Το «κατάμαυρο-κατράμι» νέο ύφος και ήθος του μοδάτου Τζήμερου

Οι «αγιογραφίες», το σνομπάρισμα των πτυχίων, η ροπή στον ακροδεξιό λόγο και ο θαυμασμός στη Μέρκελ…

Πολλές υμνητικές αράδες γράφονται τους τελευταίους δύο μήνες για τον νέο, ωραίο, μοιραίο, διαδικτυακό και «μη πολιτικό»-πολιτικό (πως γίνεται αυτό ένας θεός ξέρει) κύριο Θάνο Τζήμερο. Έλεος υπάρχουν και όρια! Ναι, τουλάχιστον πρέπει να υπάρχουν λογικά όρια αυτοσυγκράτησης στην αγιοποίηση ακραιφνών νεοφιλελεύθερων και ανάλγητων πολιτικών ηγητόρων που παρουσιάζουν την αντι-κοινωνική τους πρόταση ως αποϊδεολογικοποιημένη επειδή, προφανώς, καλά γνωρίζουν ότι αν γίνει αντιληπτή, πέρα από την εκμοντερνισμένη “high-tech” επιφάνεια της, σε όλο το βάθος και την έκτασή της, η όζουσα ουσία της θα απορριφτεί χωρίς δεύτερη κουβέντα από τους έλληνες εργαζόμενους και πολίτες, πριν καν προλάβει να πει «κύμινο» ο ίδιος κ. Τζήμερος και οι ελάχιστοι συνειδητοποιημένοι υποστηρικτές του.

Τα έχει όλα και συμφέρει!

Χαρακτηριστικό των κειμένων αγιογράφησης Τζήμερου και Δημιουργίας Ξανά – ή διαφορετικά «Θατσερισμού η Ελληνική Εκδοχή και Συνέχεια» – είναι και το παρακάτω ανάγνωσμα έγκριτου μάλιστα αρθρογράφου που θαμπώθηκε από τη λάμψη του απολίτικου-πολιτικού Θάνου Τζήμερου: «Βρέθηκα σε μια τέτοια εκδήλωση την Κυριακή στον κινηματογράφο Δαναό που είχε οργανωθεί από το πρωτοεμφανιζόμενο κίνημα-που φιλοδοξεί να μετεξελιχθεί σε κόμμα-«Δημιουργία, Ξανά» . Κεντρικό ρολο στην δημιουργία του νέου κινήματος παίζει ο Θάνος Τζιμερος –που πιθανόν να αποτελέσει στο μέλλον ένα από τα πιο «hot» νέα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή της χωρας. Αν, όπως έλεγε ο Γκοντάρ, οι ακτιβιστές του Μάη του 68 ήσαν «τα παιδιά του Μαρξ και της Κόκα –Κόλα», οι ακτιβιστές του «Δημιουργία τώρα» είναι τα παιδιά του «Facebook και του Βέρντι». Έχουν το ένα τους πόδι στα «γκάτζετς» που μας δώρισαν ο (μακαρίτης) Στιβ και ο Μπιλ και το άλλο τους πόδι στο ελευθεριακό μεν ,κοσμοπολίτικο δε αφήγημα του μεγάλου Ιταλού συνθετη. Απ αυτή την άποψη το νέο κίνημα είναι κάτι το πραγματικά νέο για την Ελλάδα: Αφενός μεν χρησιμοποιεί την τεχνολογία χωρίς όμως να αναγάγει τον «εκσυγχρονισμό»,όπως δυστυχώς έκαναν τόσοι άλλοι , σε ένα ένα ανούσιο τεχνολογικό φετιχισμό. Αφετέρου προβάλλει ένα έντονα κριτικό πολιτικό λόγο που όμως συνάμα προαναγγέλλει ένα δημιουργικό στόχο κάπου στο τέλος του δρόμου. Και φυσικά η αντίθεση τους στο υπάρχον “καθεστώς” είναι ολοκληρωτική».

Κι αναρωτιέται εύλογα κανείς, όλα αυτά τα κάνει ο δήθεν απολιτίκ νεοφιλελεύθερος; Μήπως ψήνει και remote εσπρεσάκι από το f/b του στους διαδικτυακούς φίλους και ψηφοφόρους του; Ε, και κάποια υποτυπώδη αυτοσυγκράτηση δεν βλάπτει…

Απάτες, απατεώνες και εθνικιστικός ελιτισμός

Ο γνωστός αρθρογράφος, μάλιστα, στο ίδιο κείμενό του παραθέτει και απόσπασμα από ανακοίνωση του… χωρίς ιδεολογία(;) κόμματος, στο οποίο αναφέρονται τα εξής: «Το παρασιτικό κρατικό μόρφωμα της μεταπολίτευσης πάσχει από καθολικό καρκίνο ο οποίος κάνει συνεχώς μεταστάσεις σε όσα υγιή κύτταρα απομένουν να δίνουν την προσωπική τους μάχη. Μία επιλογή έχουμε: ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΑΡΩΣΟΥΜΕ!. Η Ελλάδα των γαλαζοπράσινων γκάγκστερς, των σκελετών του σταλινικού μουσείου και των άλλων πονηρών & γραφικών ενοίκων της ίδιας «πολυκατοικίας» πρέπει να ισοπεδωθεί και στη θέση της να χτίσουμε ένα δυτικοευρωπαϊκό σοβαρό κράτος, παραγωγικό, πολιτισμένο, αξιοσέβαστο. Οι απάτες τους έγιναν γνωστές στα πέρατα του κόσμου, τα greek statistics πέρασαν στη διεθνή ορολογία, και ο «λαός», αυτός που 35 χρόνια κουνούσε τις σημαιούλες και παρακαλούσε για έναν διορισμό, έχει, σε μεγάλο βαθμό, αντιληφθεί τον γκρεμό που είναι μπροστά».

Όπως γίνεται κατανοητό, οι αναφορές αυτές παίρνουν άλλη διάσταση από όσα έχουν μεσολαβήσει από τις εκλογές της 6ης Μαΐου μέχρι σήμερα. Ενδεικτικά απαριθμούνται:

1. «Συγχώνευση» (μιλάμε με όρους αγοράς για να μας καταλαβαίνει και ο κ. Τζήμερος που δεν αντιλαμβάνεται καλά την πολιτική ορολογία) της Δράσης του Στέφανου Μάνου και της Δημιουργίας Ξανά του Θάνου Τζήμερου.

2. Καταρχήν «βέτο» Τζήμερου – που τελικά αποσύρθηκε –για αποκλεισμό του ομοφυλόφιλου εκπροσώπου ΜΚΟ με αντικείμενο τα ανθρώπινα δικαιώματα και επικεφαλής του συνεργαζόμενου πολιτικού σχηματισμού της Δράσης Φιλελεύθερη Συμμαχία, Γρ. Βαλλιανάτου, από τις λίστες του νέου πολιτικού σχηματισμού Μάνου-Τζήμερου.

3. Οι θολές αναφορές περί αποφοίτησης του ή μη από την ΑΣΟΕΕ, που κατέληξαν στην αποκάλυψη της μη κατοχής πτυχίου του ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος από τον ίδιο και τις εκ των υστέρων εξηγήσεις του για τη δημόσια σχετική παραδοχή του θέματος σε ανοιχτές παρεμβάσεις και ομιλίες του.

4. Οι υπερ-συντηρητικές θέσεις του για το μεταναστευτικό και τη διαχείριση του προβλήματος και των ίδιων των μεταναστών, που όπως εύστοχα παρατήρησαν σε ανακοίνωσή τους για το θέμα οι Οικολόγοι Πράσινοι, μετά το «γάμο» με τη Δράση του κ. Μάνου, παραπέμπει σε «φλερτ» με την εθνικιστική Χρυσή Αυγή.

Το αντιδραστικό ιδεολόγημα

Η οπορτουνίστικη διαχείριση του κ. Τζήμερου αναφορικά στην ύπαρξη πτυχίου, τη μη λήψη του οποίου τώρα εμφανίζει ως κάποιου είδους επαναστατική επιλογή, και η άποψή του για το μεταναστευτικό, που συνοψίζεται στο ότι «οι μετανάστες στην Ελλάδα θα πρέπει να έχουν διαβίωση τέτοια, ώστε όταν τηλεφωνούν στα χωριά τους να μην λένε ότι η ζωή στη χώρα μας είναι αρκετά καλύτερη από ό,τι στις πατρίδες τους, ώστε να αποτρέπονται άλλοι μετανάστες από το να σκέφτονται την Ελλάδα ως πιθανό προορισμό τους», σκιαγραφούν τον κ. Τζήμερο ως εκφραστή ενός νέου, ακραίου, «κατάμαυρου» νεοφιλελεύθερου και ταυτόχρονα εθνικιστικού πολιτικού μορφώματος, που παράλληλα θεωρεί ως βασικό σύμμαχο της χώρας την «εξοχότατη» – όπως την προσφωνεί σε επιστολή του προς την ίδια – Α. Μέρκελ, την οποία και ευχαριστεί δημόσια για τις προσπάθειες που κάνει για να «προσφέρει αίμα στην Ελλάδα, για να βγει από την εντατική» και την προτρέπει- παρακαλεί να υποχρεώσει τους Έλληνες πολιτικούς ώστε αυτοί να αλλάξουν το κράτος – τέρας που δημιούργησαν, σημειώνοντας πως: «Αν δεν τους υποχρεώσετε δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνουν μόνοι τους! Μην τους δώσετε ούτε ένα ευρώ παραπάνω, χωρίς αυτή την προϋπόθεση, θα σας το κλέψουν!». Μικρή, βέβαια, λεπτομέρεια αποτελεί ότι με έναν από αυτούς τους εκπροσώπους του φθαρμένου πολιτικού συστήματος και παραδοσιακό ένοικο της «μπλε» πολυκατοικίας, την οποία σε διάφορες αποστροφές του απορρίπτει ως βλαπτική για τον τόπο, τον κ. Στέφανο Μάνο, είναι πλέον συν-επικεφαλείς του νέου κόμματός τους, παρότι ο αρχηγός της Δράσης αποτελεί τον ρέκορντμαν του δημοσιουνομικού χρέους και της αντικοινωνικής πολιτικής στη χώρα κατά την περίοδο ’90-‘93, έστω κι αν δεν ξεχνά όπου βρεθεί κι όπου σταθεί να «μαλώνει» τον ακαμάτη ελληνικό λαό, όπως και ο τότε Πρωθυπουργός του, για την κακομαθημένη συμπεριφορά του…

Η αξία της αποκάλυψης και της απαξίας

Ο κ. Τζήμερος κάθε μέρα που περνά αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο. Πέρα από τη την αντίληψη του λαϊκιστικού αντι-λαϊκισμού που αρέσκεται να εκπροσωπεί, δεν καταφέρνει να αποκρύψει και τον ιδιότυπο δουλικό-ψευδοπατριωσμό/εθνικισμό που πολιτικά φαίνεται να τον διακατέχει. Ναι, είμαι και νεοφιλελεύθερος και υπέρμαχος της «γεμανομερκιλικής» υπεροχής και εθνικιστής, φωνάζει! Κι όλα αυτά πακέτο στην «τιμή» τους ενός… Όσοι αντιλαμβάνονται την υποκρισία του πολιτικού(;) ανδρός δεν έχουν παρά να την αποκαλύπτουν, έστω κι αν στη συνέχεια του χαρίσουν, όπως αξίζει σε αντίστοιχες περιπτώσεις, την πλήρη τους αδιαφορία, παραδίδοντάς τον στην απαξία!