Είναι κάποιες συνθήκες που όταν βρίσκονται οι άνθρωποι, δεν μπορούν να προστατευτούν. Είναι απροετοίμαστοι, το συναίσθημα που βγάζουν είναι αυθεντικό γιατί δεν έχουν προλάβει να το επεξεργαστούν και να το φτιάξουν όπως θέλουν. Εκεί βλέπεις μέσα στην ψυχή του ανθρώπου, χωρίς μάσκες.
Μια τέτοια συνθήκη, ένας τέτοιος χώρος είναι τα νοσοκομεία. Και οι θάλαμοι αλλά ιδιαιτέρως τα εξωτερικά ιατρεία, τα επείγοντα περιστατικά. Και τι δεν βλέπεις εκεί. Δεν έχει σημασία αν είσαι σε ιδιωτικό ή δημόσιο, αν έχεις έναν ή δέκα γιατρούς από πάνω σου. Ο φόβος, η ελπίδα και όλα τα άλλα συναισθήματα είναι τα ίδια.
Όταν είσαι λίγο πιο…εξωτερικός παρατηρητής, μπορείς να δεις τις ιστορίες των άλλων ανθρώπων να ξετυλίγονται μπροστά σου σε δευτερόλεπτα με διαφορετικές καταλήξεις. Άλλες εκεί τελειώνουν, άλλες αλλάζουν πορεία, άλλες έχουν απλά μια μικρή διακοπή. Σίγουρα όμως, σε όλους μένει το γεγονός ότι αυτή η ιστορία παίχτηκε στον διάδρομο ενός νοσοκομείου.
Σάββατο βράδυ και Κυριακή πρωί βρέθηκαμε σε δύο νοσοκομεία, ένα ιδιωτικό και ένα δημόσιο. Δεν έχει να λέει η πολυτέλεια ή το πόσο πληρώνει κανείς. Η αγωνία, η ελπίδα, ο φόβος, τα νεύρα, η απόγνωση είναι τα ίδια σε όλους. Βλέπεις δίπλα σου ζωές να φεύγουν και γυρνάς το κεφάλι και βλέπεις αυτούς που μένουν, που θα μείνουν για (πολλά ή λίγα, δεν έχει σημασία) χρόνια ακόμα να θυμούνται, να πονούν, να ελπίζουν ότι ο χρόνος θα γιατρέψει τις πληγές τους χωρίς όμως να ξεχάσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Ειδικά αυτά που είδαμε στην εφημερία του δημόσιου νοσοκομείου δεν περιγράφονται. Αν αρρωστήσεις, είσαι χαμένος. Απλά. Σαν τα ζώα, άνθρωποι που είναι άρρωστοι και θέλουν φροντίδα. Δεν φταίνε οι εκάστοτε κυβερνήσεις γιατί ο καθένας μπορεί να δει ότι με όλες τις εναλλαγές τα ίδια είναι. Φταίει η σαπίλα που υπάρχει, οι γιατροί που ρεζιλεύουν το επάγγελμα, που υποτίθεται ότι σου κάνουν ένα καρδιογράφημα που είναι τόσο λάθος που θα μπορούσες να έχεις πέσει έξω από την πόρτα του ιατρείου και παρόλα αυτά να σου πουν ότι σύμφωνα με την εξέταση είσαι περδίκι.
Μια επίσκεψη σε ένα νοσοκομείο είναι μια άριστη ευκαιρία να εκτιμήσουμε μικρά πραγματάκια στη ζωή που τα έχουμε ξεχάσει και όταν τα χάνουμε τα αναζητούμε συνεχώς. Τη μια στιγμή είσαι, την άλλη δεν είσαι. Τη μια στιγμή έχεις, την άλλη δεν έχεις τίποτα. Γρήγορες εναλλαγές συναισθημάτων και αγωνία για το αν τελικά η ελπίδα νικήσει τον φόβο.
Ανοίξτε τα μάτια σας και δείτε γύρω σας τους ανθρώπους που αγαπάτε. Όσο είναι ακόμα εδώ και είστε και εσείς. Το έχω ξαναπει και σε άλλο άρθρο μου ότι πρέπει να εκτιμάμε τις στιγμές που περνάμε μαζί τους σαν να μην υπάρχουν άλλες στο μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι όντως μπορεί να μην υπάρξουν όπως μπορεί και να υπάρξουν την επόμενη μέρα. Δεν έχει σημασία. Κάντε το τώρα πριν να είναι αργά.
Και εκεί, στην στιγμή που σας ανακοινώνουν το κακό, φέρτε στο μυαλό σας την εικόνα τους την όμορφη, την ευτυχισμένη και έτσι κρατήστε τους. Έτσι πρέπει να τους θυμάστε.
JOBS
Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα
Πρόσθετες Υπηρεσίες Τουρισμού
Εποχιακή Εργασία
04-03-2024
Αγιος Γορδιος
Υπάλληλοι γραφείου
Πλήρης Απασχόληση
13-03-2024
Μενίδι