Πρέβεζα: Μια πόλη όνειρο εις το κύμα

Η Πρέβεζα βρίσκεται στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου και βρέχεται στα δυτικά της από τα νερά του Ιονίου Πελάγους. Το όνομά της δηλώνει το πέρασμα, και πράγματι αποτελεί τη “γέφυρα” που συνδέει την Ήπειρο με τη Στερεά Ελλάδα και το Ιόνιο με τον Αμβρακικό. Η πόλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το υγρό στοιχείο, και ο νησιωτικός χαρακτήρας της δημιουργεί την ψευδαίσθηση στον επισκέπτη, ότι βρίσκεται σε κάποιο νησί του Ιονίου και όχι στην ορεινή και δυσπρόσιτη Ήπειρο. Άλλωστε, η γη των Πρεβεζιάνων διακρίνεται για τη μοναδική της ακτογραμμή, με τη θάλασσα να έχει “σκαλίσει” τη στεριά και να έχει δημιουργήσει πανέμορφες δαντελωτές ακρογιαλιές. Εκεί είναι που σμίγουν το πράσινο με το γαλάζιο, τα οποία βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους και συνθέτουν, μέσα από αυτή τη δυνατή τους χημεία, έναν ξεχωριστό καμβά: οι λεύκες στέκουν δίπλα στο κύμα και αγναντεύουν την απεραντοσύνη του πελάγους, με τις σκιές τους να λούζονται από την αλμύρα της θάλασσας…

Η πόλη “επιπλέει” σαν νύμφη στα θαλασσινά νερά για αιώνες, και μαγνητίζει τους πάντες με την κρυφή, “αλμυρή” γοητεία της και τη μυστικιστική της υπόσταση. Η σχέση των Πρεβεζιάνων με τη θάλασσα είναι ιδιαίτερη. Γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν από αυτήν και εξακολουθούν ακόμη και στις μέρες μας, και γι’αυτό τον λόγο οι άνθρωποι σέβονται και αγαπούν τη φύση, που τους προσφέρει απλόχερα τα αγαθά της. Συστάδες ψαράδων κάθονται στοιχισμένοι στο ανατολικό παλιό λιμάνι της πόλης και περιμένουν με υπομονή μέχρι το καλάμι τους να τσιμπήσει κάτι. Και η θάλασσα, δεν αφήνει κανέναν παραπονεμένο, ανταμείβοντάς τους με τον καλύτερο τρόπο. Μάλιστα, κάθε χρόνο διοργανώνεται στην πόλη η Γιορτή της Σαρδέλας, η οποία αποδεικνύει περίτρανα την θαλασσινή αύρα που έχει διαποτίσει το στεριανό ηπειρώτικο τοπίο.

Η Πρέβεζα ωστόσο, πέρα από το απαράμιλλο φυσικό της κάλλος, διαθέτει και μία σπουδαία ιστορία, η οποία έχει τις ρίζες της στα βάθη του χρόνου.Τα ερείπια της Νικόπολης, απομεινάρια αρχαίων και βυζαντινών χρόνων, στέκουν ακόμη και σήμερα όρθια και όπως οι ρυτίδες στο πρόσωπο ενός ανθρώπου, έτσι και τα ερείπια φανερώνουν κραυγαλέα την ιστορία τους, τα γεγονότα και τις δόξες που βίωσαν, τα οποία ενώ πλέον αποτελούν παρελθόν, εξακολουθούν να γοητεύουν με την ομορφιά και τη μοναδικότητά τους. Η Νικόπολη, χτισμένη κοντά στη σημερινή Πρέβεζα, είχε στρατηγική θέση, κάτι που καταδεικνύουν και τα μεταγενέστερα φρούρια ( Αγίου Ανδρέα, Αγίου Γεωργίου και κάστρο Παντοκράτορα) που κοσμούν την ακτογραμμή της περιοχής.

Οι πανέμορφες εκκλησίες, τα παραδοσιακά κτίσματα, τα γραφικά στενά με τις λουλουδιασμένες αυλές και οι ψαροταβέρνες, είναι μερικά από τα στοιχεία που απαρτίζουν το τόσο σύνθετο και συνάμα λιτό μοτίβο της πόλης. Το Σαϊτάν Παζάρι με τις πανέμορφες ιστορίες που το περιβάλλουν, το βενετσιάνικο καμπαναριό του Αγ. Χαραλάμπους, τα “μυστικά” της Ντάπιας και οι μοναδικοί στίχοι του Κωνσταντίνου Καρυωτάκη, μας οδηγούν στο αντίκρυσμα της καρδιάς της πόλης, η οποία χτυπά αδιάκοπα και ακούραστα στο πέρας των αιώνων μέσα στα γραφικά πλακόστρωτα στενά… Το οξύμωρο της “γλυκιάς μελαγχολίας” ίσως αποδίδει με ακρίβεια την εικόνα της Πρέβεζας, η γλυκύτητα της οποίας δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο και φεύγοντας θα μελαγχολήσεις και θα τη νοσταλγήσεις, αναζητώντας να ξαναβιώσεις, έστω και για λίγο, τις όμορφες στιγμές που πέρασες εκεί.

Ένα επιπλέον ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της πόλης, είναι η γαλήνη και η ηρεμία που εκπέμπει, γνώρισμα που συνεχίζει να την διακρίνει παρά τις αναπτυσσόμενες τάσεις των τελευταίων χρόνων. Την μεγάλη απόδειξη στη θέση αυτή αποτελούν το Βαθύ και ο Παντοκράτορας, δύο περιοχές που βρίσκονται τόσο κοντά και συνάμα τόσο μακριά από το αστικό τοπίο. Το γαλήνιο τοπίο στο Βαθύ, με τα κατάρτια των σκαφών να αντικατροπτίζονται στα απάνεμα νερά, τα οποία λειτουργούν ως καθρέπτης της πλάσης, αποφορτίζουν την ανθρώπινη ψυχή, εκτοπίζοντάς την σε άλλα μέρη, μακρινά, όπου βασιλεύει η σιγή.

Καταληκτικά, πρέπει να τονιστεί ότι το τελευταίο κομμάτι του παζλ της Πρέβεζας, το απαρτίζει ο Παντοκράτωρ με το πανέμορφο ηλιοβασίλεμά του. Οι στιγμές του καλοκαιρινού απογεύματος στον οικισμό είναι τόσο έντονες, όσο και τα πορτοκαλοκόκκινα χρώματα του ήλιου την στιγμή της δύσης. Με το αναζωογονητικό αεράκι της θάλασσας να πνέει πάντα και τις ακτίνες του ήλιου να “ζωγραφίζουν” κάθε σπιθαμή, ο περίπατος στον πεζόδρομο δίπλα στην ακρογιαλιά μετατρέπεται σε βόλτα μέσα σε ένα ουράνιο τόξο συναισθημάτων…

Και αν όλα αυτά φαντάζουν ουτοπικά, μια επίσκεψή σας σε αυτή την γνωστή άγνωστη της Ηπείρου θα σας πείσει και θα σας κάνει να συνειδητοποιήσετε ότι η τελειότητα πηγάζει από τη λιτότητα και την αυθεντικότητα, γνωρίσματα που προσδιορίζουν επακριβώς το πρόσωπο της Πρέβεζας.