Μιλάτε ρε παιδιά...

 Δεν ήταν γενικά καλά τα πράγματα τις τελευταίες μέρες, δεν ξέρω γιατί, όλο κακά νέα, θάνατοι, δυσκολίες. Γενικά υπάρχει μια αναστάτωση. Και σήμερα ήρθε η επιβεβαίωση αυτού που όλοι φοβόμασταν, βρέθηκε νεκρό το παιδί που είχε χαθεί στα Γιάννενα.

Το πρωί, χωρίς να ξέρω ακόμα τι είχε γίνει καθώς ήμουν στο δρόμο, έβγαινα από το μετρό του Συντάγματος και σε μια από τις κολώνες ήταν κολλημένη η φωτογραφία του και σκέφτηκα μακάρι να είναι καλά αυτό το παιδί και ας είναι και κρυμμένος. Μετά έμαθα όμως την είδηση και ειλικρινά αισθάνθηκα λες και έχασα έναν άνθρωπο που ήξερα.

Τι κακό έκανε αυτό το παιδί και του συμπεριφέρθηκαν έτσι; Επειδή ήταν ντροπαλός όπως έλεγαν; Επειδή δεν ήταν νταής; Επειδή δεν γούσταρε να κάνει τσαμπουκάδες; Επειδή είχε ένα χαρακτηριστικό ξεχωριστό ή που δεν είχαν οι άλλοι; Δεν ξέρω αν αυτοί που τον τρομοκρατούσαν ήταν Κρητικοί ή οτιδήποτε άλλο, δεν με απασχολεί στην τελική, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ένας άνθρωπος χάθηκε.

Το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Ότι υπάρχουν πάρα πολλοί Βαγγέληδες εκεί έξω, όλων των ηλικιών. Αυτή η κατάσταση δεν είναι χαρακτηριστικό του σχολείου ή του πανεπιστημίου, μπορεί να υπάρξει παντού, μπορεί να την αντιμετωπίσεις ακόμα και αν είσαι μεγάλος άνθρωπος.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι δυνατοί, δεν μπορούν όλοι να σηκώσουν…ανάστημα και το λάβαρο της επανάστασης. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι μόνοι τους. Δεν σημαίνει ότι εμείς γύρω πρέπει να κλείνουμε τα μάτια.

Τσαντιζόμουν αφάνταστα όταν έβγαιναν «φίλοι» του γύρω γύρω και έλεγαν ότι έβλεπαν τι γινόταν αλλά μόνο μετά το κακό θυμήθηκαν να μιλήσουν. Κανείς δεν πήρε την κατάσταση στα χέρια του, έπρεπε να φτάσει στο απροχώρητο. Το ξέρουμε όλοι ότι δεν θα σταματήσει εδώ, θα υπάρξουν και άλλοι και οι γύρω τους την ίδια αντιμετώπιση θα έχουν.

Έτσι, κλείστε τα μάτια, κλείστε τα αυτιά σας, κλείστε τα παράθυρα και τις κουρτίνες και μην νοιάζεστε. Εύχομαι όμως να μην έρθει ώρα που θα παρακαλάτε για βοήθεια για τα παιδιά σας, να τα ψάχνετε όπως έψαχναν οι δικοί του τον Βαγγέλη, να ανησυχείτε που το παιδί σας είναι πιο ντροπαλό, του αρέσουν διαφορετικά πράγματα, έχει διαφορετικές ανάγκες.

Η πρόοδός μας εξαντλείται στο καινούριο iphone και στην όλο και πιο ξέκωλη φούστα. Μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό μας. Το ότι ο κόσμος προχωράει, το ότι οι ανάγκες αλλάζουν, το ότι τα θέλω αλλάζουν και ότι πρέπει τελικά να αλλάξουμε και εμείς δεν μας περνάει από το μυαλό. Όχι. Τα βλέπουμε όλα από απόσταση και θεωρούμε ότι δεν θα μας χτυπήσουν ποτέ την πόρτα.

Άντε γεια λοιπόν σε αυτούς που τρομοκρατούν και κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια. Άντε γεια και σε αυτούς που βλέπουν αλλά δεν μιλούν. Άντε γεια και σε όλους μας γιατί ξέρουμε αλλά κάνουμε ότι δεν ξέρουμε, γιατί δεν νοιαζόμαστε τι παθαίνει ο διπλανός μας αν δεν το πάθουμε εμείς.  Αλλά, σόρρυ, ξέχασα…Πρέπει να δούμε τι έβαλε ο Βαρουφάκης στην νέα του φωτογράφιση.

Και ένα ταιριαστό για το τέλος: