Εκλογές: H ηλεκτρική σκούπα των φίλων

Καλή χρονιά σε όλους! Ελπίζω να περάσατε τόσο καλά όσο θέλατε!

Μακάρι να μπορούσα να ξεκινήσω με κάτι πιο όμορφο τον νέο χρόνο αλλά οι εξελίξεις μας προλαβαίνουν και δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια. Γενικά έχω θέσει ως σκοπό μου να μην ασχολούμαι με πολιτικά θέματα. Προσπαθώ να διατηρώ καθαρό και ουδέτερο μυαλό γιατί και το αντικείμενο των σπουδών μου με φέρνει σε επαφή με ιδιαιτέρως πολιτικοποιημένα άτομα όλων των χρωμάτων οπότε βλέπω από πρώτο χέρι τα αποτελέσματα της πολιτικής…πόρωσης.

Διαπιστώνω όμως ότι όλη αυτή η πολιτική ανακατωσούρα έχει επιπτώσεις και σε άλλες πτυχές της ζωής μας που δεν έχουν να κάνουν ουσιαστικά με την πολιτική. Παράδειγμα είναι το άρθρο που έγραψα πριν από δυο βδομάδες όπου αναρωτιέμαι με τι μυαλό βάζουμε τον σταυρό μας σε αυτές τις ρημάδες τις εκλογές, πώς στο καλό επιλέγουμε όλους τους κακομοίρηδες να μας εκπροσωπούν.

Την ίδια αίσθηση είχα και την προηγούμενη βδομάδα όταν έγινε γνωστό ότι θα έχουμε εκλογές. Ρε παιδιά, σε χρόνο ρεκόρ το timeline σε facebook και twitter γέμισε με πολιτικές μαλακίες κάθε είδους και χρώματος. Και αναρωτιέμαι…Έτσι σκέφτονται οι άνθρωποι 20-30-40 χρονών και πάνω και ψηφίζουν; Αν ναι, αφήστε το, πάνε να δέσουμε μια πέτρα στο λαιμό και να φουντάρουμε. Μιλάμε για τις ηλικίες που πραγματικά είναι παραγωγικές, που υποτίθεται είναι σχετικά απελευθερωμένες από φαντάσματα του παρελθόντος. Και οκ, ο καθένας έχει την άποψή του, σεβαστό. Αλλά γιατί πρέπει να την δημοσιοποιεί; 15 λεπτά δημοσιότητας και έτσι ή θέλει να κερδίσει likes και μπράβο;

Και εκεί αναρωτήθηκα….Μήπως πρέπει να αρχίσω να σβήνω φίλους και «φίλους»; Το έγραψα μάλιστα και στο προφίλ μου, μην πουν ότι δεν ειδοποίησα.

Παλιότερα, είχα κάνει κάποια στιγμή ένα χιουμοριστικό σχόλιο για κάποιον πολιτικό αρχηγό, όπως κάνω συχνά-μόνο χιουμοριστικά- και ξαφνικά μια φίλη μου, φίλη μου από μικρά παιδιά, μωρά, βρέθηκε να με έχει σβήσει. Μπορεί να ήταν τυχαίο αλλά το timing ήταν τόσο καλό και τα στοιχεία τέτοια, που μόνο εκεί πήγε το μυαλό μου. Με στεναχώρησε ιδιαίτερα πολύ, δεν έχω καταλάβει τι την ώθησε να το κάνει. Στην τελική, ποιος άνθρωπος βάζει τα πολιτικά πιο πάνω από τις φιλίες;

Έμαθα αργότερα ότι το κάνουν πολλοί. Γι’αυτό, για να προφυλάξω τα νεύρα μου και τις φιλίες μου, δεν συζητώ ποτέ πολιτικά. Συζητώ για την κατάσταση στη χώρα, στην κοινωνία, αναρωτιέμαι, προβληματίζομαι, σκέφτομαι αλλά δεν χρωματίζομαι ποτέ. Δεν θέλω να μπω στην διαδικασία να ξαναπεράσω αυτήν την απόρριψη για μια ιδεολογία, για έναν πολιτικό που έχει εμάς γραμμένους στα τέτοια του.

Με ενοχλεί ιδιαίτέρως όταν στις παρέες η κουβέντα γυρίζει διαρκώς εκεί. Χάθηκαν δηλαδή τα θέματα να συζητήσουμε; Μόνο αυτό υπάρχει; Τα κόμματα και οι παρατάξεις; Γιατί προσπαθεί ο κάθε ένας να με πείσει στην παρέα ότι η δική του ιδεολογία είναι καλύτερη από τις άλλες; Αν ήθελα κατήχηση, πήγαινα και σε κάποια

κομματική νεολαία να ακούσω τα ίδια. Και όμως, οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουν τι κάνουν. Είναι τόσο απορροφημένοι στον αγώνα τους που περνά απαρατήρητο το ότι έχεις σωπάσει. Μόλις το πάρουν πρέφα, δεν βρίσκουν την σωστή αιτία. Αντιθέτως σε λένε πρόβατο και παθητικό καταναλωτή των ΜΜΕ και των αντίπαλων μηνυμάτων ή ακόμα χειρότερα σε λένε αμόρφωτο και ότι δεν έχεις μελετήσει την πολιτική ιστορία αυτού του τόπου. Λες και αυτοί που την έχουν… «μελετήσει» δεν επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη. Μου θυμίζουν έντονα κάτι που λέει ένας δικός μου άνθρωπος: «Υπάρχουν δύο απόψεις: η δική μου και η λάθος»…

Όπως σε όλα τα πράγματα σε αυτή τη ρημάδα την ζωή, πρέπει να ζυγίζουμε τις επιλογές μας. Αν κάποιος επιλέγει την πολιτική από μένα, τότε μόνος του έγειρε την ζυγαριά. Δεν πειράζει, ένα ξεκαθάρισμα για να πάει καλά η χρονιά!