10 πράγματα που δεν αντέχω τώρα που καλοκαιριάζει

Το καλοκαίρι είναι προ των πυλών και αφού οι διακοπές αργούν ακόμα, αυτοί είναι οι λόγοι που δεν μπορώ να πω ότι πετάω και τη σκούφια μου για το μίνι καλοκαίρι που έρχεται.

1. Κουνούπια.

Ναι ντάξει, η φύση είναι σοφή και ο καλός ο θεούλης, έχουν λόγο που δημιούργησαν τα κουνούπια. ΟΧΙ. O καρκίνος του καλοκαιριού, ο λόγος αϋπνίας, το πιο ενοχλητικό δημιούργημα (μετά τους κάγκουρες και τους χίπηδες). Γυροφέρνουν τα αφτιά (!), τσιμπάνε ένα σημείο και μετά σου δημιουργούν ψυχολογικά προβλήματα ότι σε τσιμπάνε παντού, σε γεμίζουν καντήλες στο σώμα και καντήλια στο στόμα. Αίσχος…

2. Πώς να δουλέψεις με τέτοια ζέστη

Όχι να μας πει η Τρόικα. Να φέρουμε τους Γερμανούς να δουλέψουν με τέτοια ζέστη στην Αθήνα. Να κάθεσαι μπροστά στον υπολογιστή και το σώμα σου να λιώνει από τον ιδρώτα. Το μυαλό σου να έχει μπλοκάρει και να ταξιδεύει σε ελληνικά νησιά, τα μαλλιά και τα σκέλια σου να στάζουν, ενώ κολλάς ολόκληρος. Εφιάλτης.

3. Air condition θάνατος

Θα μου πεις “ναι ρε ψηλέ και το air condition γιατί δημιουργήθηκε”. Για να σου απαντήσω εγώ “Ποτέ ξανά τέτοια ανακούφιση, δεν συνοδεύτηκε από τέτοιου μεγέθους σωματική και ψυχική φθορά”. Στην αρχή ανακουφίζει, μετά σε κάνει να κρυώνεις. Ξυπνάς το κλείνεις. Ξυπνάς, το ανοίγεις. Ξυπνάς το κλείνεις. Αυτό το πράγμα σε repeat. Για να μην σχολιάσω το air condition στο τραμ, που σου προκαλεί ψύξη στον αυχένα και στη ψυχή. Αρρώστια.

4. Μέσα Μαζικής Μεταφοράς – λουόμενοι

Και μιας και μίλησα για τραμ, θα χουμε τώρα πάλι τα ίδια. Άπειροι λουόμενοι, που αντί να κουβαλούν “τη δροσερή ευωδιά της θάλασσας”, ποτίζουν το χώρο με αυτό το αρρωστιάρικο άρωμα “βρεγμένο πλαστικό μαγιό” + “έλλειψη αποσμητικού για να βελτιώσει τον ιδρώτα πάνω σε βρεγμένο κορμί που δεν έχει ακουμπήσει σαμπουάν” + “υπολείμματα αντηλιακού” = εμετός. Δεν συζητώ για τη λάσπη που φέρνουν μαζί και τα βρεγμένα καθίσματα.

5. Δουλειά στο κέντρο το καλοκαίρι.

Αυτό ακούγεται σαν αστείο. Είναι σαν να χρησιμοποιείς στην ίδια πρόταση τις λέξεις ελληνικό και ροκ. Δουλειά στο κέντρο το καλοκαίρι δε γίνεται. Η θερμοκρασία  στους 35 σημαίνει 47 στην Ομόνοια, 43 στην Πανεπιστημίου, και 40 στην Πατησίων. Αν γλυτώσεις τη θερμοπληξία, θα την βρεις από τα air condition…

6. Προαιρετική ζακέτα

Μισώ την προαιρετική ζακέτα. Τη μισώ από τα βάθη της καρδιάς μου. “Για αυτό όλος ο κόσμος είναι άρρωστος”. Βάλε τη ζακέτα στο τραμ, βγάλε την μέχρι να περπατήσεις στο μετρό, βάλε την μέσα στο μετρό, βγάλε την μόλις βγεις από το μετρό, βάλε την όταν μπεις στη δουλειά, βγάλε την όταν βγεις για τσιγάρο, βάλε την όταν ξαναμπείς. ΦΤΑΝΕΙ ΡΕ.

7. Δεν μπορείς να φας.

Ας δούμε το ακραία θετικό σενάριο. Πας παραλία. Κάνεις τις απλωτές σου, παίζεις τις ρακέτες σου, σφίγγεσαι να εντυπωσιάσεις ως κλασικό A male, πίνεις μια γκαζόζα και έναν καφέ. Έρχεται όμως η ώρα που πεινάς σαν διάολος. Εδώ είναι η παγίδα. Αν φας, όχι όσο θες, αλλά όσο χρειάζεσαι, η ζέστη θα σε καταδικάσει για το υπόλοιπο της μέρας. Η πέψη, μία τόσο απλή και εύκολη διαδικασία, ξαφνικά φαντάζει βουνό…

8. Δεν μπορείς να κοιμηθείς

Το μαξιλάρι καίει, το αλλάζεις πλευρά καίει το ίδιο. Βρίσκεις μία γωνία πάνω αριστερά που είναι ακόμα δροσερή. Εύχεσαι να αποκοιμηθείς γρήγορα ή τουλάχιστον να λιποθυμήσεις τώρα. Όχι εμφανίζεται ένα κουνούπι. Ανοίγεις aircondition. Δροσιά. Ευχαριστώ τεχνολογία. Ξυπνάς. Κρυώνεις και νιώθεις πιάσιμο. Φέρνεις την κουβέρτα snuggie. Τη φοράς. Είσαι ο τύπος που έξω κάνει 40 βαθμούς και μέσα είναι ιγκλού. Θυμάσαι τον Μανώλη να σου λέει “εσύ φταις που η γιαγιά μου έχει προβλήματα υγείας”. Βροντοφωνάζεις “χέστηκα”. Αλλάζεις πλευρό. Θυμάσαι τη βυσσινάδα που σου έφτιαχνε όταν ήσουν παιδί. Η ώρα έχει περάσει. Ας βγω έξω για ένα τσιγάρο. Ας ανοίξω το λάπτοπ. Πάει και σήμερα, δεν πρόκειται να κοιμηθείς νωρίς.

9. Που είχα μείνει, τι λέμε; Α ναι, Γυναίκες που τα χουν πετάξει όλα

Είναι παντού. Τις βλέπεις. Αναρωτιέσαι που ήταν τον χειμώνα. Κυκλοφορούν με λίγα, πολύ λίγα, ελάχιστα ρούχα. Εσύ πρέπει να το παίξεις ψύχραιμος. Είναι μαυρισμένες και η διχρωμία που προκύπτει από το σημάδι του μαγιό σε αποσυντονίζει. Η ζέστη έχει μπερδέψει το μυαλό σου. Κρύβεσαι πίσω από τους φακούς των γυαλιών ηλίου. Συνειδητοποιείς ότι δεν είναι μία είναι πολλές. Και είναι παντού γύρω σου. Ξαφνικά η βρεγμένη γάμπα του διπλανού λουόμενου σε επαναφέρει στην πραγματικότητα. Χρειάζεσαι ρεπό. Χρειάζεσαι ένα κοκτέιλ στην παραλία. Δεν γίνεται να δουλέψεις. Δεν είναι ότι δεν θες. Απλώς δεν γίνεται.

10. Πού θα πάμε το καλοκαίρι;

Και ξεκινά η χειρότερη συζήτηση. Που θα πάμε διακοπές; Εγώ δεν θέλω camping, εγώ δεν πάω αν δεν είναι camping, εγώ δεν μπορώ Αύγουστο, εγώ δεν πάω πάλι Μικρές Κυκλάδες να είμαστε εμείς και ο Θεός, εγώ δεν γουστάρω clubs, εγώ θέλω το ένα, εγώ δεν έχω λεφτά δεν μπορώ να πάω καθόλου και παύση παντού. Τα ίδια και τα ίδια. Καλύτερα ήμασταν το χειμώνα. Σπίτι, κρασάκι, μέσα με τις θερμάστρες. Χίλιες φορές.

ΥΓ: Κακά τα ψέμματα, ήταν απλώς μία προσπάθεια, να μείνω συγκεντρωμένος στο ότι έρχεται καλοκαίρι και στο ότι έχω υποχρεώσεις μέχρι να αρχίσω διακοπές. Πολύ δουλειά, πολύ διάβασμα, πολύ απόλα. Και όταν έρθει εκείνη η στιγμή που το καλοκαίρι θα έχει μπει επίσημα, ορκίζομαι να γράψω άρθρο “100 λόγοι που αγαπώ το καλοκαίρι”. Μέχρι τότε, ας γκρινιάξουμε λίγο…

ΥΓ2: Θυμηθείτε και τις προτάσεις μας στο Neolaia Travel επί τη ευκαιρία!

Update: Το ‘πα και το ‘κανα: 100 λόγοι που αγαπώ το καλοκαίρι