δισκογραφική σου δουλειά. Μίλησέ μας γι’ αυτή.

Το πρώτο που μου έρχεται στο νου όταν με ρωτάνε γι’ αυτή τη δουλειά, είναι πόσο παράξενη αίσθηση είναι να κάνεις δική σου δουλειά! Η επιλογή των τραγουδιών, οι συζητήσεις για τους στίχους, τις ενορχηστρώσεις, το ύφος, η επιλογή των μουσικών που θα παίξουν, η διαδικασία του στούντιο – όλ’ αυτά είναι πολύ… πραγματικές διαδικασίες. Και ξαφνικά, έχουν τελειώσει όλα και κρατάς στο χέρι σου ένα μικρό τετράγωνο πραγματάκι που προέκυψε μετά από όνειρα και ζυμώσεις χρόνων!
Ευτυχώς, είμαι πολύ ικανοποιημένη με αυτό που προέκυψε, δε με απογοήτευσε. Αντιθέτως, όσο πιο πολύ το γνωρίζω, τόσο πιο πολύ μου αρέσει!

Όπως είπε ο Λάζαρος Σαμαράς, ο συνθέτης και στιχουργός της δουλειάς αυτής, σε πρόσφατη συνέντευξή του, το στίγμα του cd “Σα φυλαχτό» για εκείνον είναι η ιδιαίτερη φωνή σου. Για σένα ποιο είναι;

Η φωνή σίγουρα παίζει ρόλο, είναι και το σημείο όπου το κοινό εστιάζει πιο εύκολα την προσοχή του… Αλλά για εμένα, ένα σημαντικό στίγμα δίνεται και μέσα από την ενορχήστρωση των τραγουδιών, ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησε ο Λάζαρος σε σχέση με τη χροιά μου και τον τρόπο που τραγουδάω. Επίσης, νομίζω ότι και ο στίχος του έχει ενδιαφέροντα σημεία και σε κάποιες στιγμές κερδίζει τις εντυπώσεις και από τη φωνή. Και για μένα, έτσι είναι το σωστό. Σε κάθε τραγούδι να ξεχωρίζει ένα άλλο στοιχείο, σε κάθε καινούρια ακρόαση να μπορείς να σταθείς και κάπου αλλού. Έτσι, ένας δίσκος σου κρατάει το ενδιαφέρον για καιρό…

Γενικότερα, είναι μια συνεργασία που δικαιώνει την κυριολεκτική έννοια της λέξης “συν- εργασία”. Υπήρχε και στους δυο μας τεράστια διάθεση για δουλειά και καμία διάθεση για κούραση. Κι έτσι, φυσικά και ανώδυνα, προέκυψε αυτός ο δίσκος. Ίσως θα έπρεπε να χρησιμοποιώ τη λέξη CD, αλλά έχω μεγαλώσει με βινύλια και δε μπορώ να αποχωριστώ την παλιά ορολογία!

Αυτή την περίοδο σε βρίσκουμε στα Γιάννενα. Τι κάνεις εκεί;

Συνεργάζομαι με κάποιους εξαιρετικούς μουσικούς που ζουν στην πόλη. Συγκεκριμένα, ξεχειμωνιάζουμε στο μπαρ “Υπερωκεάνιο”, ένα ιστορικό μαγαζί στη λίμνη των Ιωαννίνων. Είναι μια δουλειά που μου έδωσε την ευκαιρία να ξανάρθω στα Γιάννενα για καιρό, κάτι που το επιθυμούσα πολύ!

Πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης σήμερα μπορεί να δουλέψει και να δημιουργήσει στην επαρχία ή συνεχίζει να είναι απαραίτητη η διαμονή του στην Αθήνα;

Νομίζω οτι εξαρτάται πολύ από το τι ακριβώς κάνει καθένας και σε τι φάση βρίσκεται. Ένας συνθέτης μπορεί να λειτουργήσει θαυμάσια στην επαρχία και να έρχεται στην Αθήνα αποσπασματικά, όταν κάτι που αφορά τη δουλειά του χρειάζεται να γίνει σε μεγάλη πόλη. Αν είσαι μουσικός ή τραγουδιστής, είναι πιο δύσκολα στην επαρχία, από άποψη δουλειάς, αλλά και από την άποψη των επαφών. Στην Αθήνα βρίσκεσαι άμεσα με ανθρώπους σημαντικούς για τη δουλειά σου. Βέβαια, και πάλι η μετακίνηση δεν είναι αδύνατη, οπότε μπορείς να το συνδυάσεις.

Το άγιο ίντερνετ βοηθάει πολύ σε όλες τις πλευρές της δουλειάς, όμως… Τελευταία, ακόμα και πρόβες μέσω σκάιπ γίνονται! Εγώ αγαπώ πολύ την επαρχία. Το όνειρό μου είναι να έχω μια βάση στην Αθήνα και να έρχομαι όταν είναι απαραίτητο, αλλά να περνάω πολύ καιρό εκτός της. Κάτι κοντινό με αυτό που κάνω τώρα δηλαδή!!!

Τα τελευταία χρόνια ασχολείσαι με τις παραδοσιακές μουσικές από διάφορα μέρη του κόσμου (σκωτσέζικα, ιρλανδικά, φλαμανδικά, ιταλικά), αλλά και με την ελληνική παράδοση. Ποιος είναι για σένα ο κοινός τόπος όλων αυτών των διαφορετικών ηχοχρωμάτων, που υπηρετείς με τον ίδιο σεβασμό;

Κοινοί τόποι υπάρχουν ανάμεσα στις παραδοσιακές μουσικές των χωρών, πολλές φορές υπάρχουν ομοιότητες ακόμα και σε μουσικές χωρών που δεν επικοινώνησαν ποτέ, γεωγραφικά ή με άλλο τρόπο. Μπορεί να υπάρχουν θεματολογικές ομοιότητες, μουσικολογικές, μπορεί η αρμονία ή η έλλειψή της να είναι ίδια… Αλλά εμένα αυτό που με τραβάει και με καθηλώνει σε όλες αυτές τις μουσικές είναι η ερμηνεία των παραδοσιακών τραγουδιστών. Με γοητεύει το ακατέργαστο ιδίωμα της φωνής, αυτό που δε θυμίζει ωδεία και κλειστές αίθουσες. Αυτό δε σημαίνει οτι αυτοί οι άνθρωποι είναι μουσικά αμόρφωτοι, αλλά έχουν αυτόν τον παλμό στη φωνή που σε συνεπαίρνει και σε συγκινεί. Εγώ έτσι θέλω να τραγουδώ, γι’ αυτό φροντίζω να “συναναστρέφομαι” αυτού του είδους τις φωνές και να τις μελετάω…

Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με την κέλτικη μουσική, καθώς όπως γνωρίζουμε είσαι και μέλος του κέλτικου σχήματος Ιέρνις …

Είχα συνεργαστεί παλιότερα με τα μέλη του γκρουπ πάνω σε ρεμπέτικα τραγούδια και κατάλαβαν οτι μπορεί το ηχόχρωμα να ταιριάζει με τα κέλτικα… Ίσως είχαμε πει και καμιά Baez σε κάνα γλέντι, έτσι κατά λάθος, δε θυμάμαι. Αλλά συναντηθήκαμε ένα βράδυ στην Αρεοπαγίτου, κάναμε όλοι τη βόλτα μας, και μου ξανάκαναν την πρόταση. Εγώ δέχτηκα και… όλα έχουν πάει θαύμα! Με στεναχωρεί μόνο που φέτος χάνω τις ζωντανές εμφανίσεις μας, λόγω απόστασης, αλλά αυτό δε θα κρατήσει πολύ!

Το γεγονός ότι κινείσαι σε τόσο διαφορετικούς μουσικούς χώρους και δεν εντάσσεσαι κάπου συγκεκριμένα είναι μια συνειδητή επιλογή ή προέκυψε στην πορεία, λόγω διαφορετικών προτάσεων που είχες;

Αρχικά , ήταν αποτέλεσμα του αμείωτου ενδιαφέροντός μου για ο,τιδήποτε έχει να κάνει με συνεργασίες και μουσική! Αργότερα, συνειδητοποίησα οτι με κουράζει να ασχολούμαι συνέχεια με ένα είδος και οτι η φωνή μού επιτρέπει να πειραματιστώ με πολλά. Έτσι, στράφηκα προς το να εξερευνήσω ποια είδη μου αρέσουν περισσότερο και να επικεντρώσω σε …. 4-5! χαχαχα

Γενικά, όμως, θεωρώ οτι είναι μια εποχή ελευθερίας στη μουσική και δε βλέπω γιατί να εγκλωβιστώ κάπου συγκεκριμένα. Άλλοι συνάδελφοι νιώθουν ελευθερία στην ενασχόληση με ένα είδος. Το εκτιμώ πολύ και κάποιους τους παρακολουθώ στενά, για να μαθαίνω! Εγώ, όμως, δε λειτουργώ έτσι. Μου αρέσει η μίξη και η ποικιλία.

Πώς βλέπεις το προσωπικό σου «αύριο» και πώς βλέπεις το «αύριο» της Ελλάδας;

Έχω ένα μικρό θέμα με το μέλλον, αυτήν την περίοδο. Το παρόν μου τρώει πάρα πολύ από το χρόνο και την προσοχή μου!

Πέραν της πλάκας, θα ήθελα να συνεχίσω να ασχολούμαι με τη φωνή, αλλά να εμπλουτίσω τον τρόπο ενασχόλησης. Θα με ενδιέφερε να αξιοποιήσω το πτυχίο μου στη Λογοθεραπεία, για να ασχοληθώ πιο επιστημονικά με το πώς το σώμα μας παράγει ήχο. Είναι συγκινητικό το πόσα πράγματα πρέπει να πάνε καλά για να αρθρώσεις μια καλημέρα, πόσο μάλλον για να τραγουδήσεις συγκλονιστικά ένα τραγούδι. Με μαγεύει αυτή η διαδικασία, θέλω να την ψάξω περισσότερο.

Όσον αφορά το μέλλον της Ελλάδας, τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα κι εγώ δεν είμαι ειδική σε θέματα πολιτικής. Έχω μια αίσθηση όμως, ότι μεγάλο μέρος των εξελίξεων σχετίζεται με το αν οι θα αποφασίσουμε να “ενηλικιωθούμε” εμείς, οι πολίτες της. Αν κατανοήσουμε ότι πρέπει να συνεργαστούμε επιτέλους μεταξύ μας, ότι από τα μικρά, καθημερινά πράγματα παράγεις πολιτική, ότι κάνεις δε θα μας σώσει, αλλά ότι δεν είμαστε και αυτοί που όλοι κοιτάν να μας βγάλουν το μάτι, μπορεί να καταφέρουμε να βγούμε προς τα έξω (γιατί εκεί παίζεται το μεγάλο πολιτικό παιχνίδι) με ένα ανάστημα.

Μέχρι τότε, θα αναλωνόμαστε στο δίπολο “απευθείας απόγονος του Μεγαλέξανδρου ή ασήμαντος σαλτιμπάγκος της Ψωροκώσταινας;”, χωρίς ελπίδα στόχευσης και συνεργασίας. Είμαι αισιόδοξη, γενικά, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή είμαι αισιόδοξη από μέσα μου, από χαρακτήρα, όχι επειδή βλέπω τα πράγματα ιδιαίτερα ελπιδοφόρα. Μου αρέσει πολύ κάτι που διάβασα στο facebook:
“Στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Αν δεν πηγαίνουν καλά, δεν είναι το τέλος.”

Χρυσούλα , σ’ ευχαριστούμε και σου ευχόμαστε κάθε επιτυχία
Σας ευχαριστώ πολύ!