Ο Παναγιώτης Μανάρας, λίγο μετά τα extreme BMX tricks στην Τήνο, μιλά στο neolaia.gr!

Ο Παναγιώτης Μανάρας θεωρεί πως είναι απλός, πάντα θετικός και αρκετά τρελός για να κάνει extreme trick με το BMX.

Με μια βαθιά ριζωμένη αγάπη για τo BMX, ανεξάρτητα από το έδαφος, o Παναγιώτης έχει κατασκευάσει στο σπίτι του ένα mini ΒΜΧ park, όπου εξασκείτε όλο το 24ωρο με τον αδελφό και τους φίλους του. Το BogiatiLand park γίνεται σιγά-σιγά τόπος συνάντησης για όλους τους riders.

Έχει λάβει μέρος σε πολλούς αγώνες όπως το Simple Sessions, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα BMX και το BMX Masters. Έχει πάει επίσης στο Woodward Camp στη Νέα Υόρκη.

Το neolaia.gr έμαθε για τα “τρελά” που έκανε στην Τήνο και τον αναζήτησε με μόνο ένα στόχο.

Να μας μεταφέρει (και γιατί όχι, να μας μεταδώσει) λίγη από την extreme αύρα του!

1. Αρχικά βλέπεις τα τελευταία χρόνια μία γενικότερη οργανωμένη κινητικότητα στο χώρο του BMX στην Ελλάδα;

Ναι είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια τα πράγματα στο χώρο του BMX φαίνεται πως πηγαίνουν πάρα πολύ καλά. Βέβαια σε αυτό βοήθησε η πιο παλιά γενιά που έδωσε βάση στη νέα. Γίνονται και περισσότερα events με πολύ καλύτερη οργάνωση. Είναι πολλοί αυτοί που κάνουν ΒΜΧ σε καθημερινή βάση και νέα ταλέντα ανθίζουν συνεχώς. Αυτό σημαίνει πως σε γενικές γραμμές είναι πιο οργανωμένο το σπορ σε σχέση με όταν άρχισα εγώ.

2. Τι είναι για σένα το BMX;

Για μένα είναι τρόπος ζωής. Είναι το οξυγόνο μου, είναι αυτό το σπορ που κυλάει στο αίμα μου. Δηλαδή ζω για να κάνω ποδήλατο και κάνω ποδήλατο για να ζήσω. Είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που έχω στη ζωή μου. Πιστεύω να καταλαβαίνεις. Δεν είμαι ένα μικρό παιδί με το παιδικό ποδήλατο που απλά κάνω βόλτες ή προσπαθώ να κάνω κολπάκια. Είμαι ένας άνθρωπος που έχω αφιερώσει πολύ κόπο, ιδρώτα και χρόνο στην ζωή μου για να φτάσω κάποιους στόχους και αυτό θα συνεχίσω να κάνω μέχρι όσο αντέξω.

3. Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος για ποδήλατο στην Αθήνα;

Το DIY spot που έχουμε φτιάξει στο κτήμα μου στον Άγιο Στέφανο, το #bogiatiland. Είναι ένα ολοκληρωμένο πάρκο γεμάτο ράμπες μικρού και μεγάλου μεγέθους. Δηλαδή μπορεί κάποιος ερασιτέχνης να μάθει να κάνει ΒΜΧ και ένας rider pro επιπέδου να εξελιχθεί. Είναι πολύ ήσυχα και έχεις πολλά να κανείς.

4. BMX στην Τήνο. Ποια ήταν η αφορμή και ποιος ο λόγος που διάλεξες την Τήνο; Τι βρήκες εκεί που είναι δύσκολο να βρεις στα μέρη που κάνεις συνήθως ποδήλατο;

Όλα ξεκίνησαν όταν η ομάδα του CU μου ζήτησε να φτιάξουμε ένα σχέδιο για t-shirt. Ήθελα κάτι που να έχει σχέση με την ζωή μου γενικά, οπότε καταλήξαμε στο να φτιάξουμε ένα σχέδιο το οποίο περιέχει όλα τα οχήματά μου, το Honda Monkey, το αγροτικό, το ποδήλατο και το τρακτέρ. Όταν ήρθε η ώρα της φωτογράφισης για την μπλούζα που φτιάξαμε σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Η αναζήτηση καινούργιων spot ήταν αυτό που μας έκανε να πάμε κάπου έξω από την Αθήνα. Τώρα θα μου πεις, ΟΚ, γιατί νησί; Και γιατί την Τήνο;

Η απάντηση είναι απλή, η Ελλάδα φημίζεται για τα νησιά της, οπότε διάλεξα την Τήνο, ένα πραγματικά πολύ όμορφο νησί που έχει και ωραία spots. Αυτό βέβαια δεν το ήξερα αλλά θυμόμουν κάτι λίγα από κάτι διακοπές που είχα πάει παλιά. Έτσι λοιπόν φόρτωσα στο αγροτικό μηχανάκι, ποδήλατο (συν το surf μου) και πήγαμε σε ένα νησί που συνδυάσαμε τα πάντα, BMX, ήλιο, θάλασσα, κύμα.

5. Φαντάζομαι πως οι αντιδράσεις των περαστικών ποικίλουν όταν βλέπουν κάποιον να κάνει BMX. Στην Τήνο πως ήταν τα πράγματα δεδομένου ότι δε βλέπουν κάθε μέρα και κάποιον να πηδάει πάνω από παγκάκια με το ποδηλατό του;

Κάποιοι ήξεραν τι είναι το ΒΜΧ και κάποιοι κοίταζαν για να μάθουν τι είναι. Αυτό μου άρεσε πολύ γιατί κανένας δεν είπε αυτό που έλεγαν παλιά: “δες έναν πιτσιρικά με το ποδήλατό του”, πράγμα που σημαίνει ότι έχει γίνει πιο γνωστό το BMX σαν άθλημα! Βέβαια όταν βλέπεις έναν rider με ένα επαγγελματία φωτογράφο, καταλαβαίνεις ότι κάτι κάνουν πολύ σοβαρά. Βρήκαμε και κάποιους locals όπου ήξεραν και εμένα και τον φωτογράφο οπότε έπεσε σύρμα.

6. Τι ξεχωρίζεις από αυτό το ταξίδι σου; Ποια φωτογραφία σου έχει μείνει;

Όλο το ταξίδι ήταν ξεχωριστό. Για παράδειγμα, η πρώτη φωτογραφία που τραβήχτηκε στο νησί ήταν και αυτή που μας έδειξε ότι το ταξίδι αυτό θα ήταν μία αξέχαστη εμπειρία. Ήταν ένα bunny hop πάνω από ένα παγκάκι με τον ήλιο να δύει πίσω από την πλάτη μου φωτίζοντας το background με αυτό που λέμε magic hour. Επίσης, άλλη μια φωτογραφία που βγάλαμε στην Κολυμπήθρα, γνωστό surf spot, με την όμορφη Έφη Βράκα, είναι μία εικόνα που θα κρεμούσα στον τοίχο μου. Γενικότερα, κάθε φορά που πάω σε κάποιο καινούριο μέρος είναι και ένα restart, που λέει και το CU, για μένα. Καινούρια spots, καινούρια κόλπα. Αυτό είναι και το νόημα του BMX.

7. Τα οχήματα τώρα. Δώσε μου έναν χαρακτηρισμό για το καθένα.

Έχω ένα Kingcab, αγροτικό, παντός καιρού. Πετάς το bike πάνω και τελειώνεις. Μετά έχω ένα Honda Monkey το οποίο είναι μικρό, το έχω από 15 χρόνων και ήταν για μια εποχή το μεταφορικό μέσο όταν έπρεπε να πάω κάπου μακριά για ΒΜΧ. Δηλαδή έβαζα το ΒΜΧ με κάποιο τρόπο πάνω στο monkey και πήγαινα ξεκούραστος στο spot. Τελευταίο και καλύτερο, το τρακτέρ. Όταν τα άλλα παιδάκια της ηλικίας μου παίζανε με πλαστικά τρακτεράκια και μπουλντόζες, εγώ μάθαινα να οδηγώ και να οργώνω-φρεζάρω τα χωράφια μας στον Άγιο Στέφανο με δάσκαλο τον πατέρα μου. Οπότε υπάρχει κάποια αξία για όλα αυτά τα οχήματα και είναι συναισθηματική.

 

8. Σε ευχαριστούμε πολύ. Για τέλος διάβασα πως το moto σου είναι “live everyday like is your last, you just never know”. Το πετυχαίνεις;

Ασφαλώς και το κάνω γιατί έτσι ότι κανείς το κάνεις καλά! Είναι καλό να κάνεις πλάνα για το μέλλον αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.

 

Φωτογραφίες του Ronny Skevis