Ο σκηνοθέτης του Xenia, Πάνος Κούτρας, μιλάει αποκλειστικά στο neolaia.gr!

Πρεμιέρα σήμερα για το ευρύ κοινό, κάνει η νέα ταινία του Πάνου Κούτρα, XENIA!

Το neolaia.gr, εξασφάλισε αποκλειστική συνέντευξη του διάσημου σκηνοθέτη και σεναριογράφου, ο οποίος μας μίλησε για την ταινία, τις Κάννες, τους σημερινούς νέους και την βαθιά ρατσιστική ελληνική κοινωνία.

Θεωρείτε πως μπορεί να υπάρχει κάποιος που θα δει σήμερα την ταινία και να θεωρήσει πως οι σκηνές με τις επιθέσεις εναντίων των μεταναστών είναι λίγο “τραβηγμένες”;

Όχι. Γιατί οι οργανωμένες επιθέσεις από φασιστοειδή, γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται στην Ελλάδα. Και είναι προφανές το γιατί.

Η κοινωνία είναι ρατσιστική. Ο Έλληνας είναι ρατσιστής. Γιατί δεν έχει την εκπαίδευση, γιατί δεν έχει το νομικό πλαίσιο να προστατεύσει τα θύματα τέτοιων επιθέσεων, διότι υπάρχει ένας καθημερινός λόγος μίσους, ειδικά από την εκκλησία και από την τηλεόραση.

Καθημερινά όλοι γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων φασιστικών εκφάνσεων απέναντι στους μετανάστες. Εγώ σήμερα πήγα στη ΔΕΗ και ο προϊστάμενος έδιωξε δύο έγχρωμους συμπολίτες μας από το γραφείο του λέγοντας δυνατά “πηγαίνετε να μάθετε ελληνικά πρώτα και μετά ελάτε”. Ζούμε σε μία ρατσιστική κοινωνία. Τέρμα. Οι Έλληνες είναι ρατσιστές. Το πρόβλημα είναι άλλο. Τι κάνουμε με αυτό;

Οι πρωταγωνιστές της ταινίας σας είναι νέοι. Γενικά πρόκειται για μία ταινία που απευθύνεται στο νεανικό κοινό. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για τα προβλήματα της σημερινής νεολαίας;

Οι νέοι. Ξέρεις είναι κάτι που με απασχολεί πάρα πολύ και εμένα, η χαμένη μου νεότητα, αλλά και οι σημερινοί νέοι. Γίνεται πάρα πολύς λόγος για το “οι νέοι, που δεν έχουν αυτό, που δεν έχουν εκείνο” και πιστεύω ότι υπάρχει μία τρομερή υποκρισία γύρω από το όλο θέμα. Πιστεύω ότι με δύο τρία απλά πράγματα, που δεν αφορούν τα χρήματα, θα μπορούσαν να γίνουν από αυτήν τη χώρα πολύ μεγάλες και ουσιαστικές αλλαγές.

Ένα για παράδειγμα, στα παιδιά των μεταναστών να δοθεί επιτέλους η ιθαγένεια.

Δύο, να γίνει επιτέλους αυτός ο διαχωρισμός κράτους εκκλησίας, ώστε να μη γεμίζει η νέα γενιά με πεπαλαιωμένα σύνδρομα και άχρηστες αρτηριοσκληρωτικές ιδέες και ιδεολογήματα.

Και  φυσικά, ας σταματήσουν πια να είναι τόσο υποκριτές. Όχι μόνο οι πολιτικοί. Όλοι. Ο νέος δεν την μπορεί την υποκρισία. Ας είμαστε πιο ειλικρινείς και ας βλέπουμε τα πράγματα πιο απλά. Ναι τον παίρνω, όχι δεν τον παίρνω (γέλια).

Υπάρχει μία ασύστολη συνεχής υποκρισία.

Ναι αλλά η νέα γενιά από μόνη της; Πως τη βλέπετε εσείς;

Κοίτα, κακά τα ψέμματα, η νέα γενιά, είναι η νέα γενιά. Υπάρχουν υπέροχα παιδιά και χαμένα παιδιά. Δυστυχώς ο πυρήνας – ή εν πάσι περιπτώση – η ισχυρή δύναμη των νεοφασιστών είναι νέοι και είναι απολύτως φυσικό. Αίτιο είναι η βία. Η βία είναι άκρως συνυφασμένη με τη νεότητα. Και εγώ όταν ήμουνα νέος, ήθελα να τα σπάσω όλα. Οκ, λογικό. Ωστόσο πιστεύω ότι αυτά τα παιδιά, είναι λίγο χαμένα. Και θα έπρεπε να σκεφτούν δύο φορές. Είναι καλό να πας να ξεδίνεις. Αλλά δεν σε οδηγεί πουθενά. Η βία πάντα επιστρέφεται. Και κυρίως στον εαυτό σου, όταν μάλιστα είναι αργά. Το καταλαβαίνω το γιατί, απλώς είναι πολύ θλιβερό.

Στην ταινία σας, ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο, είναι η οικογένεια. Πόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής σας είναι η οικογένεια:

Πολύ. Είτε η οικογένειά μου, είτε η οικογένεια που έχω επιλέξει.

Ναι, αλλά αποτελεί βασικό πυλώνα του Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια μέσα από το οποίο γεννάται η ρατσιστική συμπεριφορά.

Έχει ενδιαφέρον. γιατί ας πούμε στη Γαλλία το τρίπτυχο είναι Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφότητα Στα μέρη μας η πατρίδα γεννάει εθνικισμό, η θρησκεία μισαλλοδοξία και η οικογένεια γεννάει πάρα πολλές φορές, έντονες δυσλειτουργίες. Θα μπορούσε να λειτουργεί σωστά αυτό το τρίπτυχο, αλλά στην Ελλάδα, γεννά δυσλειτουργικά άτομα. Σκέψου όμως την έννοια της αδελφότητας και της οικογένειας που έχεις επιλέξει.

Ας επιστρέψουμε στα της ταινίας. Η εμπειρία στις Κάννες πως ήταν;

Φοβερή εμπειρία, πολύ κουραστική, αλλά προφανώς μέσα από αυτά τα φεστιβάλ, υπάρχει ένας μηχανισμός που βοηθάει την είσοδο της ταινίας στον κόσμο. Αλλά μην τρελαινόμαστε κιόλας. Ξέρεις στο χώρο του κινηματογράφου, ισχύει αυτό το αμερικάνικο: “είσαι τόσο καλός, όσο η τελευταία σου δουλειά” και πάντα πρέπει να αποδείξεις κάτι. Πάμε για άλλα, που όπως είναι η κατάσταση στο χώρου του κινηματογράφου στην Ελλάδα, θα είναι ακόμα πιο δύσκολα!

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία στο γύρισμα του XENIA;

Τα πάντα. Όλα ήταν πολύ δύσκολα. Πρόκειται για μία μεγάλη road movie. Ίσως το πιο δύσκολο να ήταν… (το ξανασκέφτεται λίγο). Όχι. Όλα ήταν πάρα πολύ δύσκολα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι!

Με τι συναίσθημα θα θέλατε να μείνει σε κάποιον μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους;

Εγώ τουλάχιστον όταν βγαίνω από μία ταινία που μου άρεσε είμαι πως να στο πω. Excited, συνεπαρμένος, καβλωμένος. Να είναι σε διέγερση, πνευματική και γιατί όχι, και σωματική! Να πάει να πιει ένα ποτό, με κέφι, για να μιλήσει, για το οτιδήποτε. Να είναι μία δυνατή εμπειρία!

Αυτό. Να είναι μία πολύ δυνατή εμπειρία!

Σας ευχαριστούμε πολύ!

 

ΥΓ: Εμείς είδαμε το Xenia και θεωρούμε ότι πρόκειται για μία ταινία που βλέπεται με τα μάτια, τον εγκέφαλο και την καρδιά ανοικτά. Σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα!

 

Πληροφορίες

2 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους από τη Feelgood

H ταινία θα προβάλλεται σε επιλεγμένες ώρες προβολών και με ειδικούς υπότιτλους για ανθρώπους με προβλήματα ακοής.

Μετά τον θάνατο της μητέρας τους, δύο αδέλφια, ο Ντάνυ και ο Οδυσσέας, 16 και 18 ετών αντίστοιχα, ταξιδεύουν από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη για να εντοπίσουν τον πατέρα τους, που τους εγκατέλειψε πριν χρόνια. Σκοπός τους να εξασφαλίσουν την ελληνική ιθαγένεια αλλά και τη συμμετοχή του ταλαντούχου Οδυσσέα σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη. Στην πορεία, θα αντιμετωπίσουν εχθρούς και φίλους, θα κυνηγήσουν μια καλύτερη ζωή και θα ενηλικιωθούν χωρίς ποτέ να παραιτηθούν από το δικαίωμα να ονειρεύονται.

Διάρκεια: 128’