10 μεγάλες αλήθειες για το delivery #truestory

Ημέρα Champions League σήμερα και επειδή από το πρωί σκεφτόμαστε στο γραφείο “Ε ρε χαμός που θα γίνει το βράδυ”, έχουμε μπει και τσεκάρουμε τις καλύτερες προσφορές delivery.

Νομίζω πως καταλήξαμε, αλλά ενδιάμεσα ξεκινήσαμε ένα παιχνίδι με #truestories για τα delivery.

Είδαμε πως σε όλες τις πεινασμένες ψυχές εκεί έξω, ισχύουν τα ίδια:

Σε μία παρέα πάντα αυτός που πεινάει περισσότερο είναι αυτός που θα ξεκινήσει τις διαδικασίες για παραγγελία.

Θα τον ακούσεις επίσης να λέει “δεν είναι ανάγκη να πάρουμε όλοι από το ίδιο” για να επισπεύσει τη δική του παραγγελία.

Επίσης πάντα μέσα στην παρέα, θα βρεθεί ένας που θα χαζεύει, βαριέται, κάνει κάτι άλλο. Είναι αυτός που θα τα ακούσει από αυτόν που πεινάει πραγματικά.

Η πραγματική σοφία στη φοιτητική σου ζωή, έρχεται την ημέρα, που όχι απλά ξέρεις ποια delivery έχεις κοντά, αλλά που ξέρεις και τις σπεσιαλιτέ/προσφορές του κάθε ενός ξεχωριστά! πχ. “Σουβλάκι κοτόπουλο από τον τάδε”, “σάντουιτς ζυμωτό από τον δείνα”, “Τρίτη σήμερα, έχει 1+1 η Χ πιτσαρία” .

Μερικές φορές σου έχει κολλήσει τόσο πολύ να φας από ένα συγκεκριμένο φαγητάδικο που ο κάτωθι διάλογος, σου φαίνεται λογικός

– Λιποθυμάω από την πείνα. Δες τι ώρα ξεκινάει το delivery.
– Σε δύο ώρες, στις 17:00.
– Πφφφ. Καλά, θα περιμένω.

και για τις ίδιες φορές, η μεγαλύτερη κατάρα που μπορεί να ακούσεις, έχει μόνο 6 λέξεις.

“Δεν κάνουμε delivery στην περιοχή σας”.

– Καλησπέρα, μία παραγγελία θα ήθελα να κάνω.
– Και εγώ που νόμιζα ότι ήθελες να μάθεις τι κάνω…

Συνειδητοποιείς ότι οι καιροί άλλαξαν τη μέρα που σε πήρε τηλέφωνο η μάνα σου και σου είπε “θα φας σπίτι; για να ξέρω αν θα παραγγείλω τώρα!”.

Νομοτελιακό. Υπάρχει εντελώς αδιάφορο χρονικό διάστημα στα μεγάλα παιχνίδια, για να κάνεις παραγγελία. Είτε παραγγείλεις πέντε λεπτά πριν τη σέντρα, είτε στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου, το φαΐ θα έρθει στο ημίχρονο.