Noteblog #39 | Paintball.

Φοράω τη μάσκα. Βγάζω την τάπα από το όπλο. Παίρνω τη θέση μου. Ο ήλιος ζεσταίνει το σώμα μου. Το άγχος παγώνει τη ψυχή μου. Οι σύντροφοί μου είναι και αυτοί αμίλητοι. Ο αέρας είναι πνιγηρός.

Το πεδίο είναι μία πρωτόγνωρη εμπειρία, όπου κανένας και τίποτα δεν μπορεί να σε έχει προετοιμάσει.

Τραβάω την ασφάλεια και βγαίνω. Στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα έχω χτυπηθεί. Fail.

Οι αντίπαλοι μάς έχουν πολύ στο team deathmatch.

Τα rounds είναι 3-1 υπέρ τους. Πρέπει να το γυρίσουμε. Έχω καβατζωθεί απίστευτα. Βγάζω έναν από τους αντιπάλους. Γυρνάω να δω τι κάνουν οι συμπαίκτες μου. Έχουν βγει όλοι! Μετατρέπω την απελπισία μου σε δράση. Το έχω τέλεια στο μυαλό μου. Θα αναχαιτίσω τον “φουνταριστό” τους και μετά θα πλαγιοκοπήσω. Πηδάω από το παράθυρο της ξύλινης κατασκευής και νιώθω έναν πόνο στο δεξί μπράτσο. Χτυπήθηκα. Fail. Με πλησιάζει ο συμπαίκτης μου που είμαι κάτω. “Κρυώνω” του λέω. “Μην κλήσεις τα μάτια, θα τα καταφέρεις” μου λέει.

Το mode αλλάζει σε capture the flag. Πεισμώνουμε. Γρήγορες κινήσεις, σωστή αλληλοκάλυψη, ασταμάτητη επικοινωνία μεταξύ μας. Το σκορ είναι 4-4.  Τελευταία σημαία. Οι προβολείς άναψαν. Έχω στο στόχαστρο τη σημαία. Δεν παίζει να μας την πάρουν. Έρχεται ο Κ. Πλησιάζει τη σημαία. Έχω μόνο μία ευκαιρία να τον πετύχω. Τον χτυπάω στον ώμο. Η σημαία είναι δικιά μας. Μαζί και η νίκη.

Τίποτα δεν θα είναι ξανά ίδιο. Ο πόλεμος αλλάζει τον άνθρωπο. Ένα λάθος, μία σύμπτωση και είσαι έξω. Αδειάζουμε τον χώρο. Μας κερνάνε μπύρα (αντί για όπιο που καταπραΰνει τον ψυχικό και σωματικό πόνο) οι τύποι που έχουν το χώρο.

Όσοι δεν έχετε πάει για paintball, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

(τέλος)

Εμείς πήγαμε στα Σπάτα, όπου για 10 άτομα είναι πολύ σωστός και οικονομικός χώρος. Οι τυπάδες εκεί είναι φοβεροί και πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο playpaintball.gr!