Απόψεις: Η ώρα της υποχώρησης

epeythinos

Όλοι λένε ότι πρέπει να πολεμάμε γι αυτό που θέλουμε, να επιμένουμε, να μην τα παρατάμε και να μην υποχωρούμε όταν επιθυμούμε κάτι. Συμφωνώ, το λέω και εγώ πολλές φορές. Και θέλει δύναμη κάποιος να προσπαθεί για να αποκτήσει αυτό που θέλει.

Αλλά ποιο είναι το όριο;

Μπορούμε να προσπαθούμε για πάντα; Πρέπει να προσπαθούμε για πάντα; Υπάρχει όριο στην ελπίδα, στην επιμονή, στην προσπάθεια; Ναι, υπάρχει και θέλει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη αρχικά να το παραδεχτείς, στη συνέχεια να το βάλεις και τέλος να το τηρήσεις.

Δεν είναι ότι τα παρατάμε ή ότι δεν έχουμε θάρρος να συνεχίσουμε να επιμένουμε. Απλά κάποια πράγματα ίσως δεν είναι γραφτό να γίνουν. Μπορεί να ακούγεται περίεργο αλλά είναι σημαντικό να ξέρουμε πότε πρέπει να αφήνουμε κάτι να φύγει. Είτε πρόκειται για ερωτική σχέση, είτε για φιλική, είτε για επαγγελματικά όνειρα, όλες οι προσπάθειες έχουν και ένα όριο.

Θα μου πείτε, πώς το καταλαβαίνει κανείς; Δεν νομίζω ότι υπάρχει διακόπτης ή κάποιο μαγικό σημάδι που μας δείχνει ότι πρέπει να αλλάξουμε δρόμο. Αλλά νομίζω ότι μέσα μας το καταλαβαίνουμε. Εγώ το καταλαβαίνω όταν αρχίζω και δεν αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου. Όταν αρχίζω να βαρυγκομάω, να μην αισθάνομαι ευτυχισμένη, να μην είμαι καλά τότε φεύγω. Δεν προσπαθώ άλλο, συνειδητοποιώ ότι δεν γίνεται να τα έχω όλα.

Πολλές φορές λέμε ότι κάνουμε υπομονή γιατί αγαπάμε. Πόση αλήθεια έχει μέσα αυτό; Αγαπάμε ή έχουμε συνηθίσει να έχουμε μια δικαιολογία; Αγαπάμε ή έχουμε βολευτεί και δεν θέλουμε να μπούμε στην περιπέτεια του καινούριου;

Διάβασα σε ένα από αυτά τα post στο Facebook ότι μερικές φορές δεν έχει νόημα το happy end μιας ιστορίας αλλά η πορεία (ή κάπως έτσι-ποτέ δεν τα θυμάμαι ολόκληρα) και ομολογώ ότι με έβαλε σε σκέψεις. Ονειρευόμαστε όλα να έχουν ένα happy end αλλά τελικά ποιος ορίζει ότι είναι happy αυτό το end; Έχουμε όλοι την ίδια αντίληψη για το καλό και το ευτυχές; Όχι προφανώς, γι αυτό και ερχόμαστε σε τόσες συγκρούσεις και οι σχέσεις είναι τόσο δύσκολες. Αλλά η πορεία μιας ιστορίας μπορεί να μας διδάξει πολλά και να μας δώσει και μεγάλες χαρές.

Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται φιλοσοφίες και λόγια του αέρα, και λογικό είναι, αλλά στην πραγματικότητα μιλάμε για κάτι πολύ πρακτικό που μας γλιτώνει κόπο και πόνο. Πολλές φορές αισθανόμαστε παγιδευμένοι αλλά πόσοι μπορούμε να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε ότι δεν είναι παγίδες των άλλων αλλά παγίδες που βάζουμε εμείς στους εαυτούς μας γιατί φοβόμαστε να πάρουμε το ρίσκο και να αλλάξουμε αυτά που έχουμε συνηθίσει;

Πρέπει να καταλάβουμε ό,τι τον έλεγχο τον έχουμε εμείς. Εμείς κάνουμε τις επιλογές μας, εμείς θα λουστούμε τα λάθη, εμείς θα χαρούμε τα σωστά. Θα σταθούν και άλλοι δίπλα μας αλλά εμείς έχουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Επίσης, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η υποχώρηση δεν είναι ήττα. Μπορεί να είναι αντιθέτως μεγάλη νίκη γιατί μας ανοίγει τον δρόμο για άλλα νέα πράγματα που ίσως μας δώσουν μεγαλύτερη χαρά.

ΥΓ: Δεν είναι μόνο η δική μας ζωή που γίνεται καλύτερη. Γίνεται και των δικών μας ανθρώπων που μας βλέπουν να βασανιζόμαστε ή μας ακούν να γκρινιάζουμε. Ας τους ξαλαφρώσουμε και αυτούς λίγο πριν μας κάνουν καμιά λοβοτομή στον ύπνο μας.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Πωλήσεις

Πλήρης Απασχόληση

09-01-2024

Ηρακλειο

Τεχνικοί - Τεχνίτες

Πλήρης Απασχόληση

03-01-2024

Μενίδι

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
29 Μαρ. 2024
ΦΕΝ
19:45
-
ΑΛΜΠ
29 Μαρ. 2024
ΒΙΡ
21:30
-
ΠΑΟ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;