Noteblog #38 | Δεν έχει καμία σημασία ποιο μάθημα διδάσκεται.

Posts, άρθρα, συζητήσεις επί συζητήσεων για ένα θέμα τόσο προφανές.

Ο μοναδικός λόγος που αξίζει να ασχοληθείς, είναι για τους ανθρώπους που ίσως να χάσουν τη δουλειά τους.

Όλη η συζήτηση για τα μαθήματα που διδάσκονται είναι μάταιη. Γιατί;

Γιατί όλα ξεκινούν από τον φαύλο κύκλο της νοοτροπίας καθηγητών, μαθητών και γονιών:

– Ο δάσκαλος/καθηγητής, δεν έχει κανένα δικαίωμα στη διαπαιδαγώγησή του μαθητή. Ακόμα και αν τον επιπλήξει για κάτι εκκωφαντικά προφανές, συνήθως ο γονέας θα σκάσει στο σχολείο και θα του πει “το παιδί μου ρε; Ποιος είσαι;”. Έτσι ο μαθητής δεν έχει κανέναν σεβασμό στους καθηγητές και στους νόμους του σχολείου.

– Και πως να έχει δηλαδή, όταν ο σεβασμός κανονικά εμπνέεται και δεν επιβάλλεται. Και όταν ο ίδιος ο καθηγητής είναι αδιάφορος ή ένας στυγνός επαγγελματίας που απλά καίει το χρόνο του για να γυρίσει σπίτι να πάει στα ιδιαίτερα, ο μαθητής το λαμβάνει αυτό.

– Και τη δουλειά του να κάνε βέβαια, ο μαθητής πάλι θα ξενερώσει. Το σχολείο για αυτόν, είναι ένας μάταιος θεσμός που του μαθαίνει την παπαγαλία ή πως να κάνει Bolzano ή πως να κλείνει τον Β’ αόριστο ενός ρήματος που έχει να χρησιμοποιηθεί 50 χρόνια.

– Από την άλλη, αν προσπαθήσει να κάνει κάτι περισσότερο ο δάσκαλος, θα δεχθεί (σπανιότερα) τη χλεύη των μαθητών και (επί τω πλείστον) των συναδέλφων του για το γεγονός ότι “εσύ τώρα το παίζεις έξυπνος; Δεν μπορούν οι μαθητές να αποδώσουν σε αυτό το σύστημα”.

– Υπάρχει φυσικά και αυτό το θέμα της αξιολόγησης. Ένας άνθρωπος, που έχει τη γνώση, δεν σημαίνει ότι έχει και την ικανότητα να τη μεταδώσει. Κυρίως όμως, δε σημαίνει ότι έχει αυτό το χάρισμα της γενικότερης επικοινωνίας/κατανόησης, που θα τον βοηθήσει να έρθει κοντά σε έφηβα πλασματάκια που προσπαθούν να ορθοποδήσουν σε ένα καθεστώς γενικότερης μιζέριας.

Πρόσφατα άκουσα ένα περιστατικό, όπου η καθηγήτρια στο λύκειο γύρισε και είπε στα παιδιά, “μην τρελένεστε με τις πανελλήνιες, έτσι και αλλιώς θα βγείτε άνεργοι”.

Δεν σου πα να τους παραμυθιάσεις, αλλά να τους ενθαρρύνεις.

Πως θα περάσει όμως η αξιολόγηση, όταν ο ίδιος ο κλάδος των καθηγητών, διατηρεί στο δυναμικό του, επίορκους;

Και το επιστέγασμα όλων αυτών, είναι για μένα, το θέμα της φιλομάθειας. Όταν ταυτίζεις τη μόρφωση με έννοιες όπως πτυχίο, επαγγελματική αποκατάσταση, “πήρες 20”, “μάθε αυτό απέξω”, “ΔΙΑΒΑΣΕ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΗΘΗΜΑ”, σημαίνει πως όταν δεν θα υπάρχει πια το κίνητρο των χρημάτων ή των βαθμών, ο νέος θα σταματήσει να διαβάζει. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό.

Για μένα λοιπόν, είναι αδιάφορο αν θα διδάσκεται Αρχαία, Θρησκευτικά, Μαθηματικά, Χημεία και τέρατα. Από τη στιγμή που το πνεύμα του κάθε μαθήματος, έχει περιοριστεί στο “βγάλε 20, μάθε αυτό και μη ρωτάς πολλά γιατί βλέπεις τι γίνεται”, δεν υπάρχει σωτηρία.

Όταν το “σχολείο”  αντιληφθεί πως στόχος του είναι να εξελίξει, να δώσει ερεθίσματα και να εμπνεύσει τον μαθητή (και όχι να τον ομαδοποιήσει, να του καταστρέψει τα εγκεφαλικά κύτταρα με την παπαγαλία και τελικά να μη μάθει τίποτα που θα του χρειαστεί στη ζωή) τότε ο μαθητής θα μπορέσει να νιώσει ότι:

– Το σχολείο είναι ένας χώρος, που ό,τι μάθει θα τον κάνει καλύτερο άνθρωπο.
– Το σχολείο είναι ένας χώρος, που θα του δώσει το ερέθισμα να δει τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει.
– Το σχολείο είναι ένας χώρος, όπου θα συνυπάρξει με το διαφορετικό και είναι υποχρεωμένος να το σέβεται (του αρέσει δεν του αρέσει, γιατί αυτό πηγάζει από το σπίτι).
– Το σχολείο δεν είναι εξετάσεις, γιατί σε όλη του τη ζωή θα δίνει εξετάσεις.

Να καταλάβει πως το σχολείο είναι η αρχή.

Εκεί που θα πάρει τα βασικά ερεθίσματα και θα τα εξελίξει μεγαλώνοντας, συνεχίζοντας να διαβάζει και να ενημερώνεται.

Όλα τα άλλα τα ακούω βερεσέ…

ΥΓ: Και προφανώς, υπογραμμίζω ότι αυτή η συζήτηση δεν οδηγεί πουθενά, αφού οι αλλαγές σε αυτόν τον χώρο, σημειώνονται δραματικά αργά, σχεδόν ανεπαίσθητα και είναι σχεδόν αδύνατο στη διάρκεια της μικρής μας ζωής, να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

ΥΓ2: Για τις “μεταρρυθμίσεις” του εκάστοτε Υπουργείου Παιδείας (άσχετα που τελικά δεν πέρασε η βάση του 10) σας θυμίζω το Noteblog #16 | Τι να πεις για το (εκάστοτε) Υπουργείο Παιδείας…