Οι μέρες που είναι πλέον όλες ίδιες...

Χριστός Ανέστη σε όλους!

Ελπίζω να περάσατε καλά και να φάγατε του σκασμού!!

Τα τελευταία χρόνια, δεν καταλαβαίνω γιορτές. Και δεν είμαι μόνο εγώ δυστυχώς, δεν είναι κάτι που είναι δικό μου μόνο θέμα δηλαδή. Όλο και περισσότεροι το συζητάμε. Έρχονται οι γιορτές και δεν το καταλαβαίνουμε. Περνάει ο καιρός και δεν τον καταλαβαίνουμε. Πλέον, καμία μέρα δεν είναι ξεχωριστή, καμία μέρα δεν είναι ιδιαίτερη, όλες είναι ίδιες.

Πώς ακριβώς το έχουμε καταφέρει αυτό;

Όταν ήμασταν πιο μικροί, όλες οι γιορτές, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, τα γενέθλιά μας, οι γιορτές μας ήταν ιδιαίτερες μέρες. Τις περιμέναμε με χαρά, ποτέ δεν έρχονταν αρκετά γρήγορα κατά την γνώμη μας και σίγουρα περνούσαν σαν νερό. Πάντα θέλαμε κι άλλο, να κρατήσει λίγο ακόμα αυτή η ξεχωριστή μας μέρα.

Πλέον, δεν το καταλαβαίνουμε καλά καλά και είμαστε παραμονή Χριστουγέννων. Δεν σηκώνουμε το κεφάλι πριν να είναι Μεγάλη Παρασκευή. Τα γενέθλιά μας τα κάνουμε γαργάρα, σαν να μην θέλουμε πλέον να τα γιορτάσουμε. Στη γιορτή μας απαντάμε στις ευχές τυπικά, ακόμα και σε αυτούς που πραγματικά τις εννοούν. Σίγουρα θα το έχετε προσέξει και εσείς. Γιατί το κάνουμε όμως;

Εγώ τα γενέθλιά μου τα περιμένω ακόμα με ανυπομονησία. Αλλά ο ρυθμός της ζωής με έχει κάνει να μην καταλαβαίνω τις άλλες γιορτές. Θέλω όμως να υπάρχουν κάποιες ξεχωριστές μέρες, όπου θα μπορώ να γιορτάσω. Θα μου πείτε, θες τα Χριστούγεννα ας πούμε να γιορτάσεις; Όχι, αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Πλέον δεν μπορούμε να «γιορτάζουμε» κάθε μέρα, μας εμποδίζουν διάφορα πράγματα. Άρα είναι ευκαιρία να γιορτάζουμε όταν γιορτάζει όλος ο κόσμος, κανείς δεν θα μας κοιτάξει στραβά. Γιατί να μην περάσουμε καλά; Γιατί να μην απολαύσουμε μια μέρα όπου θα είμαστε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος; Τόσο κακό είναι;

Καταλαβαίνω τις δυσκολίες αλλά δεν χρειάζονται άπειρα και ακριβά πράγματα για να περάσουμε καλά. Λίγοι καλοί φίλοι χρειάζονται και όρεξη για να κάνουμε μια μέρα ιδιαίτερη. Και ας μην είναι κάποια γιορτή. Γιατί πρέπει και σε αυτό να μιζεριάζουμε; Μπορεί να καθυστερούμε να μπαίνουμε στο κλίμα, αλλά όταν έρθει η ώρα ας αφεθούμε να…βουτήξουμε.

Ίσως οι γιορτές σε πολλούς προκαλούν μελαγχολία. Πολλοί τις συνδέουν με άτομα που δεν είναι πια κοντά τους. Πολλοί τις συνδέεουν με έρωτες που δεν είναι πια μαζί. Το καταλαβαίνω, όλοι περνάμε από αυτές τις φάσεις. Αλλά εμείς είμαστε ακόμα εδώ. Και έχουμε γύρω μας ανθρώπους που μας αγαπάνε και θέλουν να κάνουν πράγματα για εμάς και να μας βλέπουν να περνάμε καλά. Γιατί να το στερούμε από τον εαυτό μας και από αυτούς; Η μιζέρια η δικιά μας φέρνει μιζέρια και στους ανθρώπους δίπλα μας. Είναι κολλητική, σαν την Η1Ν1 ένα πράγμα. Και καλά να είναι κολλητική…Το χειρότερο θα είναι να γίνει απωθητική. Γιατί αν γίνει απωθητική, θα μείνουμε μόνοι μας. Θα βαρεθούν να προσπαθούν να μας ανεβάσουν, να προσπαθούν να μας κάνουν να νοιώσουμε ιδιαίτεροι και ξεχωριστοί.

Πολλά από τα προβλήματά μας είναι στο μυαλό μας. Μόνοι μας παγιδευόμαστε σε κόσμους μοναξιάς, αυτο-λύπησης, υπερ-προσπάθειας και υπερ-ανάλυσης των πάντων. Το να περάσουμε καλά είναι πολύ πιο εύκολο από ότι νομίζουμε. Θα ήταν πραγματικά μεγάλο βήμα το να μην βάζουμε τρικλοποδιές στον ίδιο μας τον εαυτό.