"Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει"

Της Μαριλένας Φλέσσας, διεθνολόγου

Η εν ψυχρώ στυγνή δολοφονία των δύο μελών της ΧΑ στο Ν.Ηράκλειο, εγείρει αυτόματα τα ανθρώπινα αντανακλαστικά και -ως γεγονός αυτό καθ’αυτό- προκαλεί απέχθεια σε αντιφασίστες και μη.

Σε επίπεδο πολιτικών παιγνίων τα σενάρια πολλά: για τους πιο “υποψιασμένους”, η περίπτωση της προβοκάτσιας είναι πιθανή: μέσω της “στρατηγικής της έντασης” που επιτελεί η ΧΑ τον τελευταίο καιρό και που έμενε ουσιαστικά ‘αναπάντητη’ από τον απέναντι ιδεολογικά χώρο, οι δολοφονίες στο Ν.Ηράκλειο φαίνεται να επιχειρούν την ενοχοποίηση της αριστεράς συλλήβδην. Εξίσου πιθανό και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών, εφόσον μιλάμε για οργάνωση της οποίας αρκετά μέλη υπάγονται στο κοινό ποινικό δίκαιο. Ένδειξη για τρομοκρατική ενέργεια πάλι, αποτελεί εξήγηση-βούτυρο στο ψωμί της παρούσας κυβέρνησης, η οποία ,τελευταία, έχει ανάγει σε φετίχ τη “θεωρία των δύο άκρων”.

Είναι εντελώς ανώφελο ωστόσο να αναλωθούμε σε εικασίες και αναλύσεις για το ποιοι κρύβονται πίσω από τη δολοφονία, καθώς η ουσία βρίσκεται αλλού: πολύ μακριά από απολίτικους και βολικούς συμψηφισμούς και εξισώσεις περί “καταδίκης της βίας απ’όπου κι αν προέρχεται”, βρισκόμαστε μπροστά σε μία τραγική παραδοχή : έχουμε μια κυβέρνηση δημοκρατικού κράτους σε καιρό ειρήνης που ,είτε ανίκανη είναι είτε δεν θέλει να προστατεύσει τους πολίτες της από την μεταξύ τους αιματοχυσία, έχει απολέσει κάθε δημοκρατικό νομιμοποιητικό της έρεισμα.