Πρέπει να κρίνουμε τον άλλον από την συμπεριφορά του;

Σας κάνει εντύπωση ο τίτλος μου; 100 ώρες προσπαθώ να βρω κάτι καλύτερο που να μπορώ να το γράψω σε μια (μικρή) πρόταση αλλά δεν τα καταφέρνω και ομολογώ ότι το θέμα που με απασχολεί είναι λίγο μεγαλύτερο. Το νόημα είναι: Πρέπει να κρίνουμε έναν άνθρωπο από αυτό που μας δείχνει με την συμπεριφορά του την 1η-2η φορά που τον βλέπουμε ή πρέπει να είμαστε ελαστικοί γιατί δεν ξέρουμε τι προβλήματα έχει;

Ένα από τα κακά που έχω είναι ότι συμπαθώ ή αντιπαθώ από την πρώτη φορά που συναντώ κάποιον. Το ξέρω ότι μπορεί να είναι λάθος αυτή η τακτική αλλά μου βγαίνει αυθόρμητα. Όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, είτε είναι για κοινωνική επαφή, είτε για επαγγελματική, είτε για οτιδήποτε άλλο περιμένεις να είναι τουλάχιστον ευγενικός και να διατηρήσει μια «ουδέτερη» συμπεριφορά γιατί το λογικό είναι να θέλει να τον συμπαθήσεις και περιμένει και από σένα το ίδιο. Εγώ αυτό κάνω τουλάχιστον. Όταν ο άλλος στην πρώτη επαφή είναι μουντρούχος, αγενής, κουτσομπόλης, πώς γίνεται να τον συμπαθήσεις και να είσαι θετικός απέναντί του;

Δύο είναι οι απαντήσεις στο γιατί είναι έτσι…Ή σε έχει γραμμένο και δεν τον νοιάζει αν θα τον συμπαθήσεις, άρα και εσύ μπορείς να τον αντιπαθήσεις ελεύθερα (αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου) ή το κλασικό «δεν ξέρεις τι περνάει μέσα του/τι προβλήματα έχει/πόσο δύσκολα περνάει στη ζωή του». Αυτό το δεύτερο είναι κλασική ατάκα, που την ακούμε όλο και πιο συχνά τώρα τελευταία. Και εδώ κολλάει ο προβληματισμός μου.

Γενικά, τον τελευταίο καιρό έχουν αυξηθεί οι «δύσκολοι» άνθρωποι που συναναστρέφομαι. Είναι προσωπική αρχή μου τα προβλήματά μου να μην τα φέρνω σε σχέσεις μου με άλλους ανθρώπους ή στον εργασιακό μου χώρο, ούτε να τα αφήνω να επηρεάζουν την συμπεριφορά μου. Αυτό βλέπω ότι δεν το κάνουν πολλοί και χρησιμοποιούν τα διάφορα προβλήματα-μεγάλα ή μικρά- για να απολαμβάνουν διαφορετική μεταχείριση. Αυτό εμένα μου την σπάει. Δεν με νοιάζει ρε φίλε αν είσαι κακόκεφος επειδή έχεις τσακωθεί με την γκόμενά σου. Αν μου το πεις και ζητήσεις την συμβουλή μου, μου εξηγήσεις γιατί είσαι έτσι όπως είσαι, μπορεί και να σε βοηθήσω. Αν όμως μου κάνεις τη ζωή κόλαση επειδή εσύ έχεις κάποιο πρόβλημα, δεν θα σου χαριστώ. Όλοι έχουμε τις σκοτούρες μας και τα προβληματά μας, δεν είμαστε αναγκασμένοι να μυρίσουμε τα νύχια μας αν εσύ στραβοκοιμήθηκες το βράδυ.

 

Δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος που δεν περνάει δύσκολα, για τους δικούς του λόγους. Αν κάποιος είναι ξινός και περιμένει να του βρεις εσύ λύση στο πρόβλημά του, χωρίς καν να σου έχει πει ποιο είναι αυτό και σου κρατάει μούτρα γιατί του φταις και εσύ μαζί με όλα τα άλλα στραβά στη ζωή του, τότε πρέπει να την περιμένει την αντιπάθεια και το κράξιμο.

Ίσως είναι λίγο σκληρό αυτό που λέω, ίσως δεν μπορώ να περιμένω στη δεύτερη συνάντηση με κάποιον να μου ανοιχτεί. Το ξέρω αυτό και δεν περιμένω μεγάλα πράγματα. Αυτό που περιμένω είναι να είναι τουλάχιστον «ουδέτερος» όπως είπα και παραπάνω, ούτε πολύ ευχάριστος ούτε και δυσάρεστος. Το να περιμένουν όμως όλοι να συμπεριφέρεσαι πιο μαλακά σε κάποιον που έχει προβλήματα άσχετα με τη σχέση σας, δικά του, ενώ εσένα δεν σου κάνουν την ίδια χάρη το θεωρώ τρελό. Για να μην μιλάω εγώ για τα προβλήματά μου, κάποιο λόγο θα έχω έστω και αν με αυτό τον τρόπο παραμένει πρόβλημά μου. Αν αντίστοιχα και ο άλλος δεν μιλάει, τότε παραμένει πρόβλημά του και δεν με ακουμπάει εμένα καθόλου.

Το ξέρω ότι δεν είναι λύση η σκληρότητα. Μπορεί κάποια προβλήματα να είναι όντως σοβαρά. Αλλά τι να κάνω που δεν μπορώ να αλλάξω την αρχική εντύπωση που έχω για κάποιον…; Ειδικά αν είναι στις παραπάνω κατηγορίες. Αν θέλετε βοήθεια σε κάτι μιλήστε. Η βοήθεια δεν θα είναι πάντα χάιδεμα της πλατούλας, μπορεί να είναι και χώσιμο, αλλά παραμένει βοήθεια. Δεν μπορείτε να κρύβεστε πίσω από προβλήματα πάντα γιατί θα έχετε και παράπλευρες απώλειες, όπως πχ την αντιπάθεια κάποιων.